พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 60

บทที่ 60 แผนที่วางไว้

“คณบดีครับ ผมทำตามที่คุณสั่งแล้ว”

ผู้ช่วยคณบดีเข้ามา “เย็นนี้คลินิกการกุศลของพวกเขาจะตกที่นั่งลำบาก”

จูเย่าเหวินยิ้มอย่างเย็นชา “จำไว้ ให้พวกเขาเพิ่มปริมาณยาให้มากขึ้น”

“ฉันได้คุยกับผู้อำนวยการเจิ้งแล้ว และเมื่อเขาทำสำเร็จเขาจะรีบย้ายมาที่โรงพยาบาลของเราโดยตรง”

“คนเลวแบบนี้ นายรู้ดี”

จูเย่าเหวินเหล่ตา “หาโอกาสจำกัดเขาทิ้งซะ”

“ครับ!”

จูเย่าเหวินมองไปที่ท้องฟ้าสีครามนอกหน้าต่าง ยังเหลืออีกครึ่งวัน เขาต้องการดูว่าหมิงอี๋หานและเนี่ยเฟิงที่ทำให้เขาขายหน้าเขาจะโต้ตอบอย่างไร!

ในช่วงเย็น โรงพยาบาลคังหมิงของพวกเขาได้จัดสถานที่ในอาคารตี้กั๋วแล้ว

แผนกแพทย์แผนจีนของพวกเขาเตรียมชาสมุนไพรเพื่อป้องกันไข้หวัดใหญ่ หลังจากชงแล้วเนี่ยเฟิงก็ลองชิมด้วยตัวเอง

เขาเพียงแค่ดื่มไปนิดหน่อยก็รู้ว่าข้างในมีส่วนผสมของยาสมุนไพรชนิดใดบ้าง

ใบสั่งยานี้หมิงอี๋หานเป็นคนได้รับมาก่อน ใบสั่งยาค่อนข้างดี แต่ขาดพืชสมุนไพรไปนิดหน่อย

เนี่ยเฟิงคิดว่าเมื่อมันพร้อมแล้วไม่ต้องเพิ่มก็ยังใช้ได้ เขาหันกลับมาบอกเธออีกครั้งก็ได้แล้ว

“เป็นยังไง ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?”

หมิงอี๋หานโทรมาหาเขา ตอนนี้เธอยังอยู่ในโรงพยาบาลและเธอยังมีงานที่ต้องทำ

“ไม่มีปัญหาครับ”

คลินิกการกุศลแห่งนี้ดีมากครับ ทั้งอาคารตี้กั๋วเคยเป็นโรงพยาบาลในเมืองจินไห่

ดูเหมือนว่าคลินิกการกุศลจะเกิดขึ้นหลังจากที่แพทย์สมาคมสิ้นสุดลง

คนอื่น ๆ เห็นโรงพยาบาลคังหมิงก็แอบตัวอยู่ไกล ๆ

แต่น่าเสียดายที่คนกลุ่มนี้ยังไม่รู้ ว่าแพทยสมาคมและหัวหน้าแพทยสมาคมใกล้จะหมดอำนาจ

ผู้อำนวยการเจิ้งยังอยู่ในแผนกแพทย์แผนจีน เขาจึงต้องมาด้วยเช่นกัน เขามองไปที่เนี่ยเฟิงอย่างไม่พอใจและมองด้วยสายตาที่ดูถูก

เนี่ยเฟิงก็ไม่ได้สนใจ เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวและสวมหน้ากากอนามัย แม้จะเผยให้เห็นเพียงดวงตาคู่หนึ่ง แต่ก็ยังทำให้ผู้คนรู้ได้ว่าเขาเป็นหนุ่มหล่อ

หลังจากที่คลินิกการกุศลเริ่มต้นขึ้น ผู้อำนวยการเจิ้งกล่าวกับเนี่ยเฟิงด้วยน้ำเสียงที่หยาบคาย :

“ในเมื่อคุณเป็นหัวหน้าแผนกแพทย์แผนจีนของเรา คุณก็ต้องทำเป็นตัวอย่าง หัวหน้าเนี่ย คุณไม่สามารถเสิร์ฟชาและน้ำให้เพื่อนร่วมงานด้วยกันเลยเหรอ?”

พวกเขาที่นี่ต้องแจกจ่ายชาสมุนไพรป้องกันไข้หวัด อย่างที่สองก็ตรวจวัดชีพจร

โรงพยาบาลคังหมิงมีชื่อเสียงมากและผู้คนก็ให้ความไว้วางใจโรงพยาบาลคังหมิง

และหมิงอี๋หานมักจะบริจาคให้คลินิกการกุศล และทำการตรวจร่างกายฟรีสองสัปดาห์ทุกหกเดือน

ถึงอย่างไรการตรวจสุขภาพฟรี คลินิกการกุศลและการบริจาคล้วนต้องใช้เงิน โรงพยาบาลหลายแห่งไม่สามารถที่จะทำได้

เนี่ยเฟิงยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มแพทย์แก่ ๆ จึงสะดุดตามาก ๆ และทำให้ผู้คนรู้สึกเจริญตา

ดังนั้นจึงมีหญิงชราและป้าหลายคนมารวมกันที่นี่

เนี่ยเฟิงส่งชาสมุนไพรให้พวกเขาและให้แนะนำ : “ฤดูกาลเปลี่ยนไป ต้องอบอุ่นร่างกายและออกกำลังกายนะครับ”

“พ่อหนุ่ม! คุณดูแข็งแรงดีจริง ๆ เลยนะ! มีเมียรึยังล่ะ? ป้าแนะนำให้สัก2-3คนไหม?”

เนี่ยเฟิงไม่สามารถหัวเราะหรือร้องไห้ได้

อาจเป็นเพราะชื่อเสียงของโรงพยาบาลคังหมิง ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่าที่นี่หัวกระไดไม่แห้งเลย โรงพยาบาลอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะแบะปาก

เพียงแต่ว่าสิ่งที่ไม่คาดคิดคือ ในขณะนี้มีบางอย่างปกติ

“ยายคะ หนูปวดท้อง......”

ตอนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เนี่ยเฟิงที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำก็ขมวดคิ้ว เขามีปฏิกิริยาเมื่อได้ยินคนพูดว่าปวดท้อง เรื่องนี้ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ ๆ

เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ยังกระโดดโลดเต้นได้อยู่เลย แต่หลังจากดื่มชาสมุนไพรแล้วมีบางอย่างผิดปกติ ไม่ต้องคิดก็รู้ว่ามันต้องมีอะไรอยู่ในชาสมุนไพรแน่ ๆ

เนี่ยเฟิงต้องไปตรวจสอบสถานการณ์ให้แน่ชัดก่อน เขาดื่มชาสมุนไพรลงไป จากนั้นก็ขมวดคิ้ว

“ในชาสมุนไพรนี้มีสารพิษ”

ด้วยศักยภาพทางร่างกายของเนี่ยเฟิงสารพิษเล็ก ๆ เหล่านี้ทำอะไรเขาไม่ได้ แต่ว่าคนที่มาที่นี่เพื่อรับชาสมุนไพรนั้นมีทั้งคนที่อายุมากและวัยรุ่นที่อายุน้อย

คนแก่และเด็กเช่นนี้ไม่สามารถทนต่อสารพิษเหล่านี้ได้

เนี่ยเฟิงมั่นใจมาก เมื่อกี้ไม่มีสารพิษเหล่านี้อยู่ เพราะเมื่อกี้เขาดื่มชาสมุนไพรทุกหม้อ ดังนั้นหากมีปัญหาเขาจะเป็นคนแรกที่สังเกตเห็น

“อะไร? โรงพยาบาลคังหมิงของคุณทำร้ายคนแบบนี้ได้ยังไง!”

“ใช่ คนแก่กับเด็กจะเอาชาสมุนไพรที่มีพิษให้พวกเขาดื่มได้ยังไง?!”

ทุกคนต่างแยกกันพูดในเรื่องนี้ขึ้นมา มองคนเหล่านี้กลิ้งไปด้วยความเจ็บปวด พวกเขาคิดเพียงว่าโรงพยาบาลคังหมิงเป็นอันตราย

“ต้องมีปัญหาที่ซองยาแน่ ๆ! เมื่อกี้ฉันเห็นหัวหน้าของพวกเราตรวจถุงชา แต่ แต่ว่าถุงชานั่นล้วนขึ้นราหมดแล้ว เดิมทีฉันจะขึ้นไปเตือน แต่หัวหน้ากลับดุฉัน”

พยาบาลตัวน้อยที่อยู่ข้าง ๆ พูดอย่างสั่น ๆ

“ใครเป็นหัวหน้าของคุณ เขาจะไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ได้ยังไง! ยาจีนที่ขึ้นราสามารถให้ผู้คนดื่มได้ไหม? พวกคุณไม่ได้คำนึกถึงชีวิตของผู้คนเลยใช่ไหม?”

ชายร่างใหญ่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ประกอบกับสถานการณ์ของวันนี้ที่โรงพยาบาลคังหมิงออกจากแพทยสมาคม ชายร่างใหญ่ค่อนข้างไม่พอใจเกี่ยวกับโรงพยาบาลคังหมิง

พวกเขาบังเอิญเจอเรื่องแบบนี้อีกครั้ง พวกเขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

“ผมรู้ว่าผู้ชายอย่างคุณมันไว้ใจไม่ได้! แต่ผมคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเสียสติขนาดนี้! หรือว่าคุณต้องการเติมเงินในกระเป๋าของคุณใช่ไหม? คุณนี่มันเลวเกินไปแล้ว!”

เจิ้งเหวินหยู่โกรธมากเรียกได้ว่าอารมณ์โกรธเกรี้ยวสุด ๆ พวกเขาเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ซึ่งเป็นการกระตุ้นความโกรธแค้นของมวลชนในทันที

เนี่ยเฟิงเลิกคิ้วขึ้น “คุณบอกว่าคุณเห็น คุณเห็นตั้งแต่เมื่อไหร่?”