พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 159

เอาตัวมันไป!”

เฉียนเป้าพูดอย่างเย็นชา ลูกน้องหลายคนลากหยางซู่และเถียนปั๋วออกไปราวกับสุนัข

จากนั้นเฉียนเป้าก็คุกเข่าขอร้องอ้อนวอนฉินหมิงอีกครั้ง “คุณฉิน ผมมีลูกน้องมากมายทั้งดีและไม่ดี ครั้งนี้เป็นผมที่จัดการไม่ดี ทำให้คุณขุ่นเคือง ต้องขอโทษคุณด้วย…”

“แต่ว่าผมเอาชีวิตตัวเองเป็นประกันได้เลย ว่าผมเฉียนเป้ามักจะปฏิบัติตามกฎเกณฑ์และดำเนินชีวิตตามมโนธรรมของ… ”

“ขอร้องเถอะนะครับ ให้โอกาสผมอีกสักครั้ง…”

“ที่คุณพูดน่ะ จริงหรือเปล่า?”

ฉินหมิงมองเฉียนเป้าด้วยสายตาเย็นชา

เฉียนเป้ารู้สึกถึงความกดดัน แต่เขายังคงมองสบตาของฉินหมิงโดยไม่หลบเลี่ยง

พอมองตาของเฉียนเป้า สายตาเขาถือว่าจริงใจมากไม่ได้โกหกแต่อย่างใด ความโกรธในใจของฉินหมิงอดไม่ได้ที่จะบรรเทาลงเล็กน้อย “เห็นว่าคุณจริงใจหรอกนะ ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย! "

“แต่อย่าให้มีครั้งหน้าล่ะ!”

“คุณฉิน ขอบคุณ ขอบคุณมาก… ”

“ผมสัญญาต่อหน้าคุณว่าต่อไปนี้ผมจะจัดการดูแลลูกน้องให้ดี กำจัดลูกน้องที่ไม่รักดีไม่ให้มีครั้งต่อไปอีก!”

เฉียนเป้าดีใจมากและสัญญาซ้ำแล้วซ้ำอีก

“พอเถอะครับ ลุกขึ้นเถอะ!”

น้ำเสียงของฉินหมิงอ่อนลงมาก

“ได้ ได้… ”

ราวกับว่าเฉียนเป้าได้รับการอภัยโทษ เขาถึงได้ยืนขึ้น เสื้อบริเวณหลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

“เฉียนเป้า ผมขอจากใจ! ”

“คนนี้คือเพื่อนของผม เธอชื่อว่าเฉินถิงถิง ถ้าหากคุณสะดวกล่ะก็ ช่วยรบกวนดูแลเธอและครอบครัวของเธอให้ดี ๆ ด้วยเถอะนะครับ อย่าให้ได้มีใครมารังแกพวกเธอหรือรบกวนพวกเธออีก!”