พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 160

ขอบคุณ ขอบคุณคุณมาก… ”

สองพ่อลูกรอดชีวิตได้ พวกเขาดีใจมากและอดไม่ได้ที่จะขอบคุณฉินหมิง

ถ้าครั้งนี้ไม่ได้ฉินหมิงช่วยไว้ พวกเขาสองพ่อลูกคงโดนหักขาโยนทิ้งเหมือนหมาข้างถนนไปแล้วแต่ฉินหมิงก็ช่วยเขาไว้

จากนั้นสองพ่อลูกและเฉียนเป้านั้นก็ได้บอกลาทุกคน ทั้งหมดต่างก็รีบออกไปพร้อมกับคนของตน

เมื่อเห็นเฉียนเป้าและคนอื่น ๆ แยกย้ายกันไป ในที่สุดเฉินถิงถิงและหลี่หยวนหยวนก็ฟื้นจากอาการตกใจ

“ฉินหมิง นี่นาย…นาย ตกลงแล้วนายเป็นใครกันแน่เนี่ย?”

หลี่หยวนหยวนมองฉินหมิงด้วยความตกใจ ราวกับมองคนแปลกหน้า

“ผมก็เป็นผมสิครับ จะเป็นใครได้อีก”

ฉินหมิงยักไหล่พูด

“แต่ว่า…แค่เวลาเดือนเดียวสั้น ๆ ที่ไม่ได้เจอกัน ทำไมนายถึงได้เปลี่ยนได้ขนาดนี้! ”

ใบหน้าหลี่หยวนหยวนเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

“หนังสือบอกไว้ว่าหลังจากกันไปเพียงสามวันยังเปลี่ยนแปลงได้ นับประสาอะไรกับคนที่ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนใช่ไหมล่ะ?

ฉินหมิงพูดด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

หลี่หยวนหยวนหน้าแดงเล็กน้อย ไม่นานเธอก็นึกขึ้นได้ว่าตนเคยตั้งแง่กับฉินหมิงมาก่อน เธอกัดริมฝีปากและพูดอย่างจริงใจ “ฉินหมิง ฉันขอโทษ เมื่อกี้ที่พูดไร้มารยาทไปฉันต้องขอโทษนายด้วย หวังว่านายจะไม่ถือสาฉันนะ...”

“ไม่เป็นไรครับ เราสองคนก็เคยเป็นเพื่อนร่วมงานกันมาก่อน ร่วมงานกันมาสามปีอีกทั้งคุณยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของถิงถิงอีก ”

“เรื่องเล็กน้อยเองครับ ผมไม่ถือสาหรอก”

ฉินหมิงพูดอย่างใจกว้าง

“นิสัยนายดีเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ!”

หลี่หยวนหยวนถอนใจและคิดกับตัวเอง บางทีฉินหมิงอาจจะมีความสามารถมาก่อนแต่ทุกคนคิดว่าฉินหมิงเป็นคนขี้แพ้ และไม่มีใครสังเกตเห็นความเก่งของฉินหมิงต่างหาก!

“ฉินหมิง ครั้งนี้ต้องน้าต้องใจเธอมากนะที่ช่วยชีวิตครอบครัวน้าอีกครั้ง ขอบใจจริง ๆ นะลูก! ”

หลี่ฉินกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจ