พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 286

ฉินหมิงรู้สึกอับอาย

“ชิ! เดิมทีก็รู้อยู่แล้วว่านายน่ะไร้ประโยชน์ แต่ไม่คิดเลยว่านายจะไร้ประโยชน์ยิ่งกว่าที่ฉันคิดเสียอีก!”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกลอกตาแล้วพูดว่า "โชคดีนะที่ฉันเพิ่งได้ใบขับขี่ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน เพราะงั้นฉันถึงไม่ไร้ประโยชน์เหมือนนาย!"

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพูดพร้อมกับเชยคางจิ้มลิ้มที่เย่อหยิ่งของเธอขึ้นมาราวกับเจ้าหญิงตัวน้อยผู้สูงส่ง เธอเปิดประตูรถคันหรูข้าง ๆ ก้าวเข้าไปข้างใน

ใบหน้าของฉินหมิงเปลี่ยนเป็นสีแดงจากการถูกเหน็บแนม อุปนิสัยของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยนั้นแปลกเกินไปและทำให้เขาทนไม่ได้

แต่เป็นเพราะหลินหว่านชิงจัดแจงเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยให้เขาแล้ว และแต่เขาไม่อาจทำให้หลินหว่านชิงผิดหวังได้ ดังนั้นเขาจึงต้องขึ้นรถไปอย่างไม่เต็มใจนัก

……

มหาวิทยาลัยเจียงเฉิง

ฉินหมิงและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมาถึงก่อนเวลา แต่พวกเขายังคงใช้เวลาตลอดทั้งเช้าเพื่อทำขั้นตอนต่าง ๆ ให้เสร็จสิ้น

ในตอนนั้นเองเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายสองคน ซึ่งทั้งสองคนได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเจียงเฉิงเช่นเดียวกับเธอ

เพื่อนร่วมชั้นสองคนนี้เป็นเด็กสาวทั้งคู่ คนหนึ่งชื่อเหลียงม่านม่าน เธอมีกิริยาท่าทางค่อนข้างเป็นผู้ดี รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อผ้าทันสมัยและสวยงาม ดูเหมือนว่าครอบครัวของเธอจะมีภูมิหลังที่ค่อนข้างดี

อีกคนหนึ่งชื่อจางหรู เธอเป็นคนที่สวยมาก แต่ภูมิหลังครอบครัวของเธอดูไม่ค่อยดีเท่าไรนัก ผมยาวของเธอถูกมัดเป็นหางม้า ชุดของเธอดูคล้ายจะไม่ใช่เสื้อผ้าใหม่เอี่ยม แต่ก็ดูสะอาดสะอ้าน ให้ความรู้สึกเหมือนเด็กสาวข้างบ้านตัวน้อย…

ทั้งสามคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันตั้งแต่มัธยมปลาย ตอนนี้พวกเธอได้มาพบกันที่มหาวิทยาลัย พวกเธอจึงรู้สึกผ่อนคลายลง ทั้งตื่นเต้นและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

“เสี่ยวเตี๋ย นี่ใครกัน?”

เหลียงม่านม่านมองไปที่ฉินหมิงและถามอย่างสงสัย

“ โอ้ เขาชื่อ(秦兽)ฉินจอมฉาว *兽โช่ว แปลว่าดุร้ายโหดเหี้ยมเลยใช้คำว่าฉาวจากฉาวโฉ่เรียกเป็นฉายา* และเขาเป็นคนรับใช้ของตระกูลลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมองฉินหมิงอย่างดูถูก

ฉินจอมฉาว? คนรับใช้?

ฉินหมิงแทบจะกระอักเลือดออกมา

แต่หลังจากนั้นเขาก็คิดตามอีกฝ่าย เขาเป็นเลขาของหลินหว่านชิงและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยปฏิบัติต่อเขาเหมือนคนรับใช้ ดูเหมือนเธอจะไม่ได้พูดอะไรผิด

เพียงแต่เขารู้สึกขุ่นเคืองใจก็เท่านั้น

“สมัยนี้ทำไมยังมีคนเรียกชื่อคนอื่นแบบนี้อีกล่ะ”

“ชื่อเขาฟังดูแปลก ๆ นะ!”