พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 287

“เชอะ พวกหัวโบราณ!”

“เราสามคนเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำไมเราจะไปไม่ได้!”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยยืดอกพูด

เธอเคยเป็นเด็กและถูกผู้ปกครองที่บ้านตีกรอบให้เสมอ เธอจึงไม่สามารถไปบาร์หรือสถานที่เหล่านั้นได้

แต่ตอนนี้เธอเป็นอิสระแล้ว และอายุเกินสิบแปดปีแล้วด้วย

ด้วยนิสัยดื้อรั้นของเธอ เธอจึงอยากจะไปที่บาร์เพื่อสัมผัสประสบการณ์ต่าง ๆ และสนองความอยากรู้อยากเห็นของตนอย่างแน่นอน

“ใช่ เราเป็นผู้ใหญ่แล้ว”

เหลียงม่านม่านรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและอยากสัมผัสประสบการณ์ดังกล่าวเช่นกัน

กล่าวตามตรง เธอและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมาจากครอบครัวที่มีฐานะดี ไม่เคยต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างขัดสนแม้แต่น้อย

“ช่างเถอะ สถานที่แบบนั้นดูไม่ดีเท่าไร เราอย่าไปที่นั่นกันเลย…”

จางหรูคัดค้านด้วยเสียงอันแผ่วเบา

“นั่นหมายความว่ายังไง? บ้านเมืองมีขื่อมีแปนะ บาร์ก็ไม่ต่างอะไรไปจากสถานบันเทิงที่คล้ายกับร้านคาราโอเกะหรอก!”

“เสี่ยวหรู ไม่ต้องกลัวหรอกนะ คราวนี้ฉันจะเลี้ยงเธอเอง ไปสนุกด้วยกันเถอะ!”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยอดไม่ได้ที่จะจับแขนของจางหรูด้วยมือข้างหนึ่งและเหลียงม่านม่านด้วยมืออีกข้าง แล้วเดินออกจากมหาวิทยาลัยไปด้วยกัน

"ไม่ พวกเธอไปที่นั่นไม่ได้!"

ฉินหมิงกังวลและก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อหยุดเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยและเพื่อน ๆ เอาไว้

"หลีกทาง!"

“หมาที่เชื่อฟังต้องไม่ขัดขวางเจ้าของ!”

“เราสามคนจะไปไหนเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่เราต้องการ นี่ไม่ใช่เรื่องของนาย!”

“ถ้านายไม่อยากไปก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านไปสิ!”

ดวงตารูปอัลมอนด์ของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยดูถมึงทึง