พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 291

เผิงปิงพูดด้วยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เขายกยิ้มและไม่เกรงกลัว

เขามักจะออกไปเที่ยวที่บาร์หรือคลับอื่น ๆ แต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขามายังบลูมูน บาร์ เขาไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับประธานเว่ยมาก่อน

ยิ่งกว่านั้น เขาเพิ่งทำการแสดงครั้งใหญ่และทำให้ผู้ชมทั้งหมดตกใจ และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เขาจะยืดอกได้อย่างเต็มที่แล้ว แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินชื่อของประธานเว่ย เขาคิดว่าคงไม่มีอะไรต้องห่วง!

“ฉันไม่สนใจว่าใครจะลงมือก่อน!”

“แต่บาร์ก็มีกฎของบาร์!”

“เนื่องจากความผิดพลาดที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจในส่วนของนาย ฉันจะให้โอกาสนายคุกเข่าลงและก้มหัวคำนับสามครั้งเพื่อเป็นการขอโทษ นอกจากนี้ยังจะต้องชดเชยความเสียหายให้กับบาร์เป็นสองเท่าให้ฉันจะได้ถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น!"

“ไม่เช่นนั้นเราจะจัดการกับนายตามกฎโลกใต้ดินและหักขาหรือแขนของพวกนายแทน!”

“จะเอายังไงก็เลือกมาเลย!”

ประธานเว่ยพูดอย่างเย็นชา

“ประธานเว่ย เรายินดีที่จะโค้งคำนับเพื่อเป็นการขอโทษและชดเชยค่าเสียหายให้บาร์…”

พี่จีแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขากับคนของเขาอีกหลายคนคุกเข่าลงบนพื้น คำนับสามครั้งติดต่อกัน ทั้งยังจ่ายค่าชดเชยเพิ่มเป็นสองเท่าสำหรับความเสียหายที่เกิดกับบาร์อีกต่างหาก

"ทีนี้ก็ถึงตานายแล้ว!"

ประธานเว่ยจ้องมองที่เผิงปิงด้วยแววตาแข็งกร้าว

เมื่อสักครู่นี้เผิงปิงยืนหยัดเพื่อสามสาว แถมเขายังถือว่าฉินหมิงและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของเผิงปิงอีกด้วย

"ฉันสามารถชดเชยส่วนค่าเสียหายให้กับบาร์ได้ แต่เรื่องที่จะให้จ่ายค่าชดเชยเป็นสองเท่านั้นไม่สมเหตุสมผลเกินไป!"

“เรื่องการต้องก้มหัวขอโทษ นั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่!”

เผิงปิงกล่าวอย่างทะนงตัว

"ดี ดีมาก!"

“ถ้าอย่างนั้นแปลว่าเลือกที่จะหักแขนหรือขาตัวเองใช่ไหม?”

ประธานเว่ยกล่าวอย่างเย็นชา

"ทำไม?"

“แค่มีคนมากกว่าไม่ได้แปลว่าคิดจะทำอะไรก็ได้นะ นั่นไม่เข้าท่าเลยสักนิด!”

“ฉันต้องขอบอกเอาไว้เลยว่าคนอื่นอาจจะกลัวนะ แต่ฉันไม่กลัว!”

เผิงปิงหัวเราะเยาะ

เขาสามารถสู้กับคนสิบหรือแปดคนได้เพียงลำพัง ต่อให้คู่ต่อสู้จะมีอันธพาลมากกว่าสิบคน แต่เขาก็ไม่คิดจะใส่ใจ!