แม้ว่าเหยียนเก๋อเมิ่งจะแก้แค้นให้เขาไม่สำเร็จ แต่ก็ทำให้ไล่ฉินหมิงออกจากบริษัทได้ ซึ่งก็ช่วยระบายโทสะเขาไปได้
นอกจากนี้ขอแค่ฉินหมิงโดนไล่ออก เขาก็จะไม่มีบริษัทคอยคุ้มครองและช่วยไกล่เกลี่ย เขาสามารถแจ้งความกับตำรวจอย่างเปิดเผยและจับกุมฉินหมิงซะ
“ไล่ผมออกเหรอ?”
“เพราะว่าแกมันไม่มีคุณสมบัติ!”
ฉินหมิงมองเหยียนซ่งไท่อย่างเยือกเย็น เขาค่อย ๆ ก้าวไปหาฝ่ายตรงข้ามทีละก้าว
“แก…แกคิดจะทำอะไร?”
“ฉันเตือนแกไว้ก่อน แก…อย่าเข้ามานะ…”
เหยียนซ่งไท่ถอยหลังไม่หยุด ในใจของเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น
“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยพอใจนะ!
“ผมต่อยคุณอีกสักหมัดเป็นไง!”
ฉินหมิงยิ้มเย็น ไหน ๆ เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็คงไม่ต้องกังวลอะไรอีก
ไม่สู้สั่งสอนเหยียนซ่งไท่เพิ่มถือเป็นการระบายโทสะให้ตัวเองดีกว่า
เขายังจำได้ดีว่า ชายแก่ที่ทำตัวเหมือนเด็กนี่ต้องการชีวิตเขา
ถึงตอนนั้นถ้าหลินหว่านชิงรู้สึกไม่ดีกับเขาหรือจะไล่เขาออกจากบริษัท ก็ยังถือว่าคุ้มค่า
“แกกล้า…”
เหยียนซ่งไท่เปลี่ยนสีหน้า ใจคิดอยากจะหนีแต่ก็กลับไร้ทางหนี
“หยุดนะ!”
เมื่อฉินหมิงยกหมัดขึ้นกำลังจะต่อย ทันใดนั้นก็มีเสียงตวาดอย่างเย็นชาดังมาจากด้านหลัง
“ผู้ช่วยหาน คุณมาพอดี รีบมาช่วยผมเร็วเข้า…”
เหยียนซ่งไท่ดีใจยกใหญ่ เขาล้มลุกคลุกคลานเข้าไปหาผู้ช่วยหาน
“ผู้อำนวยการเหยียนคะ นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันคะ?”
“เกิดเรื่องอะไรกันคะ!”
หานซีมองมองไปที่ความโกลาหลบนพื้น มีรปภ.หกคนที่ได้รับบาดเจ็บ สีหน้าแต่ละคนดูไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก
“ทั้งหมดเป็นความผิดของฉินหมิง…”
เหยียนซ่งไท่ชี้ไปที่ฉินหมิง และเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างรวบรัด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกชะตารัก มรดกเซียน
พระเอกน่ารำคาญ...
รออัพเดท ตอนต่อ ๆ ไป ครับ...