“ครับ!”
รปภ.ที่ก่อนหน้านี้โดนฉินหมิงอัดไปในใจก็ยังคงมีโทสะ ตอนนี้เมื่อรู้แล้วว่าที่จริงเหยียนซ่งไท่เป็นผู้ร้าย พวกเขาก็ระบายความโกรธใส่เหยียนซ่งไท่ทันที
หลังจากนั้นพวกเขาก็จับเหยียนซ่งไท่และเหยียนเก๋อเมิ่งทีละคนอย่างไม่ปราณี แล้วลากทั้งสองคนออกไปเหมือนลากสุนัขตาย!
เมื่อเห็นฉากนี้ หัวใจของเฉินถิงถิงเต้นไม่เป็นส่ำและเธอก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อยู่นาน
เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่าฉินหมิงจะเป็นคนช่วยชีวิตหลินหว่านชิงไว้ และหลินหว่านชิงไม่ลังเลที่จะไล่ผู้บริหารบริษัทระดับอย่างเหยียนซ่งไท่ออกเพื่อมอบความยุติธรรมแก่ฉินหมิง!
หากเธอรู้ว่าฉินหมิงมีความสามารถมากและมีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ เธอก็คงไม่กลัวจนไปร่วมมือกับเหยียนซ่งไท่ใส่ความเขาแน่
เสียดายที่เมื่อเธอเข้าใจมันก็สายเกินไปแล้ว!
“เลขาฉิน ฉันขอโทษนะคะ คุณช่วยฉันไว้แต่ฉันกลับเนรคุณ…”
“ฉันผิดไปแล้ว ฉันต้องขอโทษคุณจริง ๆ …”
ฉินถิงถิงทั้งรู้สึกผิดทั้งรู้สึกเสียใจ เธอคำนับก้มหัวต่ำให้ฉินหมิงเพื่อขอโทษเขาด้วยใจจริง
ฉินหมิงแค่นเสียงเย็นชา เขาหันหน้าหนีและไม่สนใจเธอ
เฉินถิงถิงรู้ดีว่าครั้งนี้เธอทำร้ายฉินหมิงหนัก เธอไม่กล้าหวังว่าฉินหมิงจะให้อภัยเธอ จากนั้นเธอก็หันกลับมาคำนับหลินหว่านชิง “ประธานหลินดิฉันขอโทษนะคะ อีกสักครู่ฉันจะไปยื่นขอลาออกที่ฝ่ายบุคคล…”
ใบหน้าเฉินถิงถิงเต็มไปด้วยความขมขื่น ถึงแม้คนที่รังแกเธออย่างเหยียนซ่งไท่จะถูกไล่ออกแล้วแต่เธอก็ไม่รู้สึกดีเลยสักนิด
เธอเนรคุณต่อฉินหมิง เธอนี่มันแย่จริง ๆ แล้วจะเอาหน้าที่ไหนอยู่ต่อไม่ต้องพูดถึงเรื่องการที่ต้องเผชิญหน้ากับฉินหมิง
อีกอย่างฉินหมิงยังเป็นคนที่ช่วยชีวิตหลินหว่านชิงไว้ เธอทำเรื่องเลวร้ายลงไปขนาดนี้ หลินหว่านชิงไม่มีทางให้เธออยู่บริษัทนี่ต่อไปแน่!
“ไม่ต้องค่ะ!”
“ฉันบอกแล้วว่าฉันจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย ฉันพูดจริงทำจริง!”
“คนเราเมื่อพลาดไปแล้วรู้จักแก้ไข ในเมื่อคุณกลับใจได้ทันเวลา ครั้งนี้ฉันก็จะให้อภัยคุณ!”
หลินหว่านชิงพูดนิ่ง ๆ และใจกว้าง
แม้ว่าการกระทำของเฉินถิงถิงจะเกินไป แต่เฉินถิงถิงเองก็เป็นผู้ถูกกระทำ เห็นแก่ที่เฉินถิงถิงที่กลับใจได้ หลินหว่านชิงก็เลยคิดอยากจะให้โอกาสเธออีกครั้ง
“คุณ…ที่คุณพูดคือจะยอมให้ฉันอยู่ที่นี่ต่อไปเหรอคะ?”
“จริง ๆ ใช่ไหมคะ?”
เฉินถิงถิงตะลึงสีหน้าดูไม่อยากจะเชื่อ
“ใช่! และหวังว่าต่อไปคุณจะเข็ดหลาบและไม่ทำแบบนี้อีก!”
หลินหว่านชิงพยักหน้า
“ขอบคุณนะคะประธานหลิน ขอบคุณนะคะ…”
“ต่อไปฉันจำบทเรียนนี้ไปจนวันตาย ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังค่ะ…”
เฉินถิงถิงดีใจมากจนน้ำตาไหลพราก แล้วคำนับขอบคุณหลินหว่านชิงไม่หยุด
“เอาล่ะ คุณกลับไปทำงานเถอะ!”
หลินหว่านชิงยิ้มบาง
เฉินถิงถิงลังเลเล็กน้อยจากนั้นก็รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปตรงหน้าฉินหมิง
“เลขาฉิน ขอบคุณคุณนะคะที่ช่วยฉัน…”
ใบหน้าเฉินถิงถิงแดงก่ำ เธอคำนับฉินหมิงด้วยใจจริง จากนั้นก็ไม่มีความกล้าที่จะมองหน้าฉินหมิงอีก เธอหันหลังกลับและจากไปราวกับกำลังวิ่งหนี
ไม่นานในห้องสำนักงานก็เหลือคนแค่สามคน ฉินหมิง หลินหว่านชิงและหานซี
“ฉินหมิง ขอโทษด้วยนะที่เรื่องเมื่อกี้ฉันโทษนาย หวังว่านายจะไม่ถือสา…”
หานซีลังเลเล็กน้อย จากนั้นเธอก็กัดฟันขอโทษฉินหมิง
“ไม่เป็นไร ผมเข้าใจได้ครับ”
ฉินหมิงพูดยิ้มตอบ
“ฉินหมิง นายนี่มันจริง ๆ เลย!”
“เพิ่งจะมาบริษัทวันแรกไม่ทันไร ก็จะทำให้ฉันต้องไล่ผู้อำนวยการสำนักประธานออกเลยนะ!”
“หากฉันให้นายอยู่บริษัทนี้ต่อไป คงจะดีซะเหลือเกินสินะ!”
หลินหว่านชิงเดินเข้ามาหาและมองฉินหมิงมีสีหน้าโกรธเคือง
ฉินหมิงมองเธอใจเต้นระรัว
“แม้เหยียนซ่งไท่จะมีความสามารถก็เถอะแต่นิสัยของเขาไม่เอาไหน บริษัทของเราไม่ต้องการสวะแบบนี้หรอก!”
“แต่ว่าสิ่งที่นายทำไปมันก็ไม่เหมาะสม นายก่อเรื่องราวใหญ่โตขนาดนี้ แน่นอนว่ามันทำให้เสียภาพลักษณ์ของบริษัท!”
“เห็นว่าเป็นความผิดพลาดที่นายทำไปโดยไม่ตั้งใจ ครั้งนี้ถือว่าช่างมันก็แล้วกัน แต่อย่าให้มีครั้งต่อไปไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ปล่อยนายแน่!”
หลินหว่านชิงยกกำปั้นน้อยพูดด้วยความโกรธ เธอแค่อยากจะเตือนฉินหมิงเท่านั้นไม่ได้โกรธจริงจัง
“คุณวางใจเถอะครับ ขอแค่คุณไม่โกรธผมต่อไปผมจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง”
ฉินหมิงคิดว่าขอแค่ให้หลินหว่านชิงไม่โกรธเขา เรื่องอื่นที่เหลือก็ไม่สำคัญ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกชะตารัก มรดกเซียน
รออัพเดท ตอนต่อ ๆ ไป ครับ...