ฉินถิงถิงน้ำตาไหลเป็นสายน้ำ สีหน้าเต็มไปด้วยความสำนึกและความรู้สึกผิด
ฉินหมิงถึงกับอึ้ง เขาคิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องราวอันขมขื่นอยู่เบื้องหลังเฉินถิงถิงเช่นนี้
เขาเองก็เป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่เล็ก ๆ ชีวิตก็ไม่ได้ดีไปกว่าเฉินถิงถิง เขาจึงเข้าใจความรู้สึกของเฉินถิงถิงเป็นอย่างดีและยังเข้าใจถึงความสิ้นหวังและความไร้หนทางของเฉินถิงถิงเมื่อเผชิญกับความยากลำบาก...
โลกนี้มันโหดร้าย!
ตอนนี้ฉินหมิงรู้สึกโล่งใจอย่างมากและเขาก็เข้าใจพร้อมทั้งเห็นใจเฉินถิงถิงมากขึ้นอีกเล็กน้อย
ตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกงานพอดี เรื่องของฉินหมิงและเฉินถิงถิงจึงกลายเป็นจุดสนใจจากบรรดาเพื่อนร่วมงานที่อยู่โดยรอบ
“นี่มาดูเร็ว!”
“ผู้หญิงสวย ๆ ที่คุกเข่าลงบนพื้นอยู่ไม่ใช่เลขาเฉินที่เป็นเลขานุการของประธานหรอกเหรอ? ผู้ชายตรงข้ามเธอเป็นใครน่ะ?”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”
“น่าแปลกใจจริง ๆ พวกเขาสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่น่ะ?”
...
ผู้คนรอบข้างพูดคุยกันไม่หยุดและมองไปที่ฉินหมิงและเฉินถิงถิงด้วยสีหน้าแปลก ๆ
ฉินหมิงตกใจ เขาไม่ต้องการเป็นจุดสนใจเลยรีบพูดขึ้นว่า “นี่คุณเลขาเฉิน ลุกขึ้นมาครับ!”
“ไม่ค่ะ ถ้าคุณไม่ยอมให้อภัยฉัน ฉันก็จะไม่ลุกขึ้น…”
เฉินถิงถิงยืนกราน
“ผมให้อภัยคุณแล้ว คุณลุกขึ้นก่อนนะครับ พวกเราออกจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน!”
ฉินหมิงรีบดึงให้เฉินถิงถิงลุกขึ้นแล้วรีบเผ่นออกมา
เฉินถิงถิงยิ้มออกแล้ว แม้ใบหน้ายังคงมีน้ำตาไหลอยู่แต่ในใจกลับดีใจมาก
ในที่สุดเธอก็ได้รับการอภัยจากฉินหมิงแล้ว เธอรู้สึกโล่งใจมาก
ฉินหมิงดึงเฉินถิงถิงไปที่ลานจอดรถของบริษัท
“เลขาเฉิน คุณเดินทางมาทำงานอย่างไรล่ะครับ ขี่รถมอเตอร์ไซค์มาหรือนั่งแท็กซี่มาครับ?”
ฉินหมิงสงสัย
“บางครั้งฉันก็นั่งรถเมล์ บางครั้งฉันก็นั่งรถไฟฟ้าสาธารณะมาค่ะ”
ใบหน้าสวยของเฉินถิงถิงแดงก่ำ
จริง ๆ แล้วทุกเดือนบริษัทจะมีค่ารถให้หลายร้อยหยวน แต่ค่าแท็กซี่ก็แพงเกินไป เธอจึงเลือกออมเงินให้ได้มากที่สุด
“คุณอาศัยอยู่ที่ไหนล่ะครับ? ให้ผมขี่รถไปส่งคุณเถอะ!”
ฉินหมิงชี้ไปที่รถมอเตอไซด์สปอร์ตคันสีชมพูตรงหน้า สีหน้าเขาแปลก ๆ ไปเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกชะตารัก มรดกเซียน
พระเอกน่ารำคาญ...
รออัพเดท ตอนต่อ ๆ ไป ครับ...