พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 550

ในตอนนี้เอง เสียงหัวเราะอย่างปลอดโปร่งก็ดังขึ้น นายท่านซูเดินขึ้นมาบนยอดเขา

“คุณปู่ ทำไมถึงมาที่นี่ล่ะคะ?”

ซูซินเหยาดูมีความสุข จากนั้นทั้งฉินหมิงและซูห่าวสามคนก็ปรี่เข้าไปทักทายเขา

“โอ้ ฉันได้ยินพวกคนรับใช้พูดกันว่าหลานกับฉินหมิงกลับมาจากเมืองหลัวไห่แล้ว ตอนนี้กำลังอยู่บนยอดเขาที่ภูเขาด้านหลัง เลยเดาว่าพวกเธอน่าจะกำลังหลอมยา ก็เลยมาดูสถานการณ์สักหน่อย”

นายท่านซูพูดด้วยรอยยิ้ม

“คุณปู่ ปู่มาได้จังหวะพอดี เมื่อสักครู่นี้ฉินหมิงเพิ่งจะหลอมยาปราณแท้ หนูคิดว่าจะใช้ยาปราณแท้นี้ชูโรง จัดงานเปิดตัวขายอีกครั้ง…”

ซูซินเหยาบอกความคิดของเธออีกครั้งโดยหวังว่าจะได้รับการสนับสนุนจากนายท่านซู

“นี่เป็นความคิดที่ดี!”

นายท่านซูรู้สึกประหลาดใจ แต่แล้วก็พยักหน้าเห็นด้วย

ซูซินเหยาถูกประคบประหงมเอาใจมาตั้งแต่เด็กจึงมีนิสัยหยิ่งยโส เขาไม่เคยคิดเลยว่าซูซินเหยาจะคิดกลยุทธ์ทางการตลาดที่ดีขนาดนี้ออกมาได้ นี่มันค่อนข้างเกินความคาดหมายของเขามาก

“พี่คะ ได้ยินหมดแล้วใช่ไหม? คุณปู่เห็นด้วยกับความคิดของฉันแล้ว!”

ซูซินเหยารู้สึกมั่นใจมากขึ้น และอดไม่ได้ที่จะยิ้มไปทางซูห่าวอย่างภาคภูมิใจ

“นี่…ก็ได้”

ซู่หาวอยากจะร้องไห้แต่ก็ไร้น้ำตา

คราวนี้เขาตั้งหน้าตั้งตารอ รีบบึ่งจากบริษัทกลับมาที่บ้าน แถมยังวิ่งเต้นเตรียมวัตถุดิบยาเสริมอื่น ๆ ให้กับฉินหมิง เป้าหมายก็เพื่อให้ได้ใช้ยาปราณแท้โดยเร็วที่สุด

แต่ตอนนี้ ยาปราณแท้ถูกหลอมออกมาแล้ว ทว่าเขาทำได้เพียงดูมัน ไม่สามารถใช้มันในตอนนี้ได้

ความรู้สึกขมขื่นในใจของเขา ใครก็ยากที่จะจินตนาการถึงได้!

“สหายน้อยฉิน ฉันสงสัยว่าเธอจะเริ่มหลอมยาหลอมลมปราณชุดที่สองเมื่อไร?”

นายท่านซูถาม

“เอ่อ...เริ่มพรุ่งนี้ก็แล้วกันครับ”

ฉินหมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด

“นายท่านซู นอกจากยาปราณแท้สิบเม็ดที่เราจะวางขายกัน ยาที่เหลืออีกสิบสองเม็ดทำเหมือนกับยาหลอมลมปราณคือแบ่งให้เท่า ๆ กัน แต่ละฝ่ายเก็บไว้หกเม็ดนะครับ…”

ฉินหมิงแบ่งยาปราณแท้ออกมาหกเม็ดและยื่นให้กับนายท่านซู

“ไม่ต้องหรอก ยกเว้นซูห่าว ยังไม่มีรุ่นเยาว์คนใดในตระกูลซูของเรามาถึงขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทาน เธอแบ่งมามากเกินไปแล้ว ฉันเก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร”

นายท่านซูส่ายหัวแล้วพูด "เอาแบบนี้ ฉันจะรับไปสองเม็ดเผื่อไว้ ส่วนที่เหลือเป็นของเธอ"

พูดพลาง นายท่านซูก็หยิบยาปราณแท้ไปสองเม็ด

“นี่จะได้ยังไงกัน?”

“เราทั้งคู่ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าจะแบ่งยาที่หลอมได้ให้ทั้งสองฝ่ายเท่า ๆ กัน!”

ฉินหมิงตกใจ แต่เมื่อได้สติกลับมาก็คัดค้านทันที

“ตอนที่เราหลอมยาหลอมลมปราณในอดีต ตระกูลซูเป็นฝ่ายจัดหาวัตถุดิบยา ส่วนเธอออกแรงหลอมยา มันสมเหตุสมผลมากที่ทั้งสองฝ่ายจะแจกจ่ายยาอย่างเท่าเทียมกัน”

“แต่ครั้งนี้สถานการณ์แตกต่างออกไป ฉันได้ยินมาจากซินเหยาก่อนล่วงหน้าแล้วว่าที่เธอสองคนได้ตัวยาหลักมาและกลับมาอย่างราบรื่น ล้วนเป็นเพราะเธอช่วยคุณชายใหญ่ของตระกูลเจิ้งแห่งเมืองหลัวไห่ นี่คือผลงานของเธอคนเดียวทั้งหมด”