ผมคือหมอเทวดา นิยาย บท 2

"มาสายเหรอ?"

ลั่วอู๋ฉางประหลาดใจเล็กน้อย มองทอดสายตาไปก็ว่างเปล่า

ภาพที่เขาคาดคิดไม่ได้ปรากฏขึ้น หยางหว่านอวี่ไม่ได้ทำเหมือนกับตอนก่อนที่จะเข้าคุก ที่มอบอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดให้เขา ในช่วงเวลาแรกที่เขาออกจากคุก

แต่เขาไม่ได้ใส่ใจ ขับรถช้าหน่อยปลอดภัยกว่า

เขายืนอยู่ตรงนั้น รอคอยอยู่เงียบ ๆ

จนกระทั่งพระอาทิตย์ตก ฝนโปรยลงมาเป็นระยะ

รถคันหนึ่ง ถึงได้ขับมาจากปลายถนนช้า ๆ

รถจอดลงด้านข้าง ลั่วอู๋ฉางรีบเดินเข้าไปหา

แต่ทว่า คนที่ลงจากรถกลับไม่ใช่หยางหว่านอวี่ภรรยาของเขา แต่เป็นจ้าวเหม่ยอวิ๋นเพื่อนสนิทของเธอ

“เหม่ยอวิ๋น ทำไมถึงเป็นเธอ หว่านอวี่ล่ะ?” ลั่วอู๋ฉางรู้สึกแปลกใจ

จ้าวเหม่ยอวิ๋นกางร่ม เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยเมย “ประธานหยางไม่มา ฉันเป็นเลขาของเธอ นี่คือสิ่งที่ประธานหยางให้ฉันเอามาให้นาย”

เธอเปิดแฟ้มเอกสารออก แสดงไปตรงหน้าลั่วอู๋ฉาง

สัญญาหย่าร้าง!

ตัวอักษรใหญ่ ๆ สี่ตัว ทิ่มแทงดวงตาอย่างมาก

ลั่วอู๋ฉางนิ่งอึ้ง จากนั้นยิ้มกริ่ม “อย่าล้อเล่นแบบนี้ รีบให้หว่านอวี่ออกมาเถอะ!”

ใบหน้าที่เย็นชาของจ้าวเหม่ยอวิ๋นเผยความดูถูกออกมาแวบหนึ่ง พูดอย่างไม่แยแส “ไม่มีคนล้อเล่นกับนาย! ลั่วอู๋ฉาง โลกนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดตั้งนานแล้ว นายไม่เหมาะสมที่จะอยู่ด้วยกันกับประธานหยางอีกต่อไป”

“หย่าร้าง เรื่องเล็ก? ไม่มีเวลาแม้แต่จะเจอฉัน เธอทำเกินไปแล้ว!”

จ้าวเหม่ยอวิ๋นโมโหทันที “ลั่วอู๋ฉาง อย่าไม่รู้จักเจียมตัว! ช่วงเวลาที่นายไม่อยู่ เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมากมาย มากมายเกินกว่าที่นายจะจินตนาการและรับรู้ได้ เจอหน้ากันแล้วอย่างไรล่ะ? เรื่องที่ประธานหยางตัดสินใจ ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้!”

“เพียงแค่นายยอมหย่า นายก็จะได้บ้านหนึ่งหลัง รถหนึ่งคัน บวกกับเงินสดอีกสิบห้าล้านบาท นี่คือค่าชดเชยที่ประธานหยางให้นาย นายไม่รับปากก็ไม่มีประโยชน์ ผลลัพธ์ได้กำหนดไว้แล้ว บอกนายตามตรงแล้วกัน คุณชายของหวังซื่อกรุ๊ปกำลังตามจีบประธานหยางอยู่ ประธานหยางเตรียมจะรับปากแล้ว”

“หวังซื่อกรุ๊ป หวังจื่อเฟิง?”

“ไม่ผิด เขานั่นแหละ! วิธีการของตระกูลหวัง คิดว่านายคงรู้ดีกว่าใคร ถ้านายยังตอแยประธานหยางอีก จะตกอยู่ในสภาพแบบไหน ไม่ต้องให้ฉันเตือนหรอกนะ?” จ้าวเหม่ยอวิ๋นข่มขู่เสียงเย็นชา

ลั่วอู๋ฉางกำหมัดแน่นจนข้อนิ้วขาวโพลน

หวังจื่อเฟิงคนนี้ ก็คือสารเลวที่บุกเข้าห้องแต่งตัว ภัยพิบัติที่ทำให้ติดคุกสี่ปีของลั่วอู๋ฉาง ก็เป็นเพราะคนผู้นี้