ภรรยาในนาม Ss2 นิยาย บท 11

"กรี๊ดดดดด!!" เสียงกรีดร้องของหญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ ที่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา แต่กับเธอแล้วมันคือนรกดีๆ นี่เอง ถ้าพลาดแม้แต่นิดเดียว นั่นหมายถึงชีวิตของเธอเลย เพราะถึงแม้จะไม่ตาย ก็คงนอนเป็นผู้ป่วยติดเตียง "จอดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!" พอคิดมาถึงตรงนี้แล้ว น้ำหนาวก็ไม่เอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงอีกต่อไป

"อะไรของเธอนักหนา ช่วยอยู่นิ่งๆ ให้มีสมาธิลองเครื่องหน่อยได้ไหม" ขณะที่หันกลับมาพูด เขาก็ยังคงบิดคันเร่งต่อ จนน้ำหนาวต้องได้หลับตากัดฟัน กอดเอวเขาแน่นกว่าเดิม

มอเตอร์ไซค์คันสวยได้จอดลงในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง

"สุดยอดไปเลยว่ะ..อ้าวเฮ้ยนั่นเธอจะไปไหน" เมื่อเห็นว่าคนที่นั่งซ้อนท้ายอยู่ ส่งหมวกกันน็อคคืนมาให้แล้วก็เดินหน้าบึ้งจากไป เขาถึงกลับมองซ้ายมองขวา เพราะอายสายตาที่คนมองมา

"ไปตายเอาดาบหน้า" หญิงสาวตอบโดยที่ไม่หันกลับมาเลยด้วยซ้ำ

"เอ้าาแม่นี่" รชตเชื่อว่ามีผู้หญิงอีกหลายคนต้องการนั่งตรงนี้ เธอได้สิทธิ์นั้นคนแรกเลยนะ แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่ภูมิใจเลย

"กลับมาขึ้นรถ" เขาค่อยๆ ขับรถตามเธอไป ทีแรกว่าจะจอดเพื่อเติมน้ำมัน แต่ถ้าเติมคงตามไม่ทันแน่

"เชิญนายไปคนเดียวเถอะย่ะ!!"

"นี่ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ!"

น้ำหนาวโมโหมากก็เลยเผลอใช้คำพูดแบบนั้นออกไป

"แน่ใจนะว่าจะไม่ขึ้นมา"

"รุ่นพี่สัญญามาก่อนสิว่าจะไม่ขับเร็ว"

"เอ่อ! ก็ได้..ขึ้นได้หรือยัง" ถ้าขืนปล่อยเธอทิ้งไว้ตรงนี้ ครั้งแรกที่พาขับรถออกมา มีหวังป้าได้เล่นงานแน่

น้ำหนาวก็ไม่ยอมขึ้นง่ายๆ เธอยังคงเดินต่อไป จนคนแถวนั้นมอง เพราะคิดว่าผู้ชายตามง้อแฟน

"ขึ้นมาทีเถอะน่า เห็นไหมคนมองใหญ่แล้ว"

"รุ่นพี่สัญญาแล้วนะว่าจะไม่ขับเร็ว" เธอก็อายเหมือนกันนั่นแหละ เพราะมันเหมือนพ่อแง่แม่งอนกันมากกว่า

รชตยอมทำตามเพราะเขาก็อยากจะลองเครื่องตอนที่ขับช้าๆ อยู่เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง

เช้าวันต่อมา..

คอนโดนี้มีอยู่สองห้อง น้ำหนาวนอนห้องที่เคยเป็นของรรินธร พอเธอออกมาจากห้อง เพื่อที่จะไปมหาวิทยาลัย ก็เห็นว่ารุ่นพี่ขี้เก๊กยืนรอก่อนหน้านั้นแล้ว

"กว่าจะเสด็จได้นะแม่คุณ เดี๋ยวก็ไปสายหรอก"

"แล้วทำไมไม่ไปก่อนล่ะคะ!" มีแอบกระแทกเสียงเล็กน้อย

"จะไปก่อนได้ยังไง เร็วๆ เถอะน่า" เขากลัวว่าคุณป้าคนสวยจะให้คนแอบดูพฤติกรรมอยู่ ก็เลยต้องทำตัวให้ดีไว้ก่อน

..ข้างล่างคอนโด..

"แล้วฉันจะขึ้นยังไงเนี่ย" ชุดนักศึกษาที่เธอใส่ มันไม่เอื้ออำนวยในการนั่งบิ๊กไบค์เลย

"ก็นั่งแบบผู้หญิงเขานั่งกันนั่นแหละ"

น้ำหนาวก็เลยยอมขึ้นโดยการนั่งไพล่ข้าง แล้วก็รับหมวกกันน็อคมาใส่

เห็นว่าเธอนั่งได้ที่รชตก็ออกตัวรถ..

"กรี๊ดดด" คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้านหลังเอื้อมมือไปกอดเอวเขาไว้แทบไม่ทัน ทีแรกเธอคิดว่าจะนั่งจับแค่ต้นขาของเขาเพื่อยึดไว้ไม่ให้ตกเท่านั้น

ชายหนุ่มขับรถมาจอดอยู่ใกล้ป้ายรถเมล์ หน้ามหาวิทยาลัย

"เธอคงต้องลงตรงนี้แล้วล่ะ"

"แต่มันยังไม่ถึงเลยนะ"