ภรรยาในนาม นิยาย บท 4

"นี่คุณ!" หญิงสาวที่ถูกเขาดึงเข้ามามีเอี่ยวด้วยเริ่มจะไม่พอใจ

"ใจเย็นก่อนสิครับรอให้พี่สาวผมออกไปก่อน" ดวงตาคมกริบมองจ้องแบบเปล่งประกาย จนทำให้คนที่ถูกมองสะท้านเข้าไปถึงทรวง

หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคอหายใจติดขัด เพราะมองใกล้ระยะเผาขนขนาดนี้

"ยังไงคืนนี้แกต้องไปงานเลี้ยงที่โรงแรมให้ได้ ถ้าแกไม่ไป คงรู้นะว่าพี่จะทำอะไร!" ว่าแล้วกัลยาก็สะบัดบ๊อบออกไปในทันที

เสียงถอนหายใจของชายหนุ่มดังออกมาเมื่อประตูบานนั้นถูกปิดลง แววตาที่เขามองเธอเมื่อสักครู่เปลี่ยนไป จนหญิงสาวต้องรีบลุกออกจากตัก เพราะรู้ดีแล้วว่าเขาจะพูดอะไร

"เดี๋ยวก่อน" คฑาเอ่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินไปที่ประตู หญิงสาวหยุดแล้วค่อยๆ หันกลับมา

"คะ?" เขาจะว่าอะไรให้เราไหมเนี่ย ถ้าเหมือนตอนที่เล่นละครตบตาแม่ พอเราหมดประโยชน์แล้วเขาก็ไล่ออกจากห้อง ..เธอถึงต้องได้รีบออกไปก่อนที่เขาจะไล่

"ฉันรู้ว่าเธอฉลาดพอ ที่จะไม่พูดเรื่องนี้"

"เรื่องอะไรคะ"

"ก็เรื่อง...." ชายหนุ่มหยุดพูด คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน ดวงตาคมมองไปที่หญิงคนที่กล้าย้อนถามเขา เพราะเธอฉลาดกว่าที่เขาคิด "ออกไปได้"

เย็นวันเดียวกัน..ที่โรงแรมหรู

"หนูไม่ทำให้แม่ผิดหวังจริงๆ" อัญชัญเอ่ยชมลูกสาว เมื่อเห็นลูกชายเดินเข้ามาในงานเลี้ยง

"คฑาทางนี้" กัลยาชูมือขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้น้องเห็นว่าตัวเองนั่งอยู่โต๊ะไหน

ที่จริงเขาก็เห็นแล้วแหละ เพียงแค่แกล้งมองไปทั่ว

"สวัสดีครับ" มาถึงชายหนุ่มก็ยื่นมือไปทำความรู้จักกับผู้หญิงแปลกหน้าที่นั่งอยู่โต๊ะนั้น เพราะรู้ดีว่าเธอคนนี้คงจะเป็นเป้าหมายที่แม่จัดงานนี้ขึ้นมา

"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวสวยเปรี้ยว ใบหน้าถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันของเครื่องสำอางราคาแพง ได้เอื้อมมือไปเพื่อที่จะจับมือกับเขา แบบการทักทายของชาวตะวันตก

"คุณคงเป็นผู้หญิงที่แม่ผมต้องการที่จะแนะนำให้ผมรู้จักใช่ไหมครับ"

"คฑา!" อัญชัญรู้ดีว่าลูกชายจะพูดอะไรต่อ เพราะเขาเคยคว่ำชามของแม่มาหลายครั้งแล้ว

"มีอะไรเหรอครับคุณแม่" ว่าแล้วชายหนุ่มก็หันมองกลับไปด้านหลัง และมองซ้ายมองขวา "แม่อย่าเล่นแบบนี้อีกนะครับ ผมตกใจหมดเลยนึกว่าเมียมาตาม"