ภรรยาในนาม นิยาย บท 2

"แม่ไม่ต้องการแบบนี้สักหน่อย" ถึงแม้ว่านางอยากจะอุ้มหลาน แต่ไม่ได้ต้องการแม่พันธุ์เป็นผู้หญิงคนไหนก็ได้แบบนี้

อัญชัญคว้าเอากระเป๋าแบรนด์เนมราคาที่คนธรรมดาจับต้องไม่ได้เดินออกมาจากห้อง โดยที่ไม่หันกลับไปมองลูกชาย ซึ่งตอนนี้ใบหน้าของเขาเริ่มมีรอยยิ้ม เมื่อยั่วอารมณ์ของผู้เป็นแม่ได้สำเร็จ

"จะลุกได้หรือยัง" คฑาพูดโดยที่ไม่ได้มองหน้าคนที่ดึงเข้ามาข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่ได้สนใจอยู่แล้วว่าเธอจะคิดอย่างไร

"คะ?" ถึงแม้จะสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่หญิงสาวก็ต้องได้รีบลุกขึ้น

"ออกไปได้" จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่คิดจะมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ เพราะสายตาคมนั้นได้มองทอดออกไปนอกห้องกระจกแบบใช้ความคิด

"ค่ะ" คนตัวเล็กก้าวเดินออกมาจากห้องทำงานสุดหรู ด้วยความงงงวย

"ทำไมถึงเอาเอกสารเข้าไปนานจัง"

"พี่ริน..คือ.."

"เกิดปัญหาอะไรหรือเปล่า"

"เปล่าค่ะ"

"อย่าสร้างปัญหาเด็ดขาด" รินหรือรรินธร คือพี่สาวของเธอ

รรินธรต้องหาเลขาใหม่มาฝึกงาน และทำงานแทนในระหว่างที่ลาคลอด เพราะเหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนแล้ว

เธอก็เลยเลือกน้องสาวของตัวเอง มารับตำแหน่งเลขาส่วนตัวของท่านประธานในระหว่างที่ลาคลอด เพราะถ้าให้คนอื่นมาทำแล้วเกิดถูกใจท่านประธาน การกลับมาทำงานหลังคลอดของเธออาจจะมีอุปสรรค เพราะเอาแน่เอานอนไม่ได้อยู่แล้ว ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว

วันต่อมา..

รรินธรก็ยังฝึกงานให้น้องสาวอย่างหนักเหมือนเดิม เพราะทุกอย่างน้องสาวต้องทำแทนให้ได้ภายในไม่ถึงหนึ่งเดือน

เย็นวันนั้น.. ถึงแม้ว่าท่านประธานจะกลับไปแล้ว แต่รรินธรกับน้องสาวก็ยังคงอยู่

"พยายามเอาทุกอย่างที่พี่สอนเข้าสมองให้ได้"

"ขะ..ขอโทษค่ะ" หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง และกำลังจะทำตาม..แต่ทันใดนั้นประตูห้องก็ได้ถูกเปิดเข้ามาแบบถือวิสาสะ

เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่เอาแต่ก้มหน้าทำงานก็ได้เงยขึ้นมองไปที่ประตู

มือหนาเอื้อมไปคว้าแขนของผู้หญิงคนที่เขาเพิ่งจะไล่ออกจากห้องไว้แบบอัตโนมัติ

"??" เธอถึงกับทำอะไรไม่ถูก..ตกลงเขาจะให้ออกหรือจะให้อยู่ต่อ

"พี่ได้ยินแค่แม่พูดให้ฟังไม่คิดว่าเราจะ..." สายตาของคนที่พูดกรอกมองมาที่ผู้หญิงอีกคนแบบพิจารณา

"พี่เข้ามามีธุระอะไร"

"เย็นนี้ที่โรงแรมมีงานเลี้ยง พี่ก็เลยมาชวนเราไปร่วมงานด้วย"

"ผมต้องดูก่อนว่าจะว่างไหม เผอิญแม่อยากจะอุ้มหลานเร็วๆ" จบประโยคคำพูดเขาก็ดึงคนที่ยืนตัวแข็งทื่อให้ลงมานั่งที่ตัก พร้อมกับยื่นริมฝีปากเข้าไปใกล้ซอกคอ "..คืนนี้ต้องลำบากคุณอีกแล้วนะ"