ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ นิยาย บท 6

อาหารค่ำวันนี้เป็นการประชุมแลกเปลี่ยนทางธุรกิจขนาดเล็ก ซึ่งมีแต่อัจฉริยะทางธุรกิจมาเข้าร่วม

ผู้คนที่อยู่ด้านข้างได้ยินการสนทนาระหว่างเฉียวเหวยอีและเซียวเซิ่ง จึงค่อยๆ เบาเสียงลง

"ไปเต้นสิ" เมื่อผู้จัดการเซียวเห็นว่าเฉียวเหวยอีที่ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่พูดอะไร เขาก็กระตุ้นอีกครั้งเบา ๆ ว่า "ถ้าคุณเต้นไม่ได้ละก็งั้นก็ออกไปซะ"

มุมปากเฉียวเหวยอีมีรอยยิ้มจาง ๆ มองอีกฝ่ายโดยไม่ส่งเสียง

แม้ว่าลุงหวังจะรู้ว่าคำขอนั้นมากเกินไป แต่กว่าเขาก็นัดคุณเซียวผ่านนัดบอดมาได้นั้นมันยากมาก

นอกจากนี้เมื่อคืนมีบางอย่างผิดพลาดในตระกูลเฉียว ถ้าเฉียวเหวยอีทำพลาดอีก ทุกอย่างจะกลายเป็นเรื่องยาก !

“คุณหนูใหญ่ ...” เขาคะยั้นคะยอด้วยเสียงต่ำ

เฉียวเหวยอีที่เล่นกับแก้วไวน์เปล่าในมือ พร้อมหัวเราะเบา ๆ ที่มุมปาก จ้องมองไปที่เซียวเซิ่งสักสองสามวินาที จากนั้นก็ยื่นปลายนิ้วออกมาและค่อยๆ เกี่ยวบุหรี่ที่เผาไหม้ไปครึ่งหนึ่งเข้ามาจากมือของฝ่ายตรงข้าม

"เต้นน่ะได้ ห้าสิบล้าน ให้ได้ไหมล่ะ? "

"คุณ! " อีกฝ่ายไม่คาดคิดว่าเฉียวเหวยอีจะพูดเช่นนี้ "คุณคงไม่คิดว่าตัวเองมีค่าห้าสิบล้านหรอกนะ! "

แววตาของเฉียวเหวยอีที่สบตากับเขาก็พลันเฉียบคม

เธอบีบมือก้นบุหรี่แล้วกดตรงต้นขาของฝ่ายตรงข้าม

เซียวเซิ่งคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด และสะบัดมือตบไปใบหน้เฉียวเหวยอีโดยไม่รู้ตัว

ในขณะที่ตบ เซียวเซิงก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ฝ่ามือของเขา !

เฉียวเหวยอีจับนิ้วใหญ่ของเขาหยุดเป็นเวลาสองวินาทีก่อนจะสะบัดมือกลับ จ้องมองเขาอย่างเกรี้ยวกราดและเลิกคิ้วเล็กน้อยที่เขา

เซียวเซิ่งเหลือบมองไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว ใบหน้าที่เสียสติและด้วยความรำคาญชี้ไปที่ปลายจมูกของเฉียวเหวยอีและสาปแช่งด้วยเสียงทุ้ม "บังอาจ! ฉันจะทำให้ครอบครัวพวกแกอยู่ในเมืองเจียงเฉิงต่อไปไม่ได้อีกเลย คอยดูนะเจียงเฉิง ! "

เซียวเซิ่งกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะยิ้มเล็กน้อย