สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 614

บทที่614 ยอมแพ้แล้ว

แต่ถ้ากู้จื่อเฟยปลงตกแล้วบวชจริง คิดถึงภาพที่กู้จื่อเฟยหัวล้านท่องบทสวด เย้นหว่านก็รู้สึกขนลุกซู่ทันที รู้สึกแปลกๆไปหมด

เธอรีบจับไหล่กู้จื่อเฟยไว้ พูดอย่างร้อนรนว่า

“จื่อเฟย เธอมีเรื่องทุกข์ใจอะไร บอกฉันได้ เธออย่าคิดลบเลยนะ!”

กู้จื่อเฟยหัวเราะ “วางใจได้ ฉันถูกเธอลากกลับมาแล้วนี่ไง? อยากบวชก็คงไม่ทันแล้วล่ะ”

ช่วงนี้ที่เธออยู่ในวัด ก็มีสมาธิมากขึ้น และใจเย็นมากขึ้นด้วย

ที่จริงเธอก็ตัดสินใจแล้ว แต่แค่กำลังรอ ถ้ารอวันไหนที่เย้นโม่หลินคิดยอมแพ้เรื่องการค้นทะเล รอข่าวการตายของเย้นหว่าน เธอก็จะไปบวชจริงๆ

ทั้งชีวิตนี้จะคุกเข่าท่องบทสวดเหมือนครั้งก่อน เพื่อไถ่บาป

เห็นกู้จื่อเฟยไม่คิดเรื่องบวชแล้ว เย้นหว่านก็ถึงโล่งใจ

แต่เห็นเธอเป็นแบบนี้ หัวใจก็ยังรู้สึกเจ็บปวดมากอยู่ดี

เย้นหว่านจับมือกู้จื่อเฟยไว้แน่น

เธอพูดอย่างจริงจังว่า

“จื่อเฟย เรื่องที่ฉันเกิดเรื่อง ไม่เกี่ยวข้องกับเธอเลยแต่แรก เธออย่าโทษตัวเองสิ เธอต้องรู้นะ ถึงแม้จะไม่มีการช่วยเหลือจากเธอ โห้หลีเฉินก็จะคิดหาทางมาตระกูลเย้น แต่รูปแบบไม่เหมือนกันเท่านั้น

และหยูซือห้านก็จะถูกบีบบังคับเหมือนตอนนี้ และจะจับตัวฉันไปเหมือนเดิม เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้านหลัง ไม่ว่าจะงานแต่งโดดน้ำทะเล ก็จะไม่สามารถหลบไปได้

นี่เป็นเรื่องที่ฉันกับโห้หลีเฉินต้องเจออยู่แล้ว โทษเธอไม่ได้หรอก และจะโทษไม่ได้ด้วย เธออย่ารู้สึกผิดไปเลยนะ”

เย้นหว่านรู้ กู้จื่อเฟยเสียใจเรื่องอะไร

ความรู้สึกแบบนี้หนักหนาเกินไป ง่ายมากที่จะทำให้อีกคนถูกกดทับจนขาดใจ

แต่กู้จื่อเฟยที่จริงไม่ได้ทำอะไรผิดเลย

เธอไม่ได้ทำผิดอะไร เธอแค่เป็นเพื่อนของเย้นหว่าน เพื่อนสนิท ช่วยสิ่งที่ช่วยได้ก็เท่านั้น

ถึงแม้ต้องทำมันอีกครั้ง กู้จื่อเฟยก็จะไม่ปฏิเสธคำแนะของโห้หลีเฉินแน่นอน

นี่ก็คือเพื่อนสนิท คือมิตรภาพ

กู้จื่อเฟยเม้มปากบาง พยักหน้าเบาๆ

เย้นหว่านจับมือเธอไว้แน่น และพูดอีกว่า

“ส่วนเรื่องวันนั้นที่พี่ชายฉันพูดตอนอยู่ชายหาด เธอก็อย่าคิดมากเลย วันนั้นเขาคงเสียใจมาก อารมณ์ไม่ดีเลยพูดแบบนั้นไป และโทษเธอคนเดียว

คำพูดพวกนี้เป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น ตอนนี้เขาต้องเสียใจมากแน่ๆ”

“เสียใจ?” กู้จื่อเฟยพึมพำเสียงเบา น้ำเสียงกลับไม่เชื่ออย่างมาก

เย้นโม่หลินคงไม่เสียใจหรอก

เย้นหว่านพูด “จริง เธอไม่รู้ วันก่อนพี่ชายฉันสั่งกำลังคนไปมาก แทบจะพลิกแผ่นดินตามหาเธออยู่แล้ว ขอแค่มีข่าวเธอเล็กน้อย เขาก็รีบพุ่งไปหาเองข้างหน้านั้นเลย”

กู้จื่อเฟยตกใจ เย้นโม่หลินตามหาเธองั้นเหรอ?

ทำไมต้องตามหาเธอด้วย?

“เขาอยากบอกข่าวเรื่องที่เธอยังไม่ตายกับฉันสินะ จากนั้นก็เห็นว่าฉันไม่ได้กลับประเทศ ไม่เห็นแล้ว กลัวว่าฉันจะเกิดเรื่อง ดังนั้นถึงได้ตามหาฉัน”

กู้จื่อเฟยพูดเสียงเข้ม เธอเข้าใจดี ส่วนเรื่องที่ทำไมถึงเป็นห่วง ก็คงเป็นเพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทเย้นหว่าน เป็นคนที่เย้นหว่านใส่ใจ เย้นหว่านไม่อยากให้เธอเกิดเรื่อง ดังนั้นเขาถึงได้เป็นห่วงเธอ

แค่นี้เท่านั้น

เย้นหว่านมองกู้จื่อเฟยอย่างแปลกประหลาด

กู้จื่อเฟยในตอนนี้ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนเลย เมื่อก่อนเธอเป็นคนร่าเริงแจ่มใส กระตือรือร้นในทุกเรื่อง แต่ตอนนี้ล่ะ เรื่องเกี่ยวกับเย้นโม่หลิน เธอกลับคิดในเชิงลบแบบนี้

ภายในน้ำเสียงนั้น มีความรู้สึกที่สิ้นหวังอย่างมาก

เย้นหว่านมองดูกู้จื่อเฟย พูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ว่า