สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 689

บทที่689 อะไรคือความแตกต่าง

สีหน้าของโห้หลีเฉินไม่ได้เปลี่ยนไป สายตาเย็นชาและอันตราย ความอยากสังหารนั้นรุนแรงมาก

ใครจะไปรู้ว่าตอนที่เขามาที่นี่ แล้วเห็นเย้นหว่านถูกคนขับไว้ แล้วท่อนไม้หนานั้นกำลังจะฟาดไปที่ร่างกายของเธอนั้น เขาอยากจะประหารคนพวกนี้มากแค่ไหน

เขาก็แค่ไม่อยู่ในระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น แต่ว่าผู้หญิงของเขา กลับได้รับการปฏิบัติอย่างโหดร้ายแบบนี้!

สมควรตาย!

คนพวกนี้ สมควรตายทั้งหมด

โห้หลีเฉินสายตาเย็นชา มือนั้นออกแรงหนักขึ้น

ทั้งร่างกายของเขา เผยให้เห็นความน่าหวาดกลัว เหมือนกับชูร่า

คุณป้าคนนั้นหน้าแดงขึ้นเรื่อยยๆ เหมือนกับว่าจะมีเลือดออกมา อ้าปากพะงาบๆ แต่แม้แต่เสียงที่จะร้องขอความเมตตาก็ไม่มี

เธอเจ็บปวดจนตาเริ่มเหลือกแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่เย้นหว่านเห็นโห้หลีเฉินลงมือด้วยตัวเองแบบนี้ แถมยังจะฆ่าคนอีก

ความโหดร้ายที่น่ากลัวเหมือนกับชูร่า ช่างทำให้คนหวาดกลัว

แต่ว่ามันก็ทำให้เธอรู้สึกสบายใจ

แต่ว่าถ้าเกิดว่าฆ่าคนมันก็เป็นการทำผิดกฎหมาย เธอไม่อยากให้เขาต้องมือเปื้อนเลือดเพราะว่าเธอ

เย้นหว่านเห็นว่าคุณป้าคนนี้กำลังจะตายแล้ว อยากจะห้าม แต่ว่าก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน

“คุณโห้ เดี๋ยวก่อน！”

มีชายวัยกลางคนในวัยสี่สอบกว่าๆ เดินเข้ามา สวมใส่เสื้อผ้าชั้นเยี่ยม ดูเป็นผู้ดีที่เหนือกว่ามาก

เขาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วขอร้องว่า

“คุณโห้ ภรรยาของผมทำผิดไป ผมจะลงโทษเธอให้หนัก! เห็นแก่ผม ยกโทษด้วยการไว้ชีวิตเธอเถอะนะครับ”

โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว นิ้วที่เรียวยาวยังคงบีบที่คอของคุณป้าคนนั้น

คุณป้าคนนั้นตาเหลือกมากยิ่งขึ้น เธอแทบจะหมดลมหายใจแล้ว

ผู้ชายคนนั้นเห็นแล้วรู้สึกปวดหัว ก็รีบพูดว่า

“คุณโห้ ผมรู้ว่าคุณโกรธ แต่ว่าถ้าเกิดว่าคุณฆ่าคนเพราะว่าน้องสาวของคุณ จากนี้ไปน้องสาวของคุณจะกลายเป็นศัตรูกับผู้หญิงทุกคนที่นี่ สถานการณ์ของเธอจะยากขึ้นนะครับ "

พอพูดประโยคนี้ออกไป มือของโห้หลีเฉินที่บีบแน่นอยู่นั้นก็หยุดลงทันที

บนใบหน้าที่หล่อเหลานั้น รูปลักษณ์นั้นหม่นหมองราวกับว่ามีเมฆดำปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์เต็มไปหมด

หลังจากผ่านไปอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากที่คุณป้าคนนั้นเกือบจะเป็นลมเขาก็ปล่อยและปล่อยให้คุณป้าคนนั้นล้มลงกับพื้น

เมื่อคุณป้าคนนั้นเป็นอิสระ เธอก็ไอและเธอกอดคอของเธอ

ผู้ชายคนนั้นถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วก็พูดว่า

“คุณโห้วางใจเถอะครับ ภรรยาของผมไม่รู้เรื่องราว ผมจะลงโทษเธอให้หนักเลย”

คุณป้าคนนั้นจับคอของตัวเองพร้อมกับไอ แต่ว่าก็ยังไม่ลืมที่จะเถียง

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ก็ยัยเด็กคนนี้เธอ……”

“หุบปาก！”

ผู้ชายคนนั้นตำหนิด้วยสีหน้าที่มืดมน “เย้นหว่านกับพวกเธอไม่เหมือนกัน เธอคือคนที่มาจากภายนอก วิธีการใช้ชีวิตไม่เหมือนกับพวกเรา วิธีการแบบนั้นของพวกเธอ อย่าเอามาใช้กับเธอ! ”

“ในเมื่อมาที่ประเทศเบียนหนาน ก็ต้องปฏิบัติตามกฎของประเทศเบียนหนาน” คุณป้าคนนั้นไม่พอใจ

ผู้ชายคนนั้นเห็นว่าสีหน้าของโห้หลีเฉินเยือกเย็นมากกว่าเดิม ก็แทบจะทนไม่ไหวที่จะตบผู้หญิงโง่คนนี้ให้ตาย

กล้ารังแกเย้นหว่านต่อหน้าโห้หลีเฉิน สงสัยไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วจริงๆ

“หุบปากของเธอเดี๋ยวนี้！”

ผู้ชายคนนี้ไม่พูดพล่ามอะไรมาก แล้วก็เตะเข้าไปที่ร่างกายของคุณป้าคนนี้ทันที

เห็นได้ชัดว่ามันแรงมาก คุณป้าคนนั้นนอนลงไปกับพื้นทันที

เธอหุบปากด้วยความหวาดกลัวทันที แม้แต่จ้องเย้นหว่านอย่างคับแค้นใจ

เย้นหว่าน “……”

เธอไม่เข้าใจจริงๆ ตอนแรกโห้หลีเฉินจะฆ่าเธอ หลังจากนั้นผู้ชายคนนี้ก็ทำร้ายเธอ แต่ว่าคุณป้าคนนี้ไม่ได้ตำหนิผู้ชายทั้งสองคนเลย แต่กลับกัน กลับโกรธแค้นเธอยังงั้นเหรอ?

“คุณเย้น ขอโทษด้วยนะครับ ภรรยาผมไม่รู้เรื่องรู้ราว ทำให้คุณต้องลำบากแล้ว”

ผู้ชายคนนั้นหันมายิ้มแย้มให้กับเย้นหว่าน แล้วก็ยื่นมือออกไปหาเย้นหว่าน “ผมคือเวนเดลล์”