สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 688

บทที่688 ขอโทษ

คุณป้าคนนี้ยังไม่มีเหตุผลอีกเหรอ?

เย้นหว่านหงุดหงิด ตาแดงก่ำ “คุณทำอะไรของคุณ? ทำไมถึงได้ทำร้ายคนอื่น? ”

เธอตั้งแต่เด็กจนโต ยังไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อนเลย

คุณป้าคนนี้ไม่ได้รู้สึกผิดเลยแม้แต่นิดเดียว เธอมองดูเย้นหว่าน ชี้หน้าเธอแล้วด่าว่า

“ผู้หญิงชั้นต่ำแบบเธอ ก็ต้องโดนสักทีหนึ่ง ไม่ยังงั้นก็ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง กฎเกณฑ์ของผู้หญิง! ”

พอด่าจบนั้น เธอก็เดินไปที่เย้นหว่านอย่างก้าวร้าว แล้วก็ยกเท้าขึ้นแตะเธอ

เธอสวมใส่รองเท้าไม้ มันหนักมาก พอเตะแล้วก็รู้สึกเจ็บ

เย้นหว่านไม่เคยแม้แต่คิดเลยว่า คุณป้าคนนี้จะสามารถก้าวร้าวได้ขนาดนี้

หากไม่เห็นด้วย ก็จะทำร้ายร่างกายเธอ

ปฏิบัติกับเธอยิ่งกว่าทาสซะอีก

แต่ว่านอกจากอาศัยอยู่ในบ้านของเธอชั่วคราวนั้น เธอไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลยแม้แต่นิดเดียว!

เย้นหว่านโกรธจนรับไม่ไหว แต่ว่าในเวลานี้เธอไม่สามารถทำสิ่งอื่นได้ ได้แต่กลิ้งไปกับพื้น เพื่อหลบลูกเตะของคุณป้าคนนี้

คุณป้าคนนี้เตะอากาศ ก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที เหมือนกับว่าเย้นหว่านทำสิ่งที่มันเลวร้ายมาก

“ยัยชั้นต่ำ นี่เธอกล้าหลบยังงั้นเหรอ! ไม่มีความละอายใจเลยแม้แต่นิดเดียว ช่างน่ารังเกียจจริงๆ! ”

คำกล่าวหาเหล่านั้นดูเหมือนจะยืนอยู่ในระดับสูงสุดของศีลธรรม ทำให้เย้นหว่านรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองได้ทำเรื่องที่ผิดครั้งใหญ่ยังงั้นแหละ

คุณป้าคนนี้ ไปเอาค่านิยมนี้มาจากไหนกัน?!

เพราะว่าประโยคของคุณป้าคนนี้ ทำให้ผู้หญิงที่ตอนแรกซักผ้าอยู่นั้น ก็วางเสื้อผ้าในมือลง แล้วก็เดินเข้ามาตรงนี้

พวกเธอมองมาที่เย้นหว่าน แต่ว่าสายตาพวกนั้น มันช่างเฉียบคมและไม่เป็นมิตร

เต็มไปด้วยการตำหนิ

เย้นหว่านแทบไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่ตัวเองกำลังเผชิญหน้าอยู่ตรงนี้เลย เหมือนกับว่ามุมมองทั้งสามของเธอกำลังจะพังทลายลงแล้ว

นี่มันสถานที่บ้าอะไรกัน？

เธอยังไม่ทันจะได้คิดเรื่องนี้อย่างชัดเจน ผู้หญิงที่โกรธเกรี้ยวคนนี้ก็หยิบท่อนไม้จากด้านข้าง ชูขึ้นสูง แล้วฟาดลงมาที่เย้นหว่านอย่างรุนแรง

ไม้นั้นหนาพอๆ กับแขนของ ถ้าเกิดว่าฟาดลงมาที่ร่างกายนั้น ก็สามารถทำให้กระดูกหักได้เลย

ทำขนาดนี้ เป็นบ้าไปแล้วรึไง?

เย้นหว่านรู้สึกชา โดยที่ไม่คำนึงถึงความเจ็บปวดของร่างกายตัวเอง เธอรีบลุกขึ้นและวิ่งหนีทันที

แต่ว่า พึ่งจะวิ่งออกไปได้แค่สองก้าว ตรงหน้าก็มีผู้หญิงสองสามคนยืนขวางอยู่ เหมือนกับกำแพง ขวางทางไม่ให้เธอไป

“โมสาทฟุท่า”

ผู้หญิงคนหนึ่งตะคอกประโยคที่ฟังไม่เข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียว แล้วก็ยื่นมือออกมา จับแขนของเย้นหว่านไว้

เย้นหว่านรู้สึกตกใจ

และในขณะเดียวกัน ก็มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งก้าวเข้ามา แล้วก็จับแขนอีกข้างของเย้นหว่านเอาไว้ ใช้แรงอย่างมาก จับเย้นหว่านเอาไว้

“ยัยชั้นต่ำ กล้าหนีงั้นเหรอ ฉันจะตัดขาของเธอซะ! ”

คุณป้าคนนั้นถือท่อนไม้ และเดินเข้ามาอย่างดุร้าย

เย้นหว่านถูกขังด้วยมือทั้งสองข้าง ไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป เธออึ้ง และตื่นตระหนกไปเลย

คนพวกนี้เป็นอะไรกันแน่?

ทำไมเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งทำร้ายร่างกาย ไม่เพียงแต่ห้าม แต่กลับช่วยอีกต่างหาก ช่วยคุณป้าคนนี้จับเธอเอาไว้

เย้นหว่านตื่นตระหนกเหมือนมีกลองตีอยู่ในใจ มองดูท่อนไม้ที่หนาท่อนนั้น พุ่งเข้ามาที่ร่างกายของเธอ

ลมที่พัดมาทำให้ผิวของเธอสั่นสะเทือน

ป่าเถื่อน

คนป่าเถื่อน

เย้นหว่านรู้สึกโมโหและเศร้าใจ หลับตาลงอย่างไม่มีทางเลี่ยง

“ปัง！”

เสียงดังขึ้น ท่อนไม้กระแทกเข้ากับร่างกายของคน