สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 687

บทที่687 ถูกรังแก

เย้นหว่านสงสัย แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่ได้ถามออกมา

เดินไปอยู่ครู่หนึ่ง ภายใต้การนำทางของสาวน้อย เย้นหว่านก็เดินผ่านสวนดอกไม้เล็กๆ ไปทางตรงกันข้ามในแนวทแยงมุมที่ไกลที่สุด แล้วก็ได้เข้าไปในห้องแต่งตัวในตำนาน

ที่จริงก็สามารถเรียกว่าห้องแต่งตัวได้ เพราะว่ามันใหญ่กว่าห้องแต่งตัวของเธอที่ตระกูลเย้นซะอีก

แม้แต่สามารถเรียกได้ว่า ที่นี่มันคือร้านขายเสื้อผ้าได้เลย

ด้านในมีตู้มากมาย เสื้อผ้าของผู้ชายและผู้หญิงวางซ้อนกันอย่างเป็นระเบียบ นอกจากนี้ยังมีชั้นวางมากมายพร้อมที่แขวนเสื้อผ้าทุกชนิด

ถ้าที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณป้าคนนี้ เย้นหว่านก็จะสงสัย ว่าที่คือร้านขายเสื้อผ้าจริงๆ

เด็กหญิงตัวเล็กๆ มองไปรอบๆ ในห้องแต่งตัว สุดท้ายก็วิ่งไปยังตู้ด้านหลัง

“พี่สาวสุดสวย เสื้อผ้าของพี่อยู่ตรงนี้ค่ะ”

เย้นหว่านเดินตามไป แล้วก็เห็นเสื้อผ้าของเธอทั้งชุดอยู่บนตู้

ด้านข้างนั้น มีเสื้อคลุมผ้าฝ้ายตัวหนาของโห้หลีเฉิน แต่ว่าไม่มีเสื้อผ้าอื่นๆ ของเขาอยู่ตรงนั้น

คิดดูแล้ว เขาน่าจะเปลี่ยนไปเรียบร้อยแล้ว

เดิมทีเย้นหว่านอยากจะเอาเสื้อผ้าทั้งหมด แต่ว่าอากาศในตอนนี้นั้น ความเป็นจริงแล้วสามารถใส่เสื้อผ้าชั้นเดียวได้ ห้องนั้นเป็นเพียงแค่ห้องสำหรับนอนหลับเพียงแค่ชั่วคราวของเธอ แล้วอีกอย่างประเพณีของที่นี่ ดูเหมือนกับว่าจะไม่วางสิ่งของอย่างอื่นไว้ในห้อง

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หยิบแค่เสื้อตัวเดียวที่จำเป็นต้องใส่เท่านั้น

เย้นหว่านหยิบเสื้อผ้า แล้วก็เดินผ่านสวนเล็กๆ นั่นอีกครั้ง ไปถึงห้องที่เธอฟื้นขึ้นมา แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า

สำหรับเสื้อผ้าที่เปลี่ยนแล้วนั้น เธอก็ต้องซัก

เย้นหว่านถือชุดนอนแล้วก็เดินออกมาอีกครั้ง หาอยู่รอบหนึ่ง ก็หาเครื่องซักผ้าไม่เจอเลย และก็ไม่เจอสระสำหรับซักผ้าด้วย ก็เลยต้องไปซักในห้องน้ำ

เธอพึ่งจะเปิดก๊อกน้ำเตรียมจะซักผ้านั้น ตอนนั้นเอง ก็มีเสียงที่ตื่นเต้นสองสาวน้อยดังขึ้นมาจากทางด้านข้าง

“พี่สาวสุดสวย ตรงนี้ซักผ้าไม่ได้นะคะ เดี๋ยวจะถูกดุเอา”

ท่าทางที่เย้นหว่านกำลังจะซักผ้า ก็หยุดลงกะทันหัน

สาวน้อยช่วยเหลือเธอไม่น้อยเลย ทั้งไร้เดียงสาและใจดี เย้นหว่านก็เลยเชื่อในสิ่งที่เธอพูด

เธอพูดด้วยความสงสัยว่า “ทำไมถึงซักที่นี่ไม่ได้ล่ะ? ”

“มันเป็นกฎของบ้านหลังนี้ ว่าเสื้อผ้าของทุกคนต้องถูกนำไปซักที่ริมแม่น้ำ”

เย้นหว่านเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ค่อนข้างทำตัวไม่ถูก

ไปซักเสื้อผ้าที่ริมแม่น้ำยังงั้นเหรอ?

นั่นมันเป็นสิ่งที่เขาทำกันในสมัยโบราณไม่ใช่เหรอ ตอนนี้มันสมัยไหนกันแล้ว?

แล้วอีกอย่าง ก็ไม่ใช่ว่าในบ้านจะไม่มีน้ำ

เย้นหว่านไม่ค่อยอยากจะไปเท่าไหร่ แต่ว่าเด็กสาวก็เดินเข้ามา แล้วก็ดึงแขนเสื้อของเย้นหว่านเบาๆ

“พี่สาวคนสวยคะ เดี๋ยวหนูพาพี่ไปริมแม่น้ำ ถ้าซักผ้าที่บ้านจะโดนดุจริงๆ นะ”

เย้นหว่านรู้สึกปวดหัว

เธอนั้นไม่ค่อยจะเข้าใจกฎจริงๆ แต่ว่าเธออยู่ภายใต้ชายคาของเขาแล้ว เข้าเมืองตาหลิ่วก็ต้องหลิ่วตาตาม

แล้วอีกอย่าง คุณป้าที่จากไปก่อนหน้านี้ ดุขนาดนั้น ความจริงแล้วเธอก็ไม่อยากเผชิญหน้ากับเธอหรอก

ไม่มีทางเลือก เธอจำเป็นต้องถือเสื้อผ้า แล้วก็ไปที่ริมแม่น้ำกับเด็กผู้หญิงคนนั้น

ด้านหลังนั้น ก็ตามมาด้วยเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ สองคนที่ตากลมโต

ริมแม่น้ำไม่ค่อยไกลจากลานบ้านเท่าไหร่นัก อยู่หลังบ้านไม่ไหล

ริมฝั่งแม่น้ำมีความกว้างมาก มีกองหินกองไว้ มันค่อนข้างสะดวกที่จะเหยียบบนนั้น

แล้วอีกอย่าง สิ่งที่ทำให้เย้นหว่านแปลกใจก็คือ ในเวลานี้ยังมีผู้หญิงอีกหลายคนอยู่ที่ริมแบบน้ำ และกำลังซักผ้ากองโตอยู่เหมือนกัน

ภาพนั้น ทำให้เย้นหว่านมึนงงเล็กน้อย

เหมือนกับว่าเห็นฉากในละครโบราณ กลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังซักผ้าอยู่ริมแม่น้ำ

ถ้าหากว่าตอนนี้เธอยังไม่ค่อยได้สติ เธอต้องสงสัยว่าตัวเองได้หลุดไปอยู่ในสมัยโบราณอย่างแน่นอน