สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 686

บทที่686 พี่แท้ๆ?

“เขาไม่อยู่”

คุณป้าคนนั้นตอบด้วยความรำคาญ แล้วก็เดินออกไปด้านนอก

เย้นหว่านรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย โห้หลีเฉินไม่อยู่ได้ยังไง?

เธอไม่สนใจชุดนอนที่เธอสวมใส่แล้ว รีบเดินตามผู้หญิงคนนั้นออกไปจากห้องทันที แล้วก็ถามอย่างร้อนรนว่า

“เขาไปไหนแล้วคะ? เมื่อไหร่จะกลับมา? ”

“ทำไมเธอพึ่งพูดจาอะไรมากมายขนาดนี้! เป็นนกกระจอกรึยังไงกัน จุ๊บจิ๊บๆ ไม่หยุด! ”

ผู้หญิงคนนั้นตะโกนด้วยใบหน้าที่มืดมน

เย้นหว่านยืนอึ้งอยู่กับที่ ใบหน้าสั่นไหว สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ผู้หญิงคนนี้ อารมณ์ร้อนเกินไปรึเปล่า?

เธอยืนอึ้งอยู่กับที่ ทำตัวไม่ถูก

ผู้หญิงคนนั้นถลึงตาใส่เธอด้วยความรังเกียจ ไม่ได้วางแผนจะตอบคำถามของเธอเลย หันหลังแล้วก็เดินออกไปทันที

เย้นหว่านรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย ในเมื่อผู้หญิงคนนี้ไม่พูด แล้วเธอจะไปตามหาโห้หลีเฉินได้จากที่ไหนกัน?

สถานการณ์ที่นี่ เธอเองก็ไม่รู้อะไรเลย

ตอนที่กำลังรู้สึกหัวเสียอยู่นั้น ตอนนี้เอง ด้านนอกหน้าต่าง ก็มีหัวเล็กๆ 1 2 3 หัวปรากฏขึ้น

ต่างก็เป็นเด็กอายุ5-6ขวบ เด็กผู้ชายสองคน ผู้หญิงหนึ่งคน

หนึ่งในเด็กชายตะโกนออกมา “พี่สาวแสนสวยครับ พี่ชายเทวดาคนนั้นไปที่วังแล้ว”

คนที่พวกเขากำลังพูดถึงอยู่นั้นน่าจะเป็นโห้หลีเฉิน

แต่ว่า วังงั้นเหรอ?

คำที่พิเศษนี้ทำให้เย้นหว่านรู้สึกประหลาดใจ เธอรีบถามทันที “น้องสาว ขอถามหน่อยว่าที่นี่คือประเทศเบียนหนานรึเปล่า? ”

เด็กผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าอย่างฉลาด “ใช่ค่ะ”

เย้นหว่านดีใจเป็นอย่างมาก ที่นี่คือประเทศเบียนหนาน！

เธอกับโห้หลีเฉินนั้นรอดจากความตายมาจริงๆ แล้วก็หาประเทศนี้เจอ

เย้นหว่านพูดอย่างตื่นเต้นว่า “น้องสาว พาพี่ไปที่วังหน่อยได้ไหม? ”

ฟื้นขึ้นมาในสถานที่แปลกประหลาดแบบนี้ เธอรู้สึกปรับตัวไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แถมยังโดนเจ้าบ้านดุอีก เย้นหว่านรู้สึกไม่สบายใจเลย

ตอนนี้เธอแค่อยากเจอโห้หลีเฉินให้เร็วที่สุด ให้เจอเขา ให้ได้แน่ใจว่าเขาสบายดี

สาวน้อยกะพริบตา รู้สึกลังเลเล็กน้อย

“พวกเราเข้าไปในวังไม่ได้ แต่ว่าพาพี่ไปใกล้ๆ ได้……”

“ไปอะไรกัน? สถานที่อย่างพระราชวังคนต่ำต้อยอย่างเธอสามารถเข้าไปใกล้ได้ยังงั้นเหรอ? ”

คุณป้าที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูด่าเด็กผู้หญิงคนนั้น

เด็กผู้หญิงคนนั้นก้มหัวลง เห็นได้ชัดว่าโดนด่าเป็นประจำ แล้วยังรู้สึกกลัวคุณป้าคนนี้อยู่เล็กน้อย

เย้นหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อย สำหรับคุณป้าที่ดุร้ายคนนี้ ที่จริงแล้วเธอก็ไม่สามารถมีความประทับใจที่ดีกับเธอได้มากกว่านี้อีกแล้ว

“ฉันไปเองก็ได้”

เธอมองดูชุดนอนที่ตัวเองกำลังสวมใส่อยู่ “ฉันขอเสื้อผ้าที่ฉันใส่ก่อนหน้านี้ได้ไหมคะ ฉันจะเปลี่ยน”

สายตาที่ดุดันของผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนมาที่เย้นหว่าน

ความรังเกียจบนใบหน้าของเธอไม่ได้ปกปิดเลยแม้แต่นิดเดียว เธอตำหนิออกมาเสียงดังซ่า

“พระราชวังไม่ใช่ที่ที่เธออยากไปก็สามารถไปได้ เธออย่าไปคิดเลย อยู่ที่นี่อย่างสงบเถอะ พี่ชายเธอจัดการธุระเสร็จเมื่อไหร่ก็กลับมาเองแหละ เธอไม่ต้องไปเพิ่มความวุ่นวายให้เขาอีกเลย ในฐานะที่เป็นน้องก็ช่วยทำตัวให้เหมือนน้องหน่อย”

พี่？

น้องสาว？

เย้นหว่านเบิกตาโพลงด้วยความงุนงง นึกว่าคุณนายคนนี้สื่อสารไม่ค่อยเก่ง ก็เข้าใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับโห้หลีเฉินผิดไป

เธออธิบาย “คุณเข้าใจผิดแล้ว เขาไม่ใช่พี่ชายของฉัน……”

“เขาไม่ได้ชื่อโห้หลีเฉินหรอกเหรอ? ” คุณป้าคนนั้นถาม

เห็นได้ชัดว่าโห้หลีเฉินฟื้นก่อนหน้าเธอเยอะมาก

เย้นหว่านพยักหน้า “ใช่ค่ะ แต่ว่าความสัมพันธ์ของฉันกับเขา……”