ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 3

บทที่ 3 บัตรธนาคารดอกชงโค

เดินเข้าไปในธนาคาร

เฉินตงเข้าไปรับบัตรคิวแล้วต่อแถว

ในตอนที่ถึงคิวเขา เขาถือบัตรธนาคารดอกชงโคไปที่หน้าเค้าเตอร์ พอมองพนักงาน ทันใดนั้นหางตาก็กระตุก

หลินเสว่เอ๋อ!

ช่างบังเอิญเสียจริงๆ

ดวงตาของเฉินตงหรี่ลง หลินเสว่เอ๋อเป็นแฟนสาวของหวางเห้าพอดี

ถึงแม้ว่าทั้งสองคนยังไม่เคยเจอกันในชีวิตจริง แต่ว่าเขารู้เรื่องราวของหลินเสว่เอ๋อผ่านทางหวางหนันหนัน แล้วก็ยังเคยเห็นรูป

สำหรับหลินเสว่เอ๋อ เขาไม่ได้ถึงขั้นโกรธเคืองหรือไม่พอใจ มากที่สุดก็แค่บึ้งตึงไม่มากไปกว่านั้น

หลินเสว่เอ๋อเธอผิวขาวหน้าตาดี การงานก็ไม่เลว มาชอบไอ้สวะหวางเห้าที่เกาะพ่อแม่กินก็ถือว่ามหัศจรรย์แล้ว

ส่วนเรื่องที่เธอต้องการสินสอดเท่าไหร่นั้น นั่นก็เป็นเรื่องของเธอแล้ว ทั้งสองมีทั้งเต็มใจ ที่เขาโกรธก็คือหน้าของคนตระกูลหวาง เอาเงินที่ใช้รักษามารดาของเขาไป ทำให้เขาเป็นตัวรับเคราะห์ของปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว)

“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย จะทำรายการอะไรคะ?” หลินเสว่เอ๋อผุดรอยยิ้มการตลาดขึ้น

เฉินตงสูดลมหายใจเข้า ข่มอารมณ์โกรธที่อยู่ในใจลงไป ฉีกยิ้มแล้วส่งบัตรธนาคารดอกชงโคเข้าไปตรงเค้าเตอร์ “สวัสดีครับ ผมต้องการถอนเงินครับ”

หลินเสว่เอ๋อกำลังเตรียมจะถามเฉินตงว่าจะถอนเงินจำนวนเท่าไหร่ พอเห็นบัตรธนาคาร อยู่ๆหัวคิ้วก็ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย “คุณผู้ชายคะ แน่ใจเหรอคะว่านี่เป็นบัตรธนาคาร?”

กำลังพูดอยู่ เธอก็ดูบัตรธนาคารลายดอกชงโคซ้ำๆอีกรอบ

จากการบ่มเพาะในอาชีพของเธอ ไม่เคยเห็นบัตรธนาคารแบบนี้เลยจริงๆ

เฉินตงชะงักไปครู่หนึ่ง ท่านหลงคงจะไม่ได้หยิบบัตรธนาคารปลอมให้ใช่ไหม?

คิดไปคิดมา ท่านหลงสามารถที่จะสะบัดมือจัดการค่ารักษาสองแสนของแม่ได้ จะให้บัตรธนาคารปลอมกับเขาได้ยังไง?

“แน่ใจครับ” เฉินตงพยักหน้า สายตามองหลินเสว่เอ๋อตั้งแต่บนลงล่าง

เพราะว่ากำลังนั่งอยู่ เขาเลยมองส่วนสูงของหลินเสว่เอ๋อไม่ออก แต่ว่าชุดยูนิฟอร์มก็ได้เผยสัดส่วนงดงามของหญิงสาวออกมา ผิวขาวๆ เครื่องหน้าที่งดงาม ทำให้คนรู้สึกว่าเป็นหญิงสาวที่ดูน่าสงสารน่าทะนุถนอม

ถอนหายใจในใจอีกรอบ เป็นหญิงสาวดีๆอยู่คนหนึ่งแท้ๆ ทำไมถึงได้ดวงตามืดบอดกันนะ?

คิ้วเรียวของหลินเสว่เอ๋อขมวดเข้าหากันแน่นมากขึ้น แต่ว่าก็ยังคงดำเนินการกรอกบัตรธนาคารต่อไป

จนกระทั่งระบบมีเสียงร้อง “ติ๊ง” ขึ้นมา คอมพิวเตอร์ไม่สามารถที่จะอ่านบัตรได้ ในที่สุดความอดทนของเธอก็ได้หมดลง

ปั่ก!

หลินเสว่เอ๋อโยนบัตรธนาคารดอกชงโคไปที่ช่องเว้าด้านในของเค้าเตอร์ พูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา “ขออภัยด้วยค่ะคุณผู้ชาย บัตรธนาคารนี้ของคุณ ธนาคารของเราไม่สามารถอ่านบัตรของคุณได้ค่ะ”

เชี้ย!

ท่านหลงหลอกเขาจริงๆเหรอเนี่ย?

จ่ายไปก่อนสองแสน จากนั้นก็ให้บัตรธนาคารปลอมมาหลอกตัวเอง การกระทำแบบนี้ ไม่ถูกต้องมั้ง?

“คือว่า คุณช่วยลองใหม่อีกครั้งได้ไหมครับ นี่เป็นบัตรธนาคารจริงๆ” เฉินตงร้องขึ้นด้วยน้ำเสียงกึ่งขอร้อง

ตอนนี้หย่ากับหวางหนันหนันแล้ว บ้านหลังที่เคยเช่าเมื่อก่อน เขาไม่คิดที่จะเช่าต่ออีก ตั้งใจจะย้ายไปบ้านใหม่กับแม่

เงินสองแสนสุดท้ายก็โดนหวางหนันหนันเอาไปแล้ว ตอนนี้เขาสิ้นเนื้อประดาตัว ถ้าเกิดว่าไม่มีเงิน ไม่ต้องพูดถึงค่ารักษาพยาบาลหลังจากผ่าตัด แม้แต่ใช้ชีวิตก็ยังไม่มีหนทาง

“คุณผู้ชาย คุณตั้งใจจะมาหาเรื่องใช่ไหมคะ?”

คิ้วเรียวของหลินเสว่เอ๋อกระตุก สีหน้าเย็นชาเหมือนหิมะในตอนหน้าหนาว “ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว สายตาที่คุณมองฉันมันแปลกๆ จีบสาวอย่างน้อยก็น่าจะเอาบัตรธนาคารใบจริงมาหน่อยนะ เชิญคุณออกไปด้วยค่ะ อย่ามากินเวลาของลูกค้าท่านอื่นที่อยู่ด้านหลัง มิฉะนั้นฉันจะเรียกรปภ.”

เฉินตงนิ่งไปแล้ว นี่แม่งอะไรกับอะไรกันวะเนี่ย?

ไม่ทันได้รอให้เขาอ้าปากอธิบาย หลินเสว่เอ๋อยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากอดอก “รปภ.!”

ทันใดนั้น รปภ.สองคนก็เดินมา

ในตอนนี้ เป็นเวลาสายๆพอดี คนที่มาทำธุระก็ไม่น้อย ก็ค่อยๆหันมามองทางเฉินตง

เฉินตงร้อนใจแล้ว ชี้ไปที่บัตรธนาคารแล้วก็พูดขึ้น “นี่ก็คือบัตรธนาคาร ผมมาทำธุระ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาลากผมออกไปด้านนอก?”

หลินเสว่เอ๋อทำหน้านิ่ง ไม่ตอบอะไร

รปภ.พูดขึ้นด้วยเสียงทุ้ม “คุณผู้ชายครับ ขอความกรุณาคุณออกไปด้วยครับ ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน คุณมารบกวนพนักงานธนาคารของเราแบบนี้ พวกเราจะแจ้งตำรวจแล้วนะครับ”

“ผม........” เฉินตงโมโหจนแทบจะกระจุกมาอยู่ที่ลูกกระเดือกอยู่แล้ว ถอนเงินไม่ได้ไม่พอ ยังจะโดนหาว่าเป็นไอ้โรคจิตอีก?

ในขณะนี้ ชายวัยกลางคนหน้าท้องโต สวมสูทคนหนึ่งก็เดินเข้ามา

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

หลินเสว่เอ๋อที่ตอนแรกมีสีหน้านิ่งๆกลับงอตัวในทันใด ท่าทางดูน่าสงสาร กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ผู้จัดการ คนๆนี้เอาบัตรธนาคารปลอมมาถอนเงิน แถมยังแอบมองฉันอีกด้วยค่ะ”

สถานการณ์ตรงหน้า ทำเอาเฉินตงที่โกรธจนขึ้นสมองงุนงงไปเลย