ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 18

บทที่ 18 ความมีเสน่ห์เย้ายวนชวนหลงใหล

ตามข่าวที่ยี่เคอกรุ๊ปจะเข้ามาตั้งหลักปักฐาน ทำให้ดังสนั่นกันทั่วทั้งเมือง

มีกี่บ้านที่มีความสุขและมีกี่บ้านที่ไม่มีความสุข

แค่สองวัน ราคาบ้านที่ย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมือง พุ่งสูงขึ้นถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์

นี่เกือบจะใกล้เคียงกับที่เฉินตงคาดไว้เลย

ราคาบ้านในย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองเป็นเพราะตำแหน่งและสภาพแวดล้อม ทำให้ที่นี่แตกต่างจากที่อื่นในเมืองนี้

ข่าวการเข้ามาตั้งหลักปักฐานของยี่เคอกรุ๊ป เป็นอะไรที่ทรงอิทธิพลมากอย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้ราคาบ้านของย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองจะเพิ่มขึ้นถึงตำแหน่งของราคาเฉลี่ยของอสังหาริมทรัพย์

ตามที่ราคาบ้านในย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองสูงขึ้น ทำให้พนักงานไท่ติ่งที่ตื่นตระหนกในตอนแรก พ้นจากความตระหนกนั้น กระตือรือร้นขึ้น และกำลังใจสูงขึ้น บรรยากาศภายในออฟฟิศกลับมาผ่อนคลายอีกครั้ง

เฉินตงมีความสุขที่ได้เห็นฉากดังกล่าว การได้รับชัยชนะในครั้งนี้ อย่างน้อยก็ทำให้พนักงานทุกคนเห็นความสามารถของเขา ในอนาคตไท่ติ่งจะมีแต่ดีขึ้นเรื่อยๆแน่นอน

พนักงานบางคนยังสงสัยว่าทำไมเฉินตงถึงเชื่อว่าสัญญาราคาสูงเสียดฟ้าจะพลิกสถานการณ์จากร้ายกลายเป็นดี เฉินตงเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ และไม่พูดถึงประเด็นนี้เลย

วันที่สาม จากการที่คนทั้งหมดในไท่ติ่งเร่งทำงานตลอดทั้งวันทั้งคืนอย่างต่อเนื่อง ทำให้โครงการปรับปรุงย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง

สองทุ่ม เฉินตงพาพนักงานไปที่ร้านอาหาร "ท่าเรือบี้ปอ" งานเลี้ยงฉลองได้เริ่มขึ้น เฉินตงได้ดื่มเหล้าไม่น้อย ชนแก้วกับพนักงาน ไม่ปฏิเสธพนักงานที่มาชนแก้วสักคนเลย

ตลอดสามปีที่อยู่ไท่ติ่งมา ไม่ว่าจะด้วยความสามารถของเขา หรือการเข้ากับเพื่อนร่วมงาน ล้วนได้รับการยอมรับจากพนักงานทุกคน

พนักงาน บริษัท ก็รู้ดี เหตุผลที่ไท่ติ่งสามารถรักษาสถานการณ์ที่สามารถทำกำไรได้มาโดยตลอด ฮีโร่คนที่ใหญ่ที่สุดคือรองประธานมืออาชีพในการรับมือกับข้อผิดพลาดแทน

นี่คือเหตุผลว่าทำไมตอนที่ไท่ติ่งเปลี่ยนเจ้าของกิจการ ทุกคนถึงอยากจะทรัพย์สินทั้งหมดของตนเองไปเดิมพันสักครั้ง และเหตุที่ไม่อยากจากไปพร้อมเจ้าหลี่

ความไร้ประโยชน์ของเจ้าหลี่กับสิ่งที่เขาทำ พนักงานของบริษัทล้วนทราบดี คนโง่เท่านั้นที่เต็มใจที่จะออกไปพร้อมกับเขา

และโครงการปรับปรุงย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมือง ทำให้ความเชื่อมั่นในใจของพนักงานทุกคนที่มีต่อเฉินตงเพิ่มมากขึ้นถึงระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน

ยังไงๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ เฉินตงก็ไม่สะทกสะท้าน และไม่เคยแสดงความตื่นตระหนกมากเกินไปเกี่ยวกับสัญญาราคาสูงของย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองเลย

กินและดื่มกันจนได้ที่แล้ว

เฉินตงเมาหนักมากแล้ว ต่อหน้าพนักงานที่กระตือรือร้น เขาใจกว้างควักเงินหนึ่งแสนหยวนให้กับพนักงานในบริษัทเพื่อเปลี่ยนสถานที่ในการไปสนุกต่อ จากนั้นเขาก็ออกจากร้านอาหาร"ท่าเรือบี้ปอ"

ความมึนเมาของเฉินตงลดน้อยลง เพราะลมของแม่น้ำที่พัดผ่านมา

มองไปที่แม่น้ำระยิบระยับ เขาก็ถอนหายใจออกมาเป็นกลิ่นของแอลกอฮอล์

แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากลับจางหายไป เปลี่ยนเป็นความเศร้าโศก ดวงตาก็เริ่มแดงแล้ว

แค่ครึ่งเดือน เขาประสบกับปัญหาแม่ป่วยหนักจนอาจตายได้ หย่ากับภรรยา เพราะปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว)อย่างหวางหนันหนันได้เอาเงิน2แสนหยวนเป็นเงินจำนวนสุดท้ายสำหรับช่วยชีวิตแม่ไป เพียงเพื่อนำไปดาวน์บ้านงวดแรกสำหรับงานแต่งของน้องชายเธอ

ช่างตลกจริงๆ！

เขารักภรรยาอย่างจริงจัง แต่สุดท้ายเพื่อรวบรวมเงินดาวน์บ้านแต่งงานให้น้องชายแล้ว กลับไม่สนใจชีวิตแม่ของเขาเลย

นี่ทำให้เขารู้สึกใจแทบสลาย เลยเลือกที่จะหย่ากัน

ถ้าเป็นคนอื่น ภายใต้การโจมตีไม่หยุดแบบนี้ บางทีอาจจะใจพังทลายลงตั้งนานแล้ว

แต่เขาโชคดี พ่อที่เนรคุณก็ปรากฏขึ้น ไม่เพียงแค่ช่วยแม่ ยังทำให้เขามีเงินอีก เหมือนมือใหญ่ที่ทรงพลัง สามารถเปลี่ยนเส้นทางชีวิตที่ทุกข์ยากของเขาได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าการกลับมาช่วยของพ่อเขาอย่างกะทันหัน ซึ่งไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิดแน่นอน แต่เขาไม่สนหรอก

เพราะผ่านประสบการณ์มากมาย ทำให้เฉินตงรู้ดีแล้ว

เงินช่างเป็นอะไรที่เหี้ยจริงๆ แต่ถ้าไม่มีเงิน ตัวเองก็ไม่ใช่อะไรเลยทั้งนั้น

ตอนนี้ดีแล้ว ชัยชนะครั้งแรกของไท่ติ่ง มอบคำตอบที่สมบูรณ์แบบให้พ่อเขา แม่ได้รับชีวิตใหม่ที่ร่างกายกำลังฟื้นตัว ในที่สุดเขาก็ได้ยกก้อนหินออกจากอก โล่งอกสักที

ขณะที่เดินไปเรื่อยๆ ก็นึกถึงช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา แววตาที่กำลังเมาหนักขอเฉินตง กลายเป็นดุและคม ยิ้มอย่างขมขื่น “หวางหนันหนัน ถ้าวันหนึ่งคุณรู้ ผมคนที่เคยถูกครอบครัวของคุณดูถูก หลังจากหย่ากับคุณแล้วก็มีความสามารถในการแก้ปัญหาทั้งหมดในครอบคุณได้อย่างง่ายดาย คุณจะเสียใจไหมกับเรื่องที่วันนั้นไม่สนชีวิตแม่ของผมแล้วเอาเงิน2แสนหยวนไป?”

พอเงยหน้าขึ้น เฉินตงตะลึงทันที

นี่มันตึกที่ผมกับหวางหนันหนันเช่ามาก่อนไม่ใช่เหรอ?

เดินมาที่นี่ได้ยังไง?