ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 18

สรุปบท บทที่ 18 ความมีเสน่ห์เย้ายวนชวนหลงใหล: ผู้ชนะเลศคือราชา

อ่านสรุป บทที่ 18 ความมีเสน่ห์เย้ายวนชวนหลงใหล จาก ผู้ชนะเลศคือราชา โดย ถังจิ่ว

บทที่ บทที่ 18 ความมีเสน่ห์เย้ายวนชวนหลงใหล คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต ผู้ชนะเลศคือราชา ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ถังจิ่ว อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

บทที่ 18 ความมีเสน่ห์เย้ายวนชวนหลงใหล

ตามข่าวที่ยี่เคอกรุ๊ปจะเข้ามาตั้งหลักปักฐาน ทำให้ดังสนั่นกันทั่วทั้งเมือง

มีกี่บ้านที่มีความสุขและมีกี่บ้านที่ไม่มีความสุข

แค่สองวัน ราคาบ้านที่ย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมือง พุ่งสูงขึ้นถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์

นี่เกือบจะใกล้เคียงกับที่เฉินตงคาดไว้เลย

ราคาบ้านในย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองเป็นเพราะตำแหน่งและสภาพแวดล้อม ทำให้ที่นี่แตกต่างจากที่อื่นในเมืองนี้

ข่าวการเข้ามาตั้งหลักปักฐานของยี่เคอกรุ๊ป เป็นอะไรที่ทรงอิทธิพลมากอย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้ราคาบ้านของย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองจะเพิ่มขึ้นถึงตำแหน่งของราคาเฉลี่ยของอสังหาริมทรัพย์

ตามที่ราคาบ้านในย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองสูงขึ้น ทำให้พนักงานไท่ติ่งที่ตื่นตระหนกในตอนแรก พ้นจากความตระหนกนั้น กระตือรือร้นขึ้น และกำลังใจสูงขึ้น บรรยากาศภายในออฟฟิศกลับมาผ่อนคลายอีกครั้ง

เฉินตงมีความสุขที่ได้เห็นฉากดังกล่าว การได้รับชัยชนะในครั้งนี้ อย่างน้อยก็ทำให้พนักงานทุกคนเห็นความสามารถของเขา ในอนาคตไท่ติ่งจะมีแต่ดีขึ้นเรื่อยๆแน่นอน

พนักงานบางคนยังสงสัยว่าทำไมเฉินตงถึงเชื่อว่าสัญญาราคาสูงเสียดฟ้าจะพลิกสถานการณ์จากร้ายกลายเป็นดี เฉินตงเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ และไม่พูดถึงประเด็นนี้เลย

วันที่สาม จากการที่คนทั้งหมดในไท่ติ่งเร่งทำงานตลอดทั้งวันทั้งคืนอย่างต่อเนื่อง ทำให้โครงการปรับปรุงย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง

สองทุ่ม เฉินตงพาพนักงานไปที่ร้านอาหาร "ท่าเรือบี้ปอ" งานเลี้ยงฉลองได้เริ่มขึ้น เฉินตงได้ดื่มเหล้าไม่น้อย ชนแก้วกับพนักงาน ไม่ปฏิเสธพนักงานที่มาชนแก้วสักคนเลย

ตลอดสามปีที่อยู่ไท่ติ่งมา ไม่ว่าจะด้วยความสามารถของเขา หรือการเข้ากับเพื่อนร่วมงาน ล้วนได้รับการยอมรับจากพนักงานทุกคน

พนักงาน บริษัท ก็รู้ดี เหตุผลที่ไท่ติ่งสามารถรักษาสถานการณ์ที่สามารถทำกำไรได้มาโดยตลอด ฮีโร่คนที่ใหญ่ที่สุดคือรองประธานมืออาชีพในการรับมือกับข้อผิดพลาดแทน

นี่คือเหตุผลว่าทำไมตอนที่ไท่ติ่งเปลี่ยนเจ้าของกิจการ ทุกคนถึงอยากจะทรัพย์สินทั้งหมดของตนเองไปเดิมพันสักครั้ง และเหตุที่ไม่อยากจากไปพร้อมเจ้าหลี่

ความไร้ประโยชน์ของเจ้าหลี่กับสิ่งที่เขาทำ พนักงานของบริษัทล้วนทราบดี คนโง่เท่านั้นที่เต็มใจที่จะออกไปพร้อมกับเขา

และโครงการปรับปรุงย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมือง ทำให้ความเชื่อมั่นในใจของพนักงานทุกคนที่มีต่อเฉินตงเพิ่มมากขึ้นถึงระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน

ยังไงๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ เฉินตงก็ไม่สะทกสะท้าน และไม่เคยแสดงความตื่นตระหนกมากเกินไปเกี่ยวกับสัญญาราคาสูงของย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองเลย

กินและดื่มกันจนได้ที่แล้ว

เฉินตงเมาหนักมากแล้ว ต่อหน้าพนักงานที่กระตือรือร้น เขาใจกว้างควักเงินหนึ่งแสนหยวนให้กับพนักงานในบริษัทเพื่อเปลี่ยนสถานที่ในการไปสนุกต่อ จากนั้นเขาก็ออกจากร้านอาหาร"ท่าเรือบี้ปอ"

ความมึนเมาของเฉินตงลดน้อยลง เพราะลมของแม่น้ำที่พัดผ่านมา

มองไปที่แม่น้ำระยิบระยับ เขาก็ถอนหายใจออกมาเป็นกลิ่นของแอลกอฮอล์

แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากลับจางหายไป เปลี่ยนเป็นความเศร้าโศก ดวงตาก็เริ่มแดงแล้ว

แค่ครึ่งเดือน เขาประสบกับปัญหาแม่ป่วยหนักจนอาจตายได้ หย่ากับภรรยา เพราะปีศาจฝูตี้(ผู้หญิงที่มีน้องชายและต้องช่วยน้องชายในทุกด้านเพราะพ่อแม่ให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว)อย่างหวางหนันหนันได้เอาเงิน2แสนหยวนเป็นเงินจำนวนสุดท้ายสำหรับช่วยชีวิตแม่ไป เพียงเพื่อนำไปดาวน์บ้านงวดแรกสำหรับงานแต่งของน้องชายเธอ

ช่างตลกจริงๆ!

เขารักภรรยาอย่างจริงจัง แต่สุดท้ายเพื่อรวบรวมเงินดาวน์บ้านแต่งงานให้น้องชายแล้ว กลับไม่สนใจชีวิตแม่ของเขาเลย

นี่ทำให้เขารู้สึกใจแทบสลาย เลยเลือกที่จะหย่ากัน

ถ้าเป็นคนอื่น ภายใต้การโจมตีไม่หยุดแบบนี้ บางทีอาจจะใจพังทลายลงตั้งนานแล้ว

แต่เขาโชคดี พ่อที่เนรคุณก็ปรากฏขึ้น ไม่เพียงแค่ช่วยแม่ ยังทำให้เขามีเงินอีก เหมือนมือใหญ่ที่ทรงพลัง สามารถเปลี่ยนเส้นทางชีวิตที่ทุกข์ยากของเขาได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าการกลับมาช่วยของพ่อเขาอย่างกะทันหัน ซึ่งไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิดแน่นอน แต่เขาไม่สนหรอก

เพราะผ่านประสบการณ์มากมาย ทำให้เฉินตงรู้ดีแล้ว

เงินช่างเป็นอะไรที่เหี้ยจริงๆ แต่ถ้าไม่มีเงิน ตัวเองก็ไม่ใช่อะไรเลยทั้งนั้น

ตอนนี้ดีแล้ว ชัยชนะครั้งแรกของไท่ติ่ง มอบคำตอบที่สมบูรณ์แบบให้พ่อเขา แม่ได้รับชีวิตใหม่ที่ร่างกายกำลังฟื้นตัว ในที่สุดเขาก็ได้ยกก้อนหินออกจากอก โล่งอกสักที

ขณะที่เดินไปเรื่อยๆ ก็นึกถึงช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา แววตาที่กำลังเมาหนักขอเฉินตง กลายเป็นดุและคม ยิ้มอย่างขมขื่น “หวางหนันหนัน ถ้าวันหนึ่งคุณรู้ ผมคนที่เคยถูกครอบครัวของคุณดูถูก หลังจากหย่ากับคุณแล้วก็มีความสามารถในการแก้ปัญหาทั้งหมดในครอบคุณได้อย่างง่ายดาย คุณจะเสียใจไหมกับเรื่องที่วันนั้นไม่สนชีวิตแม่ของผมแล้วเอาเงิน2แสนหยวนไป?”

พอเงยหน้าขึ้น เฉินตงตะลึงทันที

นี่มันตึกที่ผมกับหวางหนันหนันเช่ามาก่อนไม่ใช่เหรอ?

เดินมาที่นี่ได้ยังไง?

เฉินตงเริ่มอารมณ์หงุดหงิด หันหลังแล้วเดินจากไป

หลินเสว่เอ๋อก็ก้าวไปข้างหน้า ดึงแขนของเขาไว้ พูดเสียงหวาน “เค้าก็แค่......อยากให้คุณได้ชม”

“ผมไม่สนใจในตัวคุณ”เฉินตงพยายามสะบัดมือของหลินเสว่เอ๋อออก

แต่หลินเสว่เอ๋อก็คว้ามือของเขาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง มีน้ำตาในดวงตา ร้องอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร “ขอร้องคุณอย่าไปเลยนะ คืน คืนนี้ฉันมาที่นี่ก็เพื่อมาเจอคุณ”

ทันใดนั้นเฉินตงก็ขำอย่างเย็นชา “หวางเห้าก็โง่จริงๆเลย บอกที่อยู่ของผมให้กับคุณโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง คงจะเบื่อชีวิตที่มันสงบสุขเกินไป เลยอยากโดนสวมเขาหรือไงเนี่ย?”

ที่อยู่ของบ้านเช่าที่เขาและหวางหนันหนันเช่าอยู่นั้น มีน้อยคนที่รู้ ซึ่งรวมถึงคนในตระกูลหวางด้วย

ความซื่อบื้อและไร้ประโยชน์ของหวางเห้า เพียงแค่หลินเสว่เอ๋อพูดคําสองคําออกมาก็ล้วงความลับได้อย่างง่ายดาย

หลินเสว่เอ๋อในสายตาของตระกูลหวางอาจเป็นผู้หญิงไร้เดียงสาที่รักนวลสงวนตัว แต่เขารู้ดีว่าที่จริงแล้วหลินเสว่เอ๋อเป็นนังชาเขียว(ผู้หญิงที่ดูเรียบร้อย ใสซื่อแอ๊บแบ๊ว อ่อนต่อโลก แต่ทำตัวร่าน)ต่างหาก

เขาไม่ใช่คนที่เวลาหิวแล้วจะไม่เลือก ยิ่งไม่ใช่คนโง่ด้วย

หลินเสว่เอ๋อสีหน้าตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่าเฉินตงจะพูดอะไรออกมาตรงๆเช่นนี้ พูดไม่ไว้หน้าเธอเลย

แต่เมื่อนึกถึงฐานะทางบ้านของเฉินตง แม้ว่าเฉินตงจะเช่าบ้านหลังที่ดูเก่าและเล็ก แต่บัตรพันล้านใบนั้นไม่ผิดแน่นอน

ที่เธอหาหวางเห้า ก็เพื่อให้หวางเห้าเป็นตัวรับของที่ไม่ดีต่อจากคนอื่นเมื่อคนอื่นไม่ต้องการแล้ว

แต่เฉินตงนั้นดีกว่าหวางเห้าหลายสิบล้านเท่า!

เพราะคืนนั้นเธอยอมทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อขอโทษเฉินตง นั่นเป็นเหตุผลที่เธอรวบรวมความกล้าที่จะมาหาเฉินตงในคืนนี้ คิดว่าจะลองพยายามเป็นครั้งสุดท้าย

แม้ว่า เธอจะรู้ว่าเฉินตงเป็นอดีตพี่เขยของหวางเห้า

ริมฝีปากแดงขยับเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง ดวงตามีน้ำตาคลอด้วย หลินเสว่เอ๋อแสดงความน่าสงสารออกมาได้อย่างเต็มที่ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงร้องไห้ “ฉัน ฉันอาจจะหมั้นกับหวางเห้าเร็วๆนี้แล้ว ก็เลยอยากมาเจอคุณในคืนนี้ อยากเจอมากๆเลยนะคะ ”

เฉินตงสะบัดมือหลินเสว่เอ๋อออก หันหลังและเดินจากไป

"โอเค ผมรู้แล้ว งั้นผมจะนำเงินห่อซองอั่งเปาให้พวกคุณก็ได้ ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้ชนะเลศคือราชา