ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 66

บทที่ 66 สัญชาตญาณการต่อสู้ที่น่ากลัว

“ผมรอคุณมาตลอด!”

ท่ามกลางความมืด เงาดำที่ถูกคุนหลุนคว้าข้อมือเอาไว้ ไม่เพียงแต่จะไม่มีอาการตื่นตกใจ ในทางตรงกันข้ามกลับมีความประหลาดใจเล็กน้อยอีกด้วย

เฉินตงขมวดคิ้ว สถานที่แห่งนี้มืดเกินไปแล้วจริงๆ ยกเว้นบริเวณรอบๆลูกกรงเหล็ก ส่วนที่เหลือล้วนแต่มืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไรเลย

“คุณคือใคร?”

คุนหลุนปล่อยมือขวาของเขา เนื่องจากพบตัวแล้ว เขาไม่สนใจเลยว่าคนตรงหน้าจะลงมือหรือไม่

เป็นเพราะเขามั่นใจว่าในเสี้ยววินาทีที่คนผู้นี้ลงมือ เขาจะคว่ำมันลงได้

เงาร่างนั้นก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวหันหน้ารับแสงสว่างในทิศทางของกรงเหล็ก เผยให้เห็นแผลเป็นรูปตะขาบที่หางตาอย่างชัดเจน

“กูหลัง?!”

เฉินตงตะลึงไปชั่วขณะแล้วได้สติกลับคืนมาในทันที : “เมื่อกี้นี้นายไม่ได้อยากจะลงมือกับฉันเหรอ?”

ในกรงเหล็กคราวก่อน เขาให้ความเมตตาต่อลูกน้องของกูหลัง ปฏิกิริยาตอบสนองของกูหลังในตอนนั้น เขาไม่คิดเลยว่ากูหลังจะผูกพยาบาท ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อกี้นี้ยังฉวยโอกาสทำร้ายในที่ลับ

“ผม ผมเพียงแค่อยากจะทักทายคุณ”

กูหลังรู้สึกกระดากอายเล็กน้อย “เข้ามาในระหว่างการแข่งขันโรงยิมมวยใต้ดิน แล้วจู่ๆตะโกนเรียกนายจะส่งผลกระทบที่ไม่ดี”

เฉินตงถูจมูกแล้วยิ้มอย่างประดักประเดิด

“นายจะทักก็สามารถเดินเข้ามาใกล้แล้วทักทายก็ได้นี่นา มีมือดำมืดยื่นออกมาในสถานที่ประเภทนี้ ไม่ยากเลยที่คุนหลุนจะเข้าใจนายผิด”

“เป็นผมเองที่ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มากพอ”

กูหลังแสยะยิ้ม

ได้พบกันอีกครั้ง เฉินตงค้นพบว่าลักษณะท่าทางของกูหลังตอนที่อยู่ในกรงเหล็กมีความแตกต่างอย่างมาก

เมื่อเขาอยู่ในกรงเหล็ก กูหลังทำให้เขารู้สึกเหมือนกับเป็นสัตว์ป่ากระหายเลือด และในตอนนี้ค่อนข้างจะมีความนุ่มนวลกว่ามาก

แม้จะมีความนิ่งเฉยอยู่บ้าง

ตูม!

ทันใดนั้น ในความมืดของโรงยิมมวยใต้ดินก็เกิดเสียงโห่ร้องตะโกนจนหูแทบแตก

เฉินตงผงะไปทันที เมื่อหันไปมองทางกรงเหล็ก การต่อสู้ได้มาถึงจุดที่เดือดที่สุด

ทั้งนองเลือดและโหดร้าย ในตอนนี้มันได้แสดงออกมาอย่างเต็มตาและทั่วถึง

สุนทรียภาพของความรุนแรงเมื่อกำปั้นกระแทกเนื้อเป็นปัจจัยที่ง่ายที่สุดในการกระตุ้นสัญชาตญาณอันป่าเถื่อนของมนุษย์

“ใกล้จะตัดสินผลแพ้ชนะแล้ว” กูหลังพูดอย่างสงบนิ่ง : “ภายใต้การกดอัดด้วยโครงสร้างร่างกายและพละกำลังของฮิปโป ใช้เวลาประมาณหนึ่งนาทีก็สามารถตัดสินผลแพ้ชนะได้แล้ว”

ด้วยการหมกมุ่นกับการต่อสู้ที่โรงยิมมวยใต้ดินอย่างยาวนาน กูหลังมีความเป็นมืออาชีพอย่างมาก

เฉินตงไม่ได้โต้แย้ง

สถานที่ประเภทโรงยิมมวยใต้ดินนี้สามารถฆ่าคนให้ตายได้ตลอดเวลา เป็นไปไม่ได้เลยที่จะปฏิบัติอย่างซื่อสัตย์ในเกมการต่อสู้แบบนี้ ลำดับความสำคัญนั้นเป็นไปตามขนาด

แต่ทว่า ทันใดนั้นคุนหลุนกลับถามเฉินตงว่า : “คุณชาย คุณคิดยังไง?”

เฉินตงตะลึงไปชั่วขณะ แล้วมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาทันที

คุนหลุนกำลังทดสอบเขา

กูหลังที่อยู่ด้านข้างก็ขมวดคิ้ว แต่กลับไม่ได้ส่งเสียง

เขาเพิ่งจะเข้ามาใกล้เมื่อสักครู่และถูกคุนหลุนค้นพบและหยุดด้วยหลังมือ ประเมิณแค่สิ่งนี้เท่านั้น เขาก็รู้แน่ชัดว่าคุนหลุนมีความแข็งแกร่งเหนือกว่าเขา

ในความมืด เสียงกรีดร้องตะโกนนั้นราวกับเสียงคลื่น

และภายในกรงเหล็กมีเลือดสาดกระเซ็น เลือดทะลักออกมา

คนที่กูหลังเรียกว่าฮิปโปนั้นมีอำนาจเหนือกว่าในสถานการณ์ต่อสู้โดยสมบูรณ์ แม้กระทั่งหมัดหนักๆก็ใช้มือซ้ายสกัดเอาไว้ได้

แต่สิ่งที่ทำให้เฉินตงประหลาดใจที่สุดก็คือ ถึงแม้ว่าแขนจะหักไปแล้วข้างหนึ่ง แต่คนผู้นั้นกลับยังคงเคลื่อนย้ายหลบหลีกและในบางครั้งก็โต้กลับด้วยหมัดขวา

เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวยและอาการบาดเจ็บไม่ได้เป็นสาเหตุทำให้จิตใจวุ่นวายสับสนได้เลย

สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของเฉินตง

ทุกวินาทีที่ผ่านไป

การต่อสู้ที่ถึงขีดสุดได้ระเบิดอารมณ์ของผู้ชมทั้งสนาม

สายตาของเฉินตงจ้องมองการต่อสู้อย่างตั้งใจ พูดให้ถูกต้องคือจ้องมองไปที่ชายร่างเล็ก

คุนหลุนที่อยู่ด้านข้างดูคล้ายจะยิ้มออกมา

“จริงเหรอ…เปลี่ยนความพ่ายแพ้เป็นชัยชนะจริงๆเหรอเนี่ย?” กูหลังตกตะลึงจนตาค้างและมองภายในกรงเหล็กอย่างเหลือเชื่อ

“ฟู่ว…” เฉินตงถอนใจยาว เมื่อกี้นี้พลังงานทั้งหมดของเขาได้เพ่งความสนใจไปที่ชายร่างเล็ก ทำให้เขาเองอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลกับสงครามการต่อสู้ขึ้นมา

“คุณชายครับ ความก้าวหน้าของคุณทำให้ผมประหลาดใจมากเกินไปแล้ว”

คุนหลุนตบไหล่เฉินตงอย่างชื่นชมและดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

อันคำว่าการศึกษาอันยอดเยี่ยมของคนรุ่นใหม่ของตระกลูเฉิน หนึ่งในนั้นคือสมรรถภาพทางกายและทักษะการต่อสู้

นับตั้งแต่ตนเองเข้าร่วมกับตระกูลเฉิน เขารู้ดีทุกอย่างเกี่ยวกับสมรรถภาพทางกายและระดับทักษะการต่อสู้ของคนรุ่นใหม่ของตระกูลเฉิน แต่ว่าไม่มีใครที่มีพัฒนาการได้รวดเร็วเท่ากับเฉินตง!

“สายตาของคุณท่านดูเหมือนคบเพลิงจริงๆ”

ในขณะที่ชื่นชมเวลาเดียวกันนั้นเอง คุนหลุนก็แอบถอนใจอยู่ในใจ

“อย่ามาไม้นี้เลย นายโยนข้อสอบออกมา ฉันถึงได้ดูอย่างละเอียด สิ่งนี้เทียบกับมองไปที่กูหลังโดยตรงแล้ว นั่นง่ายกว่ามาก”

เฉินตงตอบ อย่างนี้จะได้ไม่ทำให้กูหลังต้องรู้สึกอายเกินไป

คุนหลุนพยักหน้าแล้วพูดต่อไปว่า : “คุณชาย ขอให้จำไว้ว่า ทักษะการต่อสู้คือทักษะการฆ่าก่อนที่แพ้ชนะจะถูกกำหนด คุณสามารถถูกศัตรูโจมตีได้เป็นร้อยๆครั้ง ขอเพียงแค่คุณไม่ล้มลง คว้าโอกาสเอาไว้เพราะชนะหรือแพ้อยู่ในหนึ่งกระบวนท่าและการฆ่าคนจำเป็นต้องใช้แค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้น”

เฉินตงพยักหน้าเงียบๆ

ดวงตาของกูหลังที่อยู่ด้านข้างมีความหวาดกลัวหนักยิ่งขึ้นและครุ่นคิดถึงบางสิ่ง

คุนหลุนยิ้ม : “แต่ว่า ชายร่างเล็กคนนั้นยังโง่อยู่เล็กน้อย ยอมจ่ายราคาออกไปมากขนาดนั้นเพียงเพื่อแลกกับการโจมตีที่รุนแรง คู่ต่อสู้ถูกเขาเตะจนเกือบตายและเขาแขนหักข้างหนึ่ง เขาไม่มีทางต่อสู้ได้ในหนึ่งหรือสองเดือนข้างหน้า”

“การต่อสู้คือทักษะการฆ่า ก่อนที่ชนะหรือแพ้จะถูกกำหนด ต้องพยายามสร้างสมดุลของอัตราส่วนต้นทุนและผลกำไรให้ได้มากที่สุดแล้วใช้ต้นทุนน้อยที่สุดแลกกับการฆ่าในหนึ่งกระบวนท่า!”

เฉินตงขบปากอย่างครุ่นคิด

“ผมจะไปช่วยคุณชายทำการนัดหมายเพื่อลงสนาม” คุนหลุนพยักหน้าแล้วจากไป

เวลานี้ ในที่สุดกูหลังก็มีสติคืนกลับมาจากความสยดสยอง

สายตาล้ำลึกของเขาเหลือบมองดูคุนหลุนที่จากไปแล้วสุดท้ายก็ตกอยู่บนตัวเฉินตง

เขาสงสัย และคิดอยู่…เพียงไม่กี่วินาที ดวงตาของกูหลังก็เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก

ท้ายที่สุด เขาก็แน่วแน่ขึ้นมาอย่างทันทีทันใด

พูดเสียงเข้มว่า : “ได้โปรดให้ผมติดตามคุณ!”