ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 68

บทที่ 68 จะกลัวอะไรกับความตาย?

ท่ามกลางความมืด มีเสียงตะโกนอื้ออึงจนหูแทบหนวก

ไม่มีใครสนใจสถานการณ์ในกรงเหล็กเลย

สิ่งที่พวกเขาสนใจก็คือกำปั้นกระแทกเนื้อจนนองเลือดและการวางเดิมพันในการพนันขันต่อของตนเอง

หลายๆคนมีความทรงจำที่ลึกซึ้งกับเฉินตงที่สวมหน้ากากสีขาว

เพราะในการต่อสู้คราวก่อน เฉินตงทำให้พวกเขาต้องเสียเงิน

ด้านนอกกรงเหล็ก คุนหลุนคิ้วขมวดแน่น แล้วเอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำว่า : “กูหลัง โรงยิมมวยใต้ดินของคุณ ได้ตั้งข้อจำกัดใดๆเอาไว้หรือเปล่า?”

“ข้อจำกัด?” กูหลังผงะ

คุนหลุนพูดขึ้นว่า : “อาวุธ!”

ตูม!

กูหลังราวกับถูกฟ้าผ่า แล้วมองดูผีนรกในกรงเหล็กอย่างเหลือเชื่อ

เขาไม่สงสัยในคำพูดของคุนหลุนเลยแม้แต่น้อย เพราะความแข็งแกร่งของคุนหลุนคือหลักฐานที่ดีที่สุดในคำพูดของเขา

เพียงแต่ว่า…อาวุธอยู่ที่ไหน?

ภายในกรงเหล็ก เฉินตงลองขยับแขนซ้ายของตนเอง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ถูกผีร้ายเตะจนหัก แต่หลังจากที่กระดูกแตก เขาขยับตัวเพียงเล็กน้อยก็เจ็บปวดจนยากที่จะทนได้

เห็นได้ชัดว่า อย่างน้อยๆในการต่อสู้นี้ แขนซ้ายของเขาก็ใช้การไม่ได้แล้ว

เขาไม่ได้ค้นหาลงลึกไปว่าทำไมผีร้ายนรกถึงสามารถสวมรองเท้าที่หุ้มนิ้วเท้าทั้งสองข้างเข้าสู่สนามประลองได้ แม้แต่สถานที่ที่ผู้คนมองไม่เห็นแสงสว่าง เขาไม่คาดหวังเลยจริงๆว่าจะมีความฉลาดในการตั้งกฎนี้

เฉินตงพยายามสูดลมหายใจอย่างแรงและสงบสติอารมณ์ของเขา ดวงตาทั้งสองข้างของเขาจ้องมองผีร้ายนรกที่อยู่ฝั่งตรงข้ามราวกับนกอินทรี

การต่อสู้ในครั้งนี้ รุนแรงมากกว่าการต่อสู้กับกูหลังคราวก่อน

ครั้งก่อนถึงแม้ว่าเขาจะถูกกูหลังกำราบได้ในตอนแรก แต่ก็ยังไม่โหดร้ายถึงขนาดเสียแขนข้างหนึ่งไปตั้งแต่ยังไม่เริ่ม

ในการต่อสู้ที่สิ้นหวังเช่นนี้แล้ว สูญเสียพลังการต่อสู้จากแขนข้างหนึ่งไป มันมีความหมายว่าเข้าใกล้กับความตายมาอีกก้าวหนึ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น ผลการรบของผีร้ายนรกเห็นได้ชัดว่าต้องการจะเอาคู่ต่อสู้ถึงตายเท่านั้น

“คริคริ…”

ภายใต้แสงไฟผีร้ายนรกที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแผดเสียงหัวเราะโหยหวนออกมาราวกับผี : “สัญชาตญาณการต่อสู้ของแกแข็งแกร่งจริงๆ…ที่ฉันเคยเจอมา…แกแข็งแกร่งที่สุด”

เฉินตงแสดงท่าทางเคร่งขรึม เขาค่อยๆยืดเอวที่งอตัวอยู่ขึ้นมาให้ตรงแล้วบกมือขึ้นเช็ดเม็ดเหงื่อบนหน้าผาก

“แต่แกก็ต้องตาย”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ผีร้ายนรกก็กระแทกเท้าขวาของเขาบิดลงบนพื้น เสื้อคลุมสีดำทำให้เขาดูราวกับผี แล้วพุ่งเข้าหาเฉินตงด้วยความเร็วสูง

ฟึ่บ!

เสียงแหวกลมดังขึ้น เฉินตงรู้สึกได้ถึงทิศทางที่ลาดเอียงจนเกิดภาพซ้อนพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

มันคือลูกเตะของผีร้ายนรก!

เฉินตงไม่กล้าที่จะเข้าขวางอีก จึงดีดตัวบินออกไปในทิศทางแนวนอน

ไม่ว่าร่างกายจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางไปเทียมกับโลหะได้

หลังจากถูกผีร้ายนรกเตะจนกระดูแขนแตก ถ้าหากว่าเขายังคิดจะต่อกรกับผีร้ายนรกซึ่งๆหน้า นั่นเท่ากับว่าได้สร้างหลุมในสมองของเขาแล้ว

ดูเหมือนว่าผีร้ายนรกจะคาดการณ์เอาไว้ก่อนแล้ว

ในเวลาเดียวกันที่เฉินตงได้โยกออกไปในนอนแนว เสียงลอยหึ่งของหมัดขวา ก็กระแทกเข้ามาที่หัวของเฉินตงอยากอุกอาจ

ต้องการที่จะคร่าชีวิต!

ปึง!

หมัดขวาของเฉินตงระเบิดออกไปอย่างรุนแรง ความเจ็บปวดของแรงกดที่รุนแรงได้แผ่ขยายมาตามกระดูกของนิ้วมือ

เขาย่นคิ้วเพราะรู้สึกปวด และสีหน้าก็เจ็บปวด

แต่การปะทะกันครั้งนี้ ผีร้ายนรกไม่ได้ถอยหนี เขาปล่อยหมัดขวาทะลุการป้องกันที่มือขวาที่ของเฉินตงตรงเข้ามาที่หน้าอกของเขา

ทันใดนั้น

อุ๊บ!

ภายใต้แสงไฟ แหวนบนนิ้วกลางที่มือขวาของผีร้ายนรกมีมีดสั้นหรือกริชเล็กๆโผล่ออกมาจากแหวนของเขา

มันเปล่งแสงอันเย็นยะเยือกออกมา

“เชี่ย!”

เฉินตงที่พยายามควบคุมอารมณ์ของตนเอง ในเวลานี้เขาถึงกับทนไม่ได้จนสบถออกมา

แคว่ก…

กริชนั้นได้วาดเป็นในแนวนอนและฉีกเสื้อผ้าบนหน้าอก บนผิวหนังของเขามีเส้นที่วาดเป็นบาดแผลเต็มไปด้วยเลือด

ตูม!

ในความมืด ผู้ชมทุกคนบนอัฒจันท์ต่างพากันส่งเสียงโห่ร้องตะโกนกันอย่างกึกก้องราวกับฟ้าผ่า

เฉินตงยืนหายใจหอบอยู่ที่เดิม ใบหน้าปกคลุมด้วยความเย็นเยียบ และเฝ้าระวังผีร้ายนรกฝั่งตรงข้าม

แม้แต่อาการบาดเจ็บที่หน้าอก เขาก็ไม่มีเวลาที่จะไปสนใจ

เพียงแต่ว่าความเจ็บปวดที่ค่อยๆแพร่กระจายทำให้หางตากระตุกอย่างทนไม่ไหว

ทั้งรองเท้าโลหะ และแหวนซ่อนมีด ไม่แปลกใจเลยที่สัดส่วนของชัยชนะในการต่อสู้จะเป็นหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม!

ทันใดนั้นเฉินตงก็รู้สึกบางอย่าง ถ้าหากต่อสู้เพียงลำพังเหมือนกูหลังถึงแม้จะมีอัตราการชนะหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์

แต่อัตราการตายและการบาดเจ็บจะไม่มีทางสูงเหมือนผีร้ายนรกอย่างแน่นอน!

สายตาของเขามองไปที่ความมืดมิดโดยรอบอย่างเย็นชา

เสียงตะโกนที่ดังสนั่น ทำให้แก้วหูของเขาสั่น การหายใจก็อดไม่ได้ที่จะถี่รัวขึ้นมา

ตาย!

นี่คือความตาย!