บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 500

บทที่ 500 วิญญาณก่อกวน

“ถ้าไม่ได้ข่าวจากหลิ่วเอ๋อร์ ข้าคิดว่าพวกเจ้าจะตีกันเสียแล้ว”

ซ่านเชียนหยวนพูดแทรกขึ้นมา แล้วก็ลากกู้อ้าวเวยออกมาคุย

เขาเคยเห็นภาพที่ซ่านจินจื๋อทำร้ายนาง

ระหว่างอาหลานก็มีอะไรกั้นมากมาย ซ่านจินจื๋อก็ต้องอดทนไว้ ลุกขึ้น “ต่อไปจะทำอะไรต้องบอกข้าก่อน”

“ความเชื่อใจของเราทั้งสอง ไม่นับรวมรายละเอียดอื่น” กู้อ้าวเวยอยู่ข้างหลังซ่านเชียนหยวน “อีกอย่าง ข้าป่วยแบบนี้ จะได้ไปยังแคว้นเจียงเยี่ยน”

“ไม่ได้” ซ่านจินจื๋อไปดึงนางออกมา “เจ้าไม่กลัวกู้เฉิงจำเจ้าได้หรือ? แล้วเจ้าป่วยแบบนี้จะหนียังไง”

“ข้ายังมีกุ่ยเม่ย แล้วเจ้าก็รับปากข้าแล้ว” กู้อ้าวเวยจ้องมอง

“แผนการว่าอย่างไร” ซ่านจินจื๋อไม่ยอมให้นางเกิดเรื่องอีก ถ้าเมื่อก่อนยังคิดว่ากู้อ้าวเวยร้ายกับตนเองแล้ว ตอนนี้ต้องมามองใหม่

เมื่อก่อนซูพ่านเอ๋อใส่ร้ายว่านางวางยาตนเอง ส่วนกู้อ้าวเวยทำอะไรหวังแค่ผล ตั้งแต่วันที่ร่วมงานกัน ก็ได้พูดตกลงกันไปหมดแล้ว

กู้อ้าวเวย จะทำเรื่องอะไรก็ได้

“เมื่อไปแคว้นเจียงเยี่ยน ก็ต้องทำตามสถานการณ์ จะมีรายละเอียดอะไร” กู้อ้าวเวยโมโหสะบัดมือออก “ข้าบอกแล้วไงว่ามีกุ่ยเม่ยไปด้วย”

“ให้เวลาเจ้า1เดือน ถ้าทำไม่ได้ ข้าจะไปรับเจ้ากลับมาเอง” ซ่านจินจื๋อดึงนางกลับมาอีกครั้ง แล้วก็ดันไปทางซ่านเชียนหยวน “ดูนางด้วย เดี๋ยวข้าจะเอากำลังทหารจากเจ้ามา”

ซ่านเชียนหยวนนิ่ง เขากลับมาเพราะเรื่องนี้ แต่พอเห็นกู้อ้าวเวยไม่ได้แสดงทีท่าอะไร เขาก็เลยตอบรับ “งั้นก็ให้ท่านอาจัดการก็แล้วกัน”

“ช่วงนี้ ก็ให้นางไปพักที่จวนของเจ้า ทั้งคนทั้งสิ่งของข้าจะเอาไปส่งให้” พูดจบ ซ่านจินจื๋อก็เอาขวดยาพิษคืนให้นางไป “ข้าน้อมรับบทลงโทษของเจ้า”

กู้อ้าวเวยมองเขาเดินจากไป แล้วก็เอาขวดยาเก็บไว้ แล้วก็พูดนิ่งๆ “กลับไปเถอะ”

ซ่านเชียนหยวนรีบส่งซิกให้หยินเชี่ยว แล้วก็เริ่มคุยเล่นกับกู้อ้าวเวยให้บรรยากาศมันดีขึ้น

ถึงแม้เรื่องนี้จะวางแผนกับฮ่องเต้ ถ้าพวกเขาอยากจะออกไปจากวังหลวงเงียบๆ ก็เป็นเรื่องง่ายนิดเดียว

ซ่านเชียนหยวนให้นางพักที่ข้างห้องฉีหรัว แล้วให้คนมาเปิดกำแพงของทั้งสองห้อง ส่วนฉีหรัวก็กำลังช่วยเขาฝนหมึก แล้วพูดว่า “ข้านึกว่านางจะไม่ยุ่งกับซ่านจินจื๋อแล้วเสียอีก เพราะแม่ของนางก็พูดยากอยู่”

“มันเป็นเรื่องของคนสองคน พวกเขาคิดว่าดีก็โอเค แต่เจ้าเป็นเพื่อนก็ต้องช่วยเหลือ” ซ่านเชียนหยวนยิ้มๆ แล้วก็มองๆ สิ่งของในบ้าน “ตอนนั้นข้าก็คิดว่าจะสามารถคืนดีกับลี่วานได้”

“สุดท้าย ก็ไม่มีอะไรเหลือเลย”

ฉีหรัวนิ่ง ซ่านเชียนหยวนก็เอานางมากอด “วันนั้นข้าไม่นึกเลยว่าเราจะมาอยู่ด้วยกันวันนี้”

“จะยากลำบากแค่ไหน ก็ต้องมีทางสำหรับเรา” นางถอนหายใจ