พยัคฆราช นิยาย บท 12

"ทำไมเห็นฉันเข้ามาแล้วต้องรีบออกไปด้วยล่ะ"

แสนสวยพยายามจะไม่สนใจคำที่เขาพูดออกมา เธอเดินตรงไปที่ประตูแล้วก็เปิดมันออก

"เข้ามาหาพ่อมีอะไร" สิงหราชถามขึ้นเมื่อเห็นว่าลูกชายเงียบไป เพราะเขาไม่ได้ยินสิ่งที่พยัคฆราชพูดกับแสนสวยก่อนหน้านี้

"ได้ยินแม่บอกว่าพ่อจะให้แม่เดินทางไปด้วยเหรอครับ"

คนตัวเล็กที่กำลังจะเดินพ้นประตูออกไปถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย เพราะถ้าแม่ของเขาเดินทางไปต่างประเทศด้วย นั่นแสดงว่าความปลอดภัยของเธอเหลือน้อยลงมาก เธอต้องได้ระวังตัวทั้งที่บ้านและที่บริษัท

ประตูห้องถูกปิดลงเบาๆ พร้อมกับเสียงถอนหายใจของหญิงสาว อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิดไปเถอะ เขาคงไม่เล่นงานเธอถึงตาย อย่างมากก็คงแค่หยอดน้ำข้าวต้ม

เที่ยงวันเดียวกัน..

"คุณแสนสวยพรุ่งนี้วันหยุดแล้ว..เราไปช็อปกันไหมคะ" บริษัทนี้หยุดทุกวันอาทิตย์ ส่วนวันเสาร์จ่ายให้พนักงานสองเท่าของวันธรรมดา

"เออ..คือ.." ถ้าไปช้อปปิ้งต้องได้ใช้เงินแน่เลย อีกตั้งห้าวันกว่าเงินจะออก แต่ถ้าปฏิเสธจะให้เหตุผลอะไรล่ะ

"ไปนะคะคุณแสนสวย พวกเราก็ไปเหมือนกัน" เพื่อนในแผนกอีกคนก็เดินมาชวน

"ก็ได้ค่ะ"

แผนกนี้ทุกคนพูดกับเธอแบบให้เกียรติ เพราะเธอก็ทำงานที่นี่มานานแล้ว แถมยังเป็นคนโปรดของท่านประธานอีก

"แล้วพี่ลินล่ะจะไปกับเราไหม" วรรณาถามเพื่อนอีกคน

"พี่ลินท้องแก่ขนาดนั้นจะไปได้เหรอ"

"เออใช่ อีกไม่กี่วันก็ลาคลอด..แล้วใครจะมาเป็นหัวหน้าแผนกในระหว่างที่พี่แกลาคลอดล่ะ"

"คงรอให้พี่แกกลับมานั่นแหละ"

"จะรอได้เหรอลาคลอดตั้งสามเดือน" เพื่อนหลายคนต่างก็พูดคุย