ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 101

อีกด้านหนึ่งอาวุโสซิมเมอร์ยังคงปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้มไว้อยู่ “ผู้จัดการเซอร์เรล ในนามของตระกูลซิมเมอร์ผมรับประกันได้ว่าทรัพย์สมบัติของเราทั้งหมดจะเป็นของพวกคุณทั้งสองหากตกลงปลงใจจะแต่งงานกัน เพชรนั้นไม่มีค่าอะไรเลยเมื่อเทียบกับทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลซิมเมอร์ที่จะเป็นของคุณ จะทำให้เป็นเรื่องวุ่นวายทำไมตอนนี้?”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์เป็นคนตรงไปตรงมากับความคิดของเขาเสมอ เขาเตรียมพร้อมที่จะส่งมอบทรัพย์สมบัติย์ทั้งหมดของตระกูลซิมเมอร์ให้กับคู่หนุ่มสาวนี้ หล่อนไม่จำเป็นต้องวุ่นวายใจกับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่สำคัญแบบนี้ที่แซ็คกำลังขอเธอแต่งงาน

“ถูกต้องค่ะพี่สะใภ้ นั่นก็แค่เรื่องเล็กน้อยจริง ๆ ! พี่จะลงโทษแซ็คโดยไม่มีเหตุผลแบบนี้ไม่ได้!”

"ใช่! ไม่ต้องพูดถึงเรื่องแหวนเพชรวงนี้ที่มีมูลค่าแสนดอลลาร์ ก็แค่มองไปดูที่ไอ้ขยะฮาร์วีย์นั่น เขาไม่สามารถซื้อแหวนเพชรราคาที่แค่ไม่กี่ร้อยดอลลาร์ได้ด้วยซ้ำ พี่โชคดีมากที่ได้แซ็คชื่นชอบพี่!”

"ใช่! มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว!”

ตระกูลซิมเมอร์พยายามเกลี้ยกล่อมเธอ

แซ็คเปิดเผยอารมณ์ความรู้สึกของเขามากขึ้น “เวนดี้ ผมรับรองได้ว่ามจะซื้อไข่นกพิราบนั่นให้คุณ แต่งงานกับผมเถอะนะ"

ใบหน้าของเวนดี้บิดเบี้ยวด้วยความอึดอัด เธอเพิ่งจะรู้สึกตัวและแทบไม่เหลือคำพูด “แซ็ค คุณไม่สบายหรือเปล่า?”

"อะไรนะ?" แซ็ครู้สึกสับสน “ร่างกายของผมแข็งแรงมาก ผมมีใบรับรองแพทย์ที่สามารถพิสูจน์ได้”

“ฉันกำลังถามว่าคุณป่วยทางจิตหรือเปล่า!” ใบหน้าของเวนดี้หมองคล้ำลงทันทีและเธอเน้นเสียงชัด ๆ แต่ละคำที่เธอพูด “คุณขอฉันแต่งงานงั้นเหรอ? คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไง?”

ร่างกายของแซ็คสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อเธอพูดคำนั้นออกมา เขาหัวเราะเบา ๆ “เวนดี้อย่าโกรธเลย มันเป็นแค่เพชรไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนี่…”

“มันไม่เกี่ยวกับเพชร!” เวนดี้อยากจะอาเจียนเป็นเลือดออกมา เธอก็ชี้ไปที่แซ็คและพูดว่า “ฉันถามว่าทำไมคุณถึงคุกเข่าขอฉันแต่งงาน? คุณบ้าไปแล้วงั้นเหรอ? สมองของคุณถูกกระทบกระเทือนหรืออย่างไร? เราเจอกันแค่ชั่วโมงกว่า ๆ ด้วยซ้ำแล้วคุณก็มาขอฉันแต่งงานเนี่ยนะ? คุณมีสมองเท่าหมูหรือไง?”

“คุณยังไม่ได้รับของขวัญขอผมหรอกหรือ?” แซ็คถามอย่างสงสัย “นี่มันไม่ได้ผลเหรอ? ถ้าคุณรับของขวัญของผม คุณยอมรับลูกตื้อของของผมไม่ใช่หรือ?”

“ใครบอกว่าฉันจะรับของขวัญของคุณ? คุณจัดส่งของสองสามอย่างแบบด่วนส่งมาที่สำนักงานของฉันแล้วยังมาอ้างว่าฉันตอบรับคุณแล้วงั้นเหรอ? แซ็ค! คุณรอตรงนี้นะ!” ความเขินอายของเวนดี้กลายเป็นความโกรธ เธอเดินออกจาคฤหาสน์ด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ

จากนั้นไม่นานเธอก็กลับเข้ามาพร้อมถุงกระดาษใบใหญ่และเควี้ยงมันไปข้างหน้าพร้อมเปิดออก มันมีรองเท้า กระเป๋า และเครื่องประดับกระจัดกระจายเต็มพื้น

“ฉันมาวันนี้เพื่อคืนขยะทั้งหมดนี้ให้กับคุณ!” เวนดี้พูดกักฟันกรอด “แซ็คคุณดูถูกฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? คุณคิดว่าคุณแค่ให้ของเล่นที่พังแล้วกับผู้หญิงแล้วนั่นจะเรียกว่าการจีบแล้วหรือ? ฉันกำลังบอกคุณว่าด้วยความที่น่าเกลียดของคุณ รองเท้าทุกคู่ที่คุณให้ฉันช่างสกปรกสิ้นดี!”