ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1052

“รุ่นพี่ดเวย์น!”

เมื่อเห็นร่างของคน ๆ หนึ่งปรากฏขึ้น ซีนเธียร์ก็ทักทายเขาอย่างสุภาพ

ดเวย์น ฮาริสเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลับบัควู้ดเช่นเดียวกัน ตอนนี้เขาเรียนอยู่ปีสี่และนาน ๆ ครั้งถึงจะมาที่มหาวิทยาลัย

เขายังเป็นอีกคนที่ชื่นชอบซีนเธียร์ ถึงแม้ว่าเขาจะดูสง่างามกว่าก็ตาม

“เมสันทำให้เธอลำบากอีกแล้วเหรอ?”

ดเวย์นไม่ได้อยู่ที่นั่นตอนที่เกิดเรื่องขึ้น แต่เขารีบเข้าหาซีนเธียร์ด้วยรอยยิ้มทันที

สำหรับเขา ยิ่งเมสันสร้างปัญหาให้กับซีนเธียร์มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีโอกาสช่วยเหลือหญิงสาวที่กำลังลำบากมากเท่านั้น

ดวเย์นจ้องมองเมสอนและขมวดคิ้วพร้อมกับพูด “มิสเตอร์วอร์เนอร์ ฉันเตือนนายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ว่าให้หยุดก่อกวนซีนเธียร์สักที!”

“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับนาย!”

เมสันตะโกน ถึงแม้ว่าท่าทางของเขาดูค่อย ๆ แย่ลงกว่าเดิม

เขารู้ดีว่าดเวย์นเป็นใคร ถึงแม้ว่าครอบครัวของดเวย์นจะไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น แต่พ่อของดเวย์นทำงานให้กับรัฐบาลบัควู้ด ทำให้สถานะของเขาค่อนข้างสูง

หากเมสันไม่จำเป็นจริง ๆ เขาไม่ได้อยากยั่วยุดเวย์นเลย

“เมื่อกี้ว่าไงนะ?”

ใบหน้าของดเวย์นค่อย ๆ มืดหมองลง เมื่อเทียบกับเมสันเขามีบุคลิกที่ดีกว่า แต่เขาก็ยังมาจากตระกูลที่ร่ำรวยและยังไม่เคยถูกใครหน้าไหนด่าว่าสักครั้ง

“ดเวย์น นายสมองตายเหรอ? นายไม่เห็นเหรอว่าซีนเธียร์พาผู้ชายที่ไหนไม่รู้เข้ามาในมหาลัย? ด้วยเรื่องนี้นายยังจะปกป้องเธออยู่อีกเหรอ? นายโง่เหรอ?” เมสันตะคอกอย่างเลือดเย็น

ดเวย์นชะงัก ต่อมาเขาก็พิจารณามองดูฮาร์วีย์และตอบกลับอย่างเย็นชา “เมสัน นี่ไม่ใช่เหตุผลที่นายจะสร้างความวุ่นวายได้นะ วันนี้ปล่อยไปเถอะ”

“ฉันรับมือกับการที่ซีนเธียร์ถูกผู้ชายแปลก ๆ กวนใจได้”

“เคารพฉันด้วย”

สำหรับดเวย์น ฮาร์วีย์ไม่มีความสำคัญใด ๆ เช่นเดียวกันนักสังคมสังเคราะห์

ฮาร์วีย์ผู้ที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ ซีนเธียร์ ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีสุด ๆ แต่อย่างไรเขาก็ไม่ได้ทื่อเท่าเมสัน

ฮาร์วีย์จ้องดเวย์นก่อนที่จะพยักหน้า

ในเมื่อเขามีเหตุผลอยู่บ้างเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ใช่เด็กหนุ่มที่แย่