ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 109

“สาวน้อย คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ? เวลาปกติผมจะใช้เวลาสนุกกับคุณ แต่วันนี้ผมอารมณ์ไม่ดี... ” เซนเหล่ตา เขามองเห็นร่างกายที่ร้อนผ่าวของอีวอนน์ และใบหน้าที่ไร้ที่ติ แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าเธอดูคุ้นเคย แต่เขาก็ไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก

ไวแอตต์ที่อยู่ข้างหลังเขาหัวเราะ

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของเขา เซนก็เหล่ตาและมองไปที่ร่างที่ที่พิงอยู่ข้างรถไม่ไกล เขาหัวเราะอย่างน่าสยดสยองและพูดว่า “ไวแอตต์ คุณจะจัดการกับไอ้สารเลวนั่นอย่างไร?”

ไวแอตต์ยังคงเห็นท่าทางเฉยเมยของฮาร์วีย์ ความโกรธพุ่งพล่านในใจเขาทันที เขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์และพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกเราเป็นคนที่มีอารยธรรม วันนี้เป็นแบบไม่ป่าเถื่อนละกัน แค่ปล่อยให้เขาคุกเข่าคร่ำครวญสักสองสามครั้ง แล้วเรียกผมว่านายท่านอีกสักสองสามครั้งก็พอ!”

“เฮ้ ไอ้สารเลว นายได้ยินไหม? คุกเข่าลงไม่งั้น…” เซนแสดงท่าทางด้วยมืออีกข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ

ทันใดนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นก็หยิบกระบองออกมาจากเอวของพวกเขา แต่ละคนมีใบหน้าที่อึมครึม เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ล้วนอยู่ภายใต้การปกครองของเขา เนื่องจากเรื่องของฮาร์วีย์ในช่วงบ่ายเขาจึงเปลี่ยนทีมผู้คุมทั้งหมด โชคไม่ดีที่ผู้คุมคนใหม่ไม่รู้จักฮาร์วีย์

“หรืออย่าโทษว่าผมหยาบคาย ผมจะแสดงให้คุณเห็น ว่าถ้าคุณคุกเข่าลงอย่างเชื่อฟัง ยอมรับข้อผิดพลาดและเรียกว่านายท่าน คุณจะปลอดภัย” เซนยิ้ม “ไม่อย่างนั้น อย่าโทษว่าผมมือหนักเกินไปละ”

ในตอนนี้ ไวแอตต์ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเดินไปข้างหน้าสองก้าว เมื่อฮาร์วีย์คุกเข่าลงเขาจะกดบันทึกมัน

ตอนแรกอีวอนน์มีสีหน้าเย็นชาเป็นน้ำแข็ง เหงื่อเย็น ๆ บนหน้าผากของเธอปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงถอนฟึดฟัด

สำหรับเซนที่คุกคามเธอ ร่างกายของเขาจะต้องกลายเป็นวุ้นและจะต้องคุกเข่าลง

เสียงนี้ มันเป็นเสียงนี้ได้อย่างไร? แม้ว่าเขาจะกลายเป็นขี้เถ้า แม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว เขาก็จะไม่มีวันลืมเสียงนี้ เพราะเจ้าของเสียงนี้เป็นที่มาของฝันร้ายของเขา...

“เซน ลูอีส คุณนี่น่าสนใจจริง ๆ ใช่คุณเหรอ? คุณเพิ่งจีบฉันเหรอ?” อีวอนน์ขบฟันขาวของเธอแน่น วินาทีต่อมาเธอก้าวขายาวออกไป