ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1388

สีหน้าของสตีฟ ลีนั้นแย่มาก เขาอุทานอย่างไร้อารมณ์ “ฮาร์วีย์…”

“เรายอมแพ้!”

“ได้โปรดอย่าฆ่าพวกเรา!”

แต่ก่อนที่สตีฟจะทันได้ออกคำสั่ง นักเทควันโดสายดำจากประเทศ J ก็คุกเข่าลงกับพื้นไปหมดแล้ว หลายคนยกมือขึ้นเหนือหัวเป็นสัญญาณว่าพวกเขาไร้เจตนาร้าย

ต่อหน้าอันธพาลที่ได้รับการฝึกมาอย่างดีนับพันคน การยอมรับความพ่ายแพ้อย่างหมดจดคือทางเลือกเพียงอย่างเดียว เมื่อการยอมจำนนขะทำให้มีชีวิตรอด ทำไมพวกเขาจะไม่ทำ?

ฮาร์วีย์ ยอร์กเอียงศีรษะเล็กน้อย

จากนั้นไทสัน วูดส์ก็ออกมาพร้อมกับคนอื่น ๆ อีกสองสามคนเพื่อมัดพวกที่ได้ชื่อว่าเป็นนักเทควันโดสายดำ

มีเพียงสตีฟและเลขาสาวสวยของเขาเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่ท่ามกลางทุกคนจากสตาร์ แชโบลที่แข็งแกร่งและดุดัน

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”

“คุณกำลังล้ำเส้น!”

“อย่างไรซะ ผมก็ยังคงเป็นลูกชายของตัวแทนลีจากสตาร์ แชโบล ผมเป็นหัวเรือใหญ่เมื่อเทียบกับทุกคนในบริษัท!”

“ผมไม่ใช่คนที่คุณจะเหยียดหยามยังไงก็ได้!”

สตีฟเดือดดาลด้วยความโกรธ เห็นได้ชัดว่าความภาคภูมิใจจากประเทศ J พลุ่งพล่านอยู่ในเส้นเลือดในกาย

น้ำเสียงของฮาร์วีย์เย็นชาราวกับน้ำแข็งในขณะนี้

“คุกเข่าแล้วค่อยพูด”

“ให้ผมคุกเข่าพูด?!”

สตีฟโกรธมาก เขากำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในขณะที่กำลังโกรธ

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?!”

“ไม่ใช่แค่บัควู้ด หรือเซาท์ไลท์ ในประเทศ H นี้ ไม่มีใครกล้าสั่งให้ผมคุกเข่า!”

"ไม่มีแม้แต่คนเดียว!”

“และถึงมี ผู้คนจากประเทศ J ก็จะไม่ทนกับความอัปยศอดสูแบบนั้น!”

แม้ว่าฮาร์วีย์จะมียิ่งใหญ่ แต่สตีฟก็มีความภาคภูมิใจในตัวเอง

ในขณะที่เขารับราชการทหารของประเทศ J เมื่อหลายสิบปีก่อน เขาได้กลายเป็นศิษย์คนสุดท้ายของปรมาจารย์เทควันโดชั้นนำที่นั่น

ด้วยทักษะของเขา เขาสามารถต่อสู้กับคนนับร้อยด้วยตัวเขาเองได้อย่างง่ายดาย ถ้าเขาต้องการให้เลือดไหลลงสู่แม่น้ำ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเช่นกัน

นี่คือความมั่นใจของเขาที่จะต่อสู้เพื่ออำนาจภายในสตาร์ แชโบล ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ก่อนหน้านี้สตีฟไม่คิดจะแสดงฝีมือสักนิด แต่เมื่อฮาร์วีย์เหยียบย่ำเขาจนไม่เหลือชิ้นดี ตอนนี้เขาก็ไม่อยากเก็บงำมันไว้อีกต่อไป

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก วันนี้ผมจะแสดงให้คุณเห็นถึงพลังที่แท้จริงของปรมาจารย์เทควันโด!”

สตีฟค่อย ๆ ถอดแจ็คเก็ตออกและเผยให้เห็นเข็มขัดสีดำ

ฉาด!

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและปรากฏตัวต่อหน้าสตีฟทันที จากนั้นก็ยกมือขึ้นตบหน้าสตีฟ

“ลูกเตะเหล็กกล้า!” สตีฟอุทานออกมาอย่างโมโหขณะเหวี่ยงขาออกไป เขาใช้ท่าสังหารประจำตัว

แต่ในวินาทีต่อมา ฝ่ามือของฮาร์วีย์ก็แตะลงบนใบหน้าของสตีฟ

ด้วยเสียงกระทบที่ดังสนั่น ร่างของสตีฟกระเด็นลอยไป

ต่อหน้าฝ่ามือของฮาร์วีย์ ศิษย์คนสุดท้ายของปรมาจารย์เทควันโด ไม่ว่าจะสายดำ หรือลูกเตะเหล็กกล้า ก็ไร้ความหมาย

ใบหน้าของสตีฟกระแทกกับพื้น รอยฝ่ามือสว่างปรากฏเด่นชัดบนใบหน้าของเขา

เขาพยายามลุกขึ้นยืน แต่ฮาร์วีย์ก้าวไปตบหน้าเขาอีกครั้ง

เพี๊ยะ!

สตีฟลอยออกไปอีกครั้งในขณะที่เขากำลังร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เพี๊ยะ!

“เทควันโดสายดำเหรอ?!

“ศิษย์คนสุดท้ายของปรมาจารย์เทควันโดอย่างนั้นเหรอ?!

“ลูกเตะเหล็กกล้า?!”

“สตาร์ แชโบลไม่ทนต่อความอัปยศ?!”

ฮาร์วีย์ยิ้มขณะตบหน้าสตีฟ

สตีฟถูกส่งบินทุกครั้ง ใบหน้าของเขาบวมเหมือนหมู

เพี๊ยะ!

“แล้วถ้าผมทำให้คุณขายหน้าล่ะ!”

“พลเมืองของประเทศ J กล้าทำเรื่องไร้ยางอายในประเทศ H เหรอ?!”

“อะไรทำให้คุณมีความกล้าที่จะทำตัวต่ำช้าและโง่เขลาได้ขนาดนี้!”