ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1456

“วันนี้ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ไปไหนทั้งนั้น!”

นักดาบส่งไทสัน วูดส์ไปทางฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว

“ซีอีโอยอร์ก ผมทำให้คุณผิดหวัง!”

ไทสันเช็ดเลือดออกจากปาก จากนั้นก็พยายามลุกขึ้น

“คุณควรไปซะ ผมจะดูแลข้างหลังให้คุณเอง”

“คุณอยู่ในค่ายศัสตราวุธเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ยังมีอีกหลายอย่างที่คุณยังไม่ได้เรียนรู้ สำหรับสิ่งที่คุณทำที่นี่ คุณค่อนข้างทำได้ดีแล้ว”

ฮาร์วีย์เอื้อมมือไปตบไหล่ไทสัน

“ในโอกาสที่หายากแบบนี้ ผมจะสอนบทเรียนให้คุณเอง”

ไทสันตัวสั่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเบิกบานใจ สิ่งหนึ่งที่เขาเสียใจที่สุดในชีวิตคือการออกจากค่ายศัสตราวุธก่อนกำหนด

แต่เมื่อได้มีโอกาสในการเรียนรู้หนึ่งในบทเรียนจากหัวหน้าผู้ฝึกสอน ไทสันไม่เสียใจอีกต่อไป!

จากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ สุนัขหลงหัวเราะอย่างเย็นชาจากข้างหลัง

“เจ้าชายยอร์ก นายไม่มีสมองรึไง?”

“นายก็รู้ว่าเขาคือใคร? เขาเป็นราชาแห่งดาบของสตาร์ แชโบล หนึ่งในแปดราชันย์แห่งสวรรค์ของสตาร์ แชโบลในประเทศ H!”

“นายจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไง? เขาสามารถฟันนายขาดครึ่งได้ในครั้งเดียว!”

ราชันย์แห่งเพลงดาบมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างใจเย็นและพูดว่า "นายกล้าหาญดี ฉันจะรีบจัดการให้นายเร็ว ๆ แล้วกัน”

จากนั้นดาบของเขาก็ชี้ไปทางฮาร์วีย์

ไทสันและคนอื่น ๆ รู้สึกถึงแรงกดดันที่ไม่สามารถบรรยายได้ในขณะนี้

มันเป็นอัดแน่นไปด้วยเจตนาฆ่า

“หากเป็นเช่นนั้น ผมก็จะรีบดำเนินการให้คุณเช่นกัน”

ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่ให้คำตอบตรง ๆ จากนั้นจึงหยิบดาบจากมือของไทสัน

“ดูให้ดีล่ะไทสัน นี่คือวิธีใช้ดาบจากค่ายศัสตราวุธ…”

ฮาร์วีย์แสดงท่าทางราวกับครูผู้สอน

ราชันย์แห่งเพลงดาบแสดงท่าทางเย็นชาราวกับน้ำแข็งใส่ฮาร์วีย์ เหตุใดคนธรรมดาอย่างเขาถึงได้อวดดีได้ถึงขนาดนี้?

จากนั้น ราชันย์แห่งเพลงดาบก็ปลดดาบออกจากฝัก และเหวี่ยงดาบไปข้างหน้าในวินาทีต่อมา

สุนัขหลงตะโกนออกไปโดยไม่รู้ตัวว่า “ระวัง!”

ราชันย์แห่งเพลงดาบไม่สามารถต่อกรกับการแกว่งดาบนั้นได้ ท่ามกลางเสียงที่ดังสนั่น ศีรษะของราชันย์แห่งเพลงดาบลอยขึ้น ใบหน้ายังคงแสดงออกถึงความกลัวก่อนตายอยู่ดังเดิม

ร่างไร้ศีรษะโยกไปมา ก่อนล้มลงไปกับพื้น

“นี่… นี่… นี่…”

สุนัขหลงล้มลงนั่งกับพื้น กลิ่นปัสสาวะคละคลุ้งไปทั่วร่าง

เขาเคยเห็นคนที่มีอำนาจมากมายในชีวิต แต่ความกล้าหาญของเขาก็ถูกทำลายลงทันทีด้วยการแกว่งดาบเพียงครั้งเดียว

“ไทสัน คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม?”

ฮาร์วีย์ส่งดาบคืนให้ไทสันอย่างไม่ใส่ใจ

ดวงตาของไทสันเป็นประกาย เขาตอบด้วยความเคารพว่า “ขอบคุณสำหรับการสั่งสอนครับ หัวหน้าผู้ฝึกสอน ผมจะจำให้ขึ้นใจ”

“อืม ไม่เลว อย่าลืมเก็บกวาดให้เรียบร้อยล่ะ ผมไม่อยากให้เด็ก ๆ กลัว”

ฮาร์วีย์หันหลังกลับและจากไป เขาดูเหมือนคนธรรมดาที่ไม่ว่าใครก็ดูไม่ออกว่าเขาคือคนเดียวกับคนที่กวัดแกว่งดาบเมื่อครู่