ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 148

"ที่รัก ดูเหมือนว่าคืนนี้คุณคงคงจะไม่ต้องจากคนโกหกหลอกลวงคนนี้อีกต่อไปแล้ว ล่ะ เนื่องจากเขาไม่รู้จักท่านประธานของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เขาจึงไม่มีประโยชน์อะไร พรุ่งนี้ให้ผมพาคุณไปพบอีวอนน์เพื่อนร่วมชั้นของผมไหม? อาจจะได้ผลมากกว่า” ฮาร์วีย์ ยอร์ก กล่าวกับ แมนดี้

"จริงเหรอ? มันดีจริง ๆ!" แมนดี้ดูมีความสุขมาก อีวอนน์เป็นเลขาของท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ หากพวกเขาสามารถติดต่อกับเธอได้ มันคงจะง่ายกว่าในการเข้าถึงผู้บริหารระดับสูงของที่นั่น

สีหน้าของเจคย่ำแย่ลง เซซิเลียส่ายหัวบ่งบอกว่าเขาพลาดไปเสียแล้วกับการพลั้งปากพูดออกไป เขาไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้อีกไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกมา

ในช่วงเวลานั้นคนนับพันเริ่มทะยอยเข้าร่วมการประมูลเมาน์เทนท็อป ซึ่งนั่นบ่งบอกว่างานประมูลนี้เป็นที่ได้รับความสนใจอย่างมาก

หลังจากนั้นไม่นานการประมูลก็เริ่มขึ้น

สินค้ารอบแรกเป็นนาฬิกาและเครื่องประดับแบบคลาสสิก แม้ว่าพวกมันจะค่อนข้างหายาก แต่ผู้คนที่นั่นก็ไม่ได้หลงไหลไปกับมัน

สิ่งเหล่านั้นมีตั้งแต่พันดอลลาร์ไปจนถึงแสนดอลลาร์ แม้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะมีราคาค่อนข้างสูง แต่ก็ยังไม่สามารถดึงดูดผู้คนในงาน

แต่เมื่อมีการนำเสนอรอบต่อไปผู้หญิงทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกายลุกวาว

นั่นคือแหวนเพชรขนาดใหญ่ มันเป็นแหวนเพชรอย่างน้อยสิบสามกะรัต นอกจากนี้มันยังมีความใสบริสุทธิ์และมีความโดดเด่น ทั้งด้านการเจียระไนและความโปร่งใส

เพชรแบบนั้นเป็นเพียงหนึ่งในล้านเท่านั้น ในขณะนั้นมันถูกวางไว้บนแท่นประมูล

"โอ้พระเจ้า! มันคือเพชรไข่นกพิราบในตำนานใช่ไหม? มีกระแสข่าวลือว่าเป็นเพชรรูปดาวซึ่งขุดได้ในแอฟริกาใต้ในปีนั้น”

“ฉันได้ยินมาว่าเพชรเม็ดนี้ถูกเจียระไนโดยช่างเพชรชาวยุโรปและฝังอยู่ในแหวนแต่งงาน แหวนเพชรวงนั้นมีชื่อว่า รักนิรันดร์!”

“หมายความว่าเพชรนั่นจะเป็นนิรันดร์ใช่ไหม?”

มันไม่เคยเกิดขึ้นกับพวกเขามาก่อนเลยว่าจะมีสิ่งแบบนั้นปรากฏขึ้น ณ ที่แห่งนี้

ในขณะนั้นแมนดี้อ้าปากค้างอย่างจะไม่รู้ตัว ท่าทางเธอดูน่ารักขณะที่เธอรู้สึกอัศจรรย์ใจไปกับของตรงหน้าเธอ

พูดได้เลยว่าแหวนเพชรแบบนั้นมีคุณค่ามากทีเดียว มันเป็นสิ่งของซึ่งอาจจะเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญที่นาน ๆ ครั้งจะมีของแบบนี้

ต้องบอกว่าเจคไม่ได้ให้โอกาสฮาร์วีย์พูดอะไรเลยด้วยซ้ำ ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้น จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและมองไปรอบ ๆ

“ผมเสนอจะจ่าย 7.6 ล้านดอลลาร์สำหรับแหวนวงนี้!”

“7.6 ล้านดอลลาร์! สุภาพบุรุษคนนี้ตัดสินใจจ่ายเงิน 7.6 ล้านดอลลาร์เพื่อมัน ถ้าไม่มีใครให้ราคามากกว่านี้ แหวนเพชรรักนิรันดร์นี้จะเป็นของสุภาพบุรุษคนนี้ทันที!” ผู้ประมูลสาวสวยคนหนึ่งพูดขึ้น เธอเผยอริมฝีปากสีแดงของเธอเล็กน้อยและยิ้มจาง ๆ

"ว้าว! มิสเตอร์เซอร์เรย์เป็นคนหน้าใหญ่ใจโตเสียจริง เขาตัดสินใจจ่ายเงิน 7.6 ล้านดอลลาร์เพื่อเธอเลยนะแมนดี้ ถ้ามีผู้ชายที่ปฏิบัติกับฉันแบบนี้ฉันคงจะแต่งงานกับเขาทันทีโดยไม่ลังเลเลย!” เซซิเลียนั่งอยู่ข้าง ๆ พูดเกินจริง หลังจากนั้นเธอก็มองไปที่ฮาร์วีย์อย่างดูถูก จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “เขาไม่เหมือนใครบางคนที่เป็นแค่ลูกเขยไร้ประโยชน์ที่ไม่สามารถซื้ออะไรให้เธอได้เลย นั่นไม่เป็นไร แต่เขายังขอเงิน 15 ดอลลาร์จากเธอทุกวัน ช่างเป็นขยะไร้ค่าอะไรอย่างนี้!”

ได้ยินเสียงหัวเราะคำรามจกด้านหลัง

คนที่นั่งแถวที่สองและสามข้างหลังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เดี๋ยวนี้ยังมีคนขอเงิน 15 ดอลลร์จากภรรยาทุกวันเป็นเงินค่าขนมอีกเหรอ น่าตลกสิ้นดี!

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘เซซิเลียเสียสติไปแล้วหรือไง? ไม่เป็นไรถ้าเธอจะยกย่องเจค แต่ทำไมเธอต้องพูดพาดพิงถึงฉันด้วย?'

ฮาร์วีย์จึงพูดอย่างเยือกเย็นว่า “เซซิเลีย ถ้าคุณประทับใจมากขนาดนั้น ทำไมคุณไม่แต่งงานกับมิสเตอร์เซอร์เรย์ไปเองเลยล่ะ? ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าอยากทำความรู้จักกับเจ้านายของผม ตอนนี้ตรงหน้านี้มีความหรูหราร่ำรวยมากว่าถ้าเทียบกับเจ้านายของผม ทำไมคุณไม่คว้าโอกาสนั้นไว้ล่ะ? อย่าโทษผมทีหลังว่าไม่แนะนำคุณ”