ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1500

ฝูงชนตกใจ!

ทุกคนอ้าปากค้างขณะมองดูฉากนี้ พวกเขารู้สึกเสียวสันหลังวาบ พวกเขาไม่สามารถยอมรับได้

โอลิเวอร์ บาวเออร์อยู่ที่นี่ และมีลิ่วล้อมากมายอีกต่างหาก ฮาร์วีย์ ยอร์กกล้าตบฮิวจ์ เบเกอร์ได้อย่างไร?

เขาไม่กลัวว่าตัวเองจะตายอย่างน่าอนาถหรือ?

โอลิเวอร์ตะลึงยิ่งกว่า เป็นเพราะในความคิดของเขา คนที่ฉลาดเพียงเล็กน้อยจะยอมจำนนต่อเขา

เพราะเขาเป็นหัวหน้าสาขาของหลงเหมินแห่งมอร์ดู เขามีตำแหน่งสูงและมีพละกำลังมหาศาล การเหยียบย่ำฮาร์วีย์จนตายนั้นง่ายเหมือนเหยียบมด

เพราะอย่างนั้นจึงไม่มีใครคิดว่าฮาร์วีย์จะเมินเฉยต่อการดำรงอยู่ของเขาและตบหน้าฮิวจ์ในที่สาธารณะ เขาถึงกับเหยียบหน้าอกของฮิวจ์ไว้ใต้ฝ่าเท้าด้วยซ้ำ

นี่ไม่เป็นเพียงแต่ตบหน้าโอลิเวอร์เท่านั้น แต่ยังเป็นการตบหลงเหมินในเวลาเดียวกันด้วย!

“ฆ่าเขาซะ! ถ้าเขาตาย ฉันรับผิดชอบเอง!”

โอลิเวอร์โกรธมากจนกระโจนเข้าใส่

หลายคนลืมหายใจในขณะที่เห็นฉากนี้

อันธพาลสามสิบหกคนพุ่งเข้ามาจากทั้งซ้ายและขวา แม้ว่าพวกเขาจะกลัวเล็กน้อยที่เห็นฮาร์วีย์เหยียบฮิวจ์อย่างนั้น แต่พวกเขาก็ยังคิดจะฆ่าฮาร์วีย์ทันที

ในขณะนี้ ฮาร์วีย์หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างสงบและกดหมายเลขก่อนโทรออก จากนั้นเขาก็เปิดโหมดลำโพง

ตู๊ด…

กลางดึกในลานจอดรถที่ว่างเปล่าเช่นนี้เสียงนั้นดังก้องไปในทันที

“จะโทรขอความช่วยเหลือเหรอ? ตอนนี้คุณรู้จักกลัวแล้วรึไง?”

โอลิเวอร์หัวเราะเยาะ

“ฉันอยากจะรู้นักว่าใครอยู่เบื้องหลังแก! เพราะฉันจะฆ่าพวกแกทั้งคู่พร้อมกัน!

"สวัสดีนี่ใคร?!"

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงที่แหบแพร่แต่ไพเราะก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์

โอลิเวอร์ผงะเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงนี้ เขาไม่อยากจะเชื่อเลย

เขาคุ้นเคยกับเสียงนี้มาก!

เขาไม่มีทางลืมเสียงนี้ได้!

แต่ฮาร์วีย์โทรหาเขาคนนี้ได้อย่างไร?!

จากนั้นฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยโดยไม่ให้เวลาโอลิเวอร์ได้ตกใจนานนัก “ผู้อาวุโสบาวเออร์ ผมเองฮาร์วีย์”

คนที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ตกใจอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “คุณนี่เอง ทำไมคุณถึงโทรหาผมกลางดึกอย่างนี้ มีอะไรให้ผมช่วยไหม?”

“ไอ้สารเลวนี่ยังโทรหาใครอีกเหรอ! หาคนมาช่วย? ยังวางท่าอยู่อีก?!”

“ยังมาอวดเบ่งใส่หลงเหมินอย่างเรา! เขาคิดว่าเขาเป็นใคร!”

"หุบปาก!"

ทันใดนั้นสีหน้าของโอลิเวอร์ก็ดูหวาดกลัวอย่างมาก อีกทั้งตอนนี้เขายังดูซีดเซียว เขายังคุกเข่าลงบนพื้น

น้ำเสียงของเขาขมขื่นมาก

“สวัสดีครับนายท่าน ผมโอลิเวอร์ บาวเออร์!”

อันธพาลสามสิบหกคนที่ล้อมรอบฮาร์วีย์ในตอนแรกก็คุกเข่าลงทันทีเช่นกัน!

พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ!

“สวัสดีครับ นายท่าน!”

ฝูงชนทั้งหมดตกตะลึงในขณะนี้

‘คุกเข่าเหรอ?!’

‘แม้แต่โอลิเวอร์ด้วย?!’

‘เกิดอะไรขึ้น?!’