ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1501

ฮาร์วีย์ ยอร์กเพิกเฉยต่อคนเหล่านั้นและพูดอย่างใจเย็นว่า “ผู้อาวุโสบาวเออร์ ผมไม่กล้ารบกวนให้คุณทำอะไรหรอก แต่ผมแค่อยากจะถามว่าความตั้งใจเดิมของคุณในตอนที่คุณตัดสินใจก่อตั้งหลงเหมินคืออะไร?”

ซามูเอล บาวเออร์นึกอะไรบางอย่างได้ แต่เขาก็ยังยิ้มและตอบว่า “เพื่อปกป้องประเทศเพื่ออธิปไตย!”

“แน่นอน มันเป็นเพราะเรื่องนั้น!”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“หัวหน้าสาขา ลูกน้องของคุณทำตามอำเภอใจและรังแกประชาชนอย่างหยิ่งยโส คุณทำทั้งหมดเพื่อปกป้องประเทศเหรอ?”

“ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมรู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นสำหรับหลงเหมินเลย!”

ซามูเอลเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ

“ฮาร์วีย์ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ผมจะให้คำชี้แจงที่ยุติธรรมแก่คุณอย่างแน่นอน”

ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “ไม่มีอะไรมากหรอก แค่หัวหน้าสาขาคนหนึ่งของคุณกำลังวางแผนที่จะฆ่าผม”

“แม้ว่าผมอยากจะจัดการกับเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่ผมก็ยังต้องถามว่าคุณสนับสนุนเขาหรือไม่ ผู้อาวุโส”

“เพราะถ้าคุณทำเช่นนั้น ฉันก็ยินดีที่จะไปโวลซิ่งด้วยตัวเอง!”

จากนั้นซามูเอลตอบอย่างรวดเร็วว่า “น้องชายยอร์ก หากเป็นไปได้ก็ส่งโทรศัพท์ให้ออลิเวอร์ที ผมสัญญาว่าฉันจะมีคำตอบให้คุณ”

“อย่างนั้นก็ได้!”

ฮาร์วีย์ยิ้มและโยนโทรศัพท์ใส่หน้าโอลิเวอร์ บาวเออร์

“เจ้านายของคุณขอให้คุณรับโทรศัพท์”

โอลิเวอร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาในขณะที่สั่นไม่หยุด

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เสียงเย็น ๆ ก็สะท้อนมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์

ร่างทั้งร่างของโอลิเวอร์สั่นไม่หยุดหย่อน จากนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดเผือด ทันทีที่เขาวางสายก็ดูเหมือนว่าวิญญาณของเขาจะซีดเซียวไปหมด

ซามูเอลไม่เปิดเผยตัวตนของฮาร์วีย์

แต่เขาพูดเพียงสิ่งเดียวว่าหากโอลิเวอร์พูดบางอย่างที่ทำให้ฮาร์วีย์ขุ่นเคืองและไม่ได้รับการให้อภัยจากฮาร์วีย์ เขาจะต้องเตรียมงานศพของตัวเอง!

หลังจากตัวสั่นเป็นเวลานานภายใต้การจ้องมองของผู้คนนับไม่ถ้วน โอลิเวอร์ ก็ค่อย ๆ โค้งคำนับตรงหน้า ฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์เหวี่ยงฝ่ามือไปที่ใบหน้าของโอลิเวอร์อย่างไม่สุภาพ

“นี่สำหรับที่คุณกลั่นแกล้งผู้คนและทำให้หลงเหมินเสื่อมเสียชื่อเสียง!”

เพี๊ยะ!

“นี่สำหรับที่คุณไม่สามารถแยกแยะถูกผิดและไม่คิดจะรับฟังเหตุผล!”

เพี๊ยะ!

“นี่สำหรับที่คุณ รังแกคนอ่อนแอและไม่สนใจกฎหมาย!”

“...”

ฮาร์วีย์เหวี่ยงฝ่ามือและหลังมือไปที่หน้าของโอลิเวอร์อย่างโหดเหี้ยมนับสิบครั้ง

แรงเหวี่ยงเหล่านั้นกระแทกบนหน้าของโอลิเวอร์อย่างแรง แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ค่อนข้างมีอิทธิพล แต่เขาก็ยังถูกตบหน้าจนแดงและร่างกายของเขาก็แกว่งไปแกว่งมาไม่มีสิ้นสุด สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ทุกคนมองออกว่าโอลิเวอร์กำลังจะหมดความอดทน แต่เพราะการโทรครั้งก่อน เขาจึงไม่กล้าแม้แต่จะขัดขืน