ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1503

ณ การ์เด้นส์ เรสซิเด้นซ์

ฮาร์วีย์ ยอร์กเดินเข้าไปข้างในอย่างระมัดระวัง เขากำลังจะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

แต่ด้วยการเปิดไฟครั้งเดียว ห้องนั่งเล่นทั้งห้องที่มืดมิดเหมือนกลางคืนก็สว่างขึ้น

แมนดี้ ซิมเมอร์และซีนเธียร์ ซิมเมอร์สวมชุดนอนนั่งอยู่บนโซฟา พวกเธอกอดอกในขณะที่จ้องมองไปที่ ฮาร์วีย์

นายท่านยอร์กซึ่งเพิ่งทำให้หัวหน้าสาขาของหลงเหมินพิการ รู้สึกมึนหัว

เขาต้องฝืนยิ้มและถามว่า “แมนดี้ ซีนเธียร์ ทำไมคุณสองคนยังไม่เข้านอนอีก?”

“คุณออกไปทำอะไรข้างนอก? แล้วทำไมกลับมาดึกแบบนี้?”

แมนดี้ขมวดคิ้ว

ฮาร์วีย์ตอบว่า “ไม่มีอะไรหรอก ผมเพิ่งไปคุยกับพ่อบุญธรรมของฮิวจ์มา”

“แล้วเกิดอะไรขึ้น?”

“สองพ่อลูกก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเอง พวกเขาสัญญาว่าจะไม่มาเหยียบบัควู้ดอีก จากนั้นก็จับมือกันและแยกย้าย” ฮาร์วีย์กล่าวด้วยความมั่นใจ

แมนดี้และซีนเธียร์มองหน้ากันอย่างไม่อยากเชื่อ แต่พวกเธอเห็นว่าฮาร์วีย์ไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เลย ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ออกไปมีเรื่องกับใคร

จากนั้นฮาร์วีย์ก็พูดต่อ

“อ้อ ต่อไปคุณไม่ควรกินข้าวกับคนแปลกหน้าอีก หากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นอีกอย่าลืมโทรหาผม!”

“และอย่าออกไปข้างนอกในเวลานี้ อยู่แต่ในบ้าน โดยเฉพาะเธอ! หยุดออกไปข้างนอกและหยุดก่อเรื่องใหญ่โต!”

ฮาร์วีย์จ้องไปที่ซีนเธียร์

"ฉันไม่!"

ซีนเธียร์รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

ฮาร์วีย์ส่งสัญญาณให้แมนดี้จัดการกับซีนเธียร์ แล้วตรงไปอาบน้ำ

ฮาร์วีย์รู้สึกเหมือนการปรากฏตัวของฮิวจ์ เบเกอร์ และโอลิเวอร์ บาวเออร์เป็นเพียงฟ้าสดใสก่อนเกิดพายุลูกใหญ่จะถล่ม

เรื่องราวต่าง ๆ คงไม่จบลงง่าย ๆ เช่นนี้

บางทีนี่อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้น

***

โวลซิ่งห่างจากบัควู้ดหนึ่งพันไมล์ เป็นเมืองเศรษฐกิจ การเมืองและศูนย์กลางวัฒนธรรมของประเทศ H

เฉพาะกลุ่มคนที่แข็งแกร่งที่สุดของประเทศ H ซึ่งเป็นกลุ่มชนชั้นนำเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เติบโตที่นี่

“มันเป็นการฆ่าด้วยปืนเพียงนัดเดียว ไม่พบเหตุจูงใจของผู้กระทำความผิดครับ”

หลังจากที่ซามูเอลเงียบไปพักหนึ่ง เขาก็ตอบว่า “ดูเหมือนจะมีใครบางคนพยายามจัดการกับหัวหน้าผูู้ฝึกสอนของเรา”

“กระจายคำสั่งของฉันออกไปว่าคนจากหลงเหมินไม่ได้รับอนุญาตให้นำกำลังพลไปยังบัควู้ดเพราะเหตุการณ์นี้!”

“ถ้ามีใครในองค์กรของฉันกล้าที่จะออกไปเพราะตั้งใจจะแก้แค้น ให้จัดการประหารพวกเขาทันที!”

สีหน้าของผู้ใต้บังคับบัญชาในเวลานี้เปลี่ยนไป

“นายท่าน เหตุใดเราจึงต้องกลัวเขาด้วยล่ะครับ?”

“นายไม่เข้าใจหรอก”

ซามูเอลจิบไวน์ด้วยท่าทางสงบ

“มีเพียงคนที่ใกล้ชิดกับชายคนนั้นเท่านั้นที่รู้ว่าแท้จริงแล้วเขาแข็งแกร่งเพียงใด”

“ที่ฉันห้ามไม่ให้พวกเขาไปก็เพราะฉันไม่อยากให้พวกเขาพาตัวเองไปตายเปล่า!”

“ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ฉันก็ไม่อาจเทียบเขาได้…”

การแสดงออกของผู้ใต้บังคับบัญชาเปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาไม่มีทางเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน