ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1544

ซามูเอลเดินไปหาฮาร์วีย์อย่างใจเย็น และพยักหน้าหลังจากมองตาเขา จากนั้นเขาก็หันกลับมาและจ้องมองแมทธิวอย่างเย็นชา

“นายน้อยฟลินน์ ฉันออกมาแล้ว”

“ฉันสงสัยว่านายจะลงโทษฉันยังไงเหรอ? คิดว่าจะจัดการกับฉันยังไง?”

แมทธิวตัวสั่น ความเย่อหยิ่งที่เขาเคยมีหายไปทันที เขาโค้งคำนับ

“ผมผิดไปแล้ว นายท่านแห่งหลงเหมิน กรุณายกโทษให้ผมด้วย!"

สีหน้าของซามูเอลเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

“ขอโทษเจ้าชายยอร์กเดี๋ยวนี้!”

เมื่อได้ยินประโยคนั้นสายตาของทุกคนกระตุก ซามูเอลไม่เพียงยืนหยัดเพื่อฮาร์วีย์เท่านั้น เขายังกอบกู้ชื่อเสียงของฮาร์วีย์อีกด้วย!

สีหน้าของแมทธิวเปลี่ยนไปทันที เขาวางแผนทุกอย่างมาระยะหนึ่งแล้วและนำกองกำลังที่ทรงพลังมาด้วย เขาจะยอมแพ้ได้อย่างไร?

เขายืนตัวตรงและตอบว่า “ผู้อาวุโส ผม…”

เพี๊ยะ!

ซามูเอลเหวี่ยงฝ่ามือลงไปที่ใบหน้าของแมทธิว

"ขอโทษซะ!"

เลือดไหลออกจากมุมปากของแมทธิว แต่เขาไม่กล้าแสดงอาการไม่พอใจ เขาเพียงละล่ำละสักออกมาเบา ๆ “ผู้อาวุโส…”

เพี๊ยะ!

ซามูเอลเหวี่ยงหลังมือใส่หน้าแมทธิวอีกครั้ง

“ไม่เข้าใจที่ฉันพูดรึไง?!”

ฝูงชนเงียบกริบ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?!

เขาเป็นถึงนายน้อยทั้งสี่แห่งฮ่องกง แมทธิว ฟลินน์เชียวนะ!

แต่เขากลับถูกตบต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้หรือ?!

แมทธิวกัดฟัน

“ผู้อาวุโส คุณกับบรรพบุรุษของตระกูลผม…”

เพี๊ยะ!

ซามูเอลออกแรงอีกครั้ง

“หยุดไร้สาระได้แล้ว!”

ตอนนั้นหน้าของแมทธิวบวมเหมือนหมูไปแล้ว

แมทธิวถอยหลังหนึ่งก้าวและกุมใบหน้าของตัวเอง "พอสักที! การที่คุณตบผมเพราะฮาร์วีย์ มันคุ้มแล้วจริง ๆ เหรอ?!”

สีหน้าของควินตันแย่มาก

เขารู้อยู่ว่าฮาร์วีย์แข็งแกร่งมาตลอด แต่เขาคำนวณถึงทุกกลอุบายที่ฮาร์วีย์จะสามารถดึงออกมาใช้ไว้แล้ว รวมถึงการปรากฏตัวของเชลดอนด้วยซ้ำ

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังอดประหลาดใจไม่ได้กับการปรากฏตัวของซามูเอลที่มาหนุนหลังฮาร์วีย์อย่างกะทันหันเช่นนี้!

"ขอโทษซะ!"

“คุกเข่าขอโทษเดี๋ยวนี้!”

ซามูเอลไม่สนว่าแมทธิวจะอับอายแค่ไหน เขาตบแมทธิวจนใบหน้าของชายหนุ่มบวมขึ้นอย่างน่ากลัว

แมทธิวเดือดดาลไปด้วยโทสะ เขาอยากจะตอบโต้ แต่เขาก็ไม่กล้า

ดวงตาของควินตันเป็นประกายเขาพร้อมที่จะแอบหนีไปแล้ว

แต่สายตาของซามูเอลจับจ้องมาที่เขา ซามูเอลตวาด “ใครบอกว่านายจะหนีไปไหนได้?”

เพี๊ยะ!

“ในฐานะคนจากตระกูลยอร์ก นายสมควรที่จะร่วมมือกับคนนอกแล้วทำร้ายคนในวงศ์ตระกูลของตัวเองงั้นเหรอ?!”

เพี๊ยะ!

“ฉันจะไม่สนว่าในตระกูลจะมีเรื่องผิดใจอะไรกัน แต่นายมันล้ำเส้นเพราะนายไม่สามารถเอาชนะเจ้าชายยอร์กได้ด้วยเพียงลำพัง! นายจะไร้ประโยชน์ไปถึงไหน?”

เพี๊ยะ!

“แมทธิวไร้ยางอาย แต่อย่างน้อยเขาก็ออกหน้าด้วยตัวเอง! ส่วนนายกลับต้องคอยหาจังหวะแสดงตัว นายมันเดรัจฉาน!”

เพี๊ยะ!

"คุกเข่า! ขอโทษซะ!"