ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1581

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์เดินไปตบนางพญางู ทำให้เธอกระเด็นไปอีกครั้ง

“ผมตบคุณแล้วเป็นอะไรเหรอ?”

ฮาร์วีย์เหยียบข้อมือของนางพญางูอย่างแรง

แกร๊ก!

เสียงกระดูกหักของเธอดังลั่นไปทั่ว

“คุณคิดว่าผมไม่กล้าตบคุณเพียงเพราะคุณเลี้ยงงูเหรอ?”

แกร๊ก!

“คุณต้องการที่จะทำร้ายภรรยาของผม? อะไรทำให้คุณกล้าอย่างนั้น?”

แกร๊ก!

“ตบน้องภรรยาผมเหรอ? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?"

แกร๊ก!

“คุณไม่ได้่ต้องการแค่จะหักแขนขาของผมเท่านั้น แต่คุณยังต้องการชีวิตของผมด้วย? อะไรทำให้คุณคิดว่าจะได้สิ่งที่ต้องการ?”

ฮาร์วีย์หักกระดูกของนางพญางูทีละชิ้นในทุกคำที่เขาพูด

เมื่อเขาพูดจบ แขนขาของนางพญางูก็หักจนหมด และเธอก็นอนปวกเปียกอยู่กับพื้น ชักกระตุกด้วยความเจ็บปวด

ใบหน้าที่เคร่งขรึมและเย่อหยิ่งในตอนแรกของเธอกลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ภายใต้แสงไฟ ทั้งตัวของเธอดูน่ากลัวและน่าสังเวชอย่างยิ่ง

ฝูงชนทั้งหมดตกตะลึง

ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอก็ยิ่งตกตะลึง

พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะกล้าสู้กลับ แถมเขายังทำลายแขนขาของนางพญางูทิ้งจนหมด!

นางพญางูเป็นเบี้ยตัวสำคัญที่เจ้าชายฌองส่งมาโดยเฉพาะ เธอเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถต่อสู้กับคนเป็นร้อยได้ด้วยตัวคนเดียว

แต่ตอนนี้ เธอกลับพ่ายแพ้ลงอย่างง่ายดายได้อย่างไร?

นางพญางูรู้สึกหดหู่ใจและปรารถนาที่จะต่อสู้กลับ แต่ความเร็วของเธอไม่อาจเทียบได้กับฮาร์วีย์ได้ แขนขาของเธอจึงถูกเขาหักในทันที

เธอไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะตอบโต้

"ออกไป!"

ฮาร์วีย์ยับยั้งตัวเองเพราะเห็นแก่แมนดี้ เขาหยุดแล้วเตะนางพญางูออกไป ลูกน้องของเธอกรีดร้องและรีบเข้ามาช่วยเธอ

นักเลงสองคนที่อยู่ใกล้ ๆ เดินเข้ามาด้วยความยำเกรง พวกเขาทำความเคารพฮาร์วีย์และพางูเหลือมดำออกไป

ในเซาท์ไลท์ซุปงูถือเป็นยาชูกำลังที่ดี

เหล่านักเลงฆ่างูเหลือมดำในทันที สงสารก็แต่นางพญางูที่เลี้ยงพญางูตัวนี้มาหลายปี

“พี่เขย คุณนี่น่าทึ่งจริง ๆ!”

คนตระกูลซิมเมอร์ที่เฝ้าดูอยู่รู้สึกมึนงง แต่ซีนเธียร์ก็หยุดความตึงเครียดและเริ่มส่งเสียงร้องไห้ดังลั่นขณะที่โผเข้าไปกอดฮาร์วีย์แน่นราวกับหมีโคอาล่าตัวน้อยที่เกาะกับต้นไม้

ฮาร์วีย์กลืนน้ำลายเหนียวหนิดลงคอทันทีเมื่อเขาเผชิญหน้ากับความอ่อนเยาว์ของเธอ เขาต้องการผลักซีนเธียร์ออกไป แต่ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

ช่วยไม่ได้นี่นา น้องภรรยานั้นเกาะแน่นเกินไป!

เมื่อเห็นน้องสาวของเธอและฮาร์วีย์สนิทกันมาก แมนดี้ก็ขมวดคิ้ว จากนั้นเธอก็ก้าวไปข้างหน้าและรีบดึงน้องสาวออกไป “พอแล้ว ตอนนี้เธอไม่ใช่เด็ก ๆ หยุดทำตัวงี่เง่าได้แล้ว!”

“อีกอย่าง รีบเอาน้ำแข็งมาประคบหน้าซะ เกรงว่าพรุ่งนี้เธอจะไม่กล้าเจอใคร!”