ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1621

“ที่แม่บ่นเมื่อวานไง ที่บอกว่าพ่อกำลังจะเอาญาติที่น่าสงสารมาเลี้ยงอีกแล้ว!”

“ไม่คิดเลยว่าจะเป็นฮาร์วีย์ ยอร์ก!”

“ทำไมเขาถึงกล้าไปร่วมงานเลี้ยงกัน? เมื่อเทียบกับนายน้อยวอล์คเกอร์แล้ว ฮาร์วีย์ก็ไม่ต่างไปจากขอทาน”

“ทำไมตอนยังเด็กฉันถึงคิดว่าเขาหล่อกันนะ”

เฮเซล มาโลนมองไปที่ฮาร์วีย์และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ จากนั้นจึงเปรียบเทียบสตีเว่น วอล์คเกอร์กับฮาร์วีย์ คนรักในวัยเด็กของเธอโดยไม่รู้ตัว

เธอไม่รู้ว่าการเปรียบเทียบนั้นน่ากลัวแค่ไหนจนกระทั่งถึงตอนนี้!

สตีเว่นมีความสามารถพิเศษตั้งแต่อายุยังน้อย เขาได้เป็นผู้จัดการด้านธุรกิจของไคเซ็น กรุ๊ป ตอนนี้เขายังเข้าร่วมชมรมรถออฟโรดของมอร์ดู และเป็นถึงหลานชายของรองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์อีก

หากไม่พูดถึงเส้นสาย อิทธิพล หรือความสามารถ คนสำคัญเช่นนี้ก็นับว่าเป็นบุรุษอันดับต้น ๆ ในมอร์ดูอยู่แล้ว

เมื่อเทียบกับเขาแล้วฮาร์วีย์ไม่คู่ควรที่จะถือรองเท้าให้เขาด้วยซ้ำ

ความสัมพันธ์ในวัยเด็กของฮาร์วีย์และเฮเซล แค่คิดถึงเรื่องนี้เธอก็รู้สึกขยะแขยงแล้ว

'ตอนยังเด็กเธอคงตาบอดไปแล้ว ถึงขนาดคิดที่จะแต่งงานกับเขาด้วยซ้ำ!'

แต่เมื่อฮาร์วีย์เห็นเฮเซล เขาก็แค่พยักหน้าอย่างเฉยเมยเป็นการทักทาย เขาไม่สนใจเทพธิดาคนงามรวยเสน่ห์อย่างเธอ

สายตาที่ดูไม่ไยดีของฮาร์วีย์ทำให้เฮเซลอารมณ์เสีย

เทพธิดาเช่นเธอมีคนนับไม่ถ้วนที่ยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้เธอพอใจ ผู้คนที่พะเนาพะนอเธอจะเข้าแถวตั้งแต่หอไข่มุกแห่งมอร์ดูไปจนถึงหอคอยบัควู๊ด

ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนต้านทานหน้าตาและรูปร่างของเธอได้ แม้แต่สตีเว่นที่เป็นหนุ่มน้อยมากพรสวรรค์ก็ยังตกตะลึงไปกับรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ของเฮเซล

ฮาร์วีย์กล้าดียังไงถึงไม่คิดจะชายตาแลเธอ?

เฮเซลรู้สึกตัวหลังจากนั้นไม่นาน เธอคิดว่านี่เป็นเพียงวิธีที่ผู้ชายน่าสมเพชใช้เวลาคิดจะเล่นตัว

เขาก็เป็นแค่ยาจกคนหนึ่ง แต่ยังพยายามจะดึงดูดความสนใจของเทพธิดาด้วยการทำตัวเย็นชาและห่างเหิน

แต่ในใจลึก ๆ ก็คงไม่ต่างจากหมาไม่มีเจ้าของ

เฮเซลรังเกียจคนแบบนี้ที่สุด

“คุณเป็นกิ้งก่าที่อยากจะได้พลอยอย่างที่เฮเซลเคยบอกผม… ไม่ ไม่ ไม่ คุณคือฮาร์วีย์ ยอร์ก!”

“ฉันอสตีเว่น ยินดีที่ได้รู้จัก”

“เพื่อประโยชน์ของเฮเซล คุณสามารถมาหาผมได้หากต้องการความช่วยเหลือในมอร์ดู”

สตีเว่นยื่นมือขวาออกมาด้วยสีหน้าอ่อนโยน น้ำเสียงของเขาเน้นย้ำถึงความใจกว้างและความคิดที่เปิดกว้างของเขา

บรรดาสาว ๆ ที่อยู่ ณ ขณะนั้นต่างแสดงความชื่นชมยินดี

'ชนชั้นสูงใช้อะไรเป็นตัวกำหนดกัน? อะไรที่บ่งชี้ถึงความเป็นสังคมชั้นสูง?!'

“คุณไม่คู่ควร”

ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น

“คุณไม่มีตัวตน อำนาจ หรือสถานะสูงส่งอะไรเลย”

“คนอย่างคุณไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะจับมือกับผม”