สตีเว่น วอล์คเกอร์ถอนหายใจ เขาเหนื่อยเกินกว่าจะต่อล้อต่อเถียงกับฮาร์วีย์ ยอร์กอีกต่อไป เขามองไปที่เคลลี่ มาโลนและพูดว่า “ลุงมาโลน ผมจะไม่บอกลุงของผมที่เป็นถึงรองหัวหน้าสาขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะเห็นแก่เฮเซลและคุณป้ามาโลน
“แต่คุณควรส่งไอ้บ้านนอกนี่กลับไปยังที่ที่เขาจากมา”
“ไม่อย่างนั้น ขืนปล่อยให้เขาออกไปพ่นเรื่องไร้สาระข้างนอก ผมคงช่วยอะไรไม่ได้”
สตีเว่นถอนหายใจ จากนั้นหันหลังกลับและจากไปหลังจากพูดคำเหล่านั้น เขาก็รู้สึกเหมือนถูกลากเข้าไปพัวพัน ถ้าเขายังอยู่ในห้องเดียวกับฮาร์วีย์
แขกคนอื่น ๆ หางตากระตุก จากนั้นทุกคนก็ยืนขึ้นและแสดงรอยยิ้มฝืน ๆ บนใบหน้า
“ซีอีโอมาโลน ผมยังมีธุระที่ต้องจัดการที่บ้าน ดังนั้นผมต้องขอกลับก่อน ครั้งหน้าผมจะเป็นเจ้ามือเอง! คราวหน้านะ!"
หลังจากพูดไม่กี่คำ แขกก็เพ่นไปเร็วยิ่งกว่ากระต่ายเสียอีก
ฮาร์วีย์พ่นเรื่องไร้สาระออกมาราวกับคนบ้า พวกแขกจะมีปัญหาเช่นกันหากมีคนจากหลงเหมินรู้เรื่องนี้
แขกทุกคนล้วนเป็นจิ้งจอกแก่เจ้าเล่ห์ ใครจะกล้าทำให้หลงเหมิน องค์กรธุรกิจและตระกูลขนาดใหญ่ขุ่นเคือง เพราะคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่พวกเขาเพิ่งพบ?
หลังจากนั้นไม่นาน ห้องจัดเลี้ยงที่คึกคักไปด้วยแขกก็เหลือเพียงฮาร์วีย์ เคลลี่และครอบครัวของเขา
ข้าวของเครื่องใช้บนโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารยังคงตั้งอยู่เช่นนั้น ทั้งห้องให้ความรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก
ดวงตาของจูนกระตุก เธอจ้องฮาร์วีย์อย่างโมโหและร้องขึ้นว่า “ดูนายสิ! นายมันตัวซวย!”
“นายน้อยวอล์คเกอร์จากไปก็เพราะนาย!
“แขกก็หายไปหมดแล้ว!
“นายมาที่นี่ก็เพื่อสูบเลือกสูบเนื้อเราและทำลายตระกูลของเราจนไม่เหลือซาก!”
เคลลี่ขมวดคิ้วและตอบว่า “จูน คุณจะพูดแบบนั้นไม่ได้”
“ฮาร์วีย์เป็นวัยรุ่นเลือดร้อน เขาก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น”
“อีกอย่าง ผมไม่สนใจผู้ชายเจ้าสำอางค์อยู่แล้ว! ฮาร์วีย์ทำให้เขาโกรธก็คือว่าสมควรแล้ว!”
“คุณต้องการอะไรกันแน่?!”
จูนเดือดดาลด้วยความโกรธ
“หมายความว่าคุณเป็นคนบอกให้เขาพูดว่าเขาเป็นหัวหน้าสาขาของหลงเหมินในมอร์ดูงั้นรึ?!”
“ไม่รู้หรือว่าหากพูดแบบนั้นแล้วผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร?!”
“จะบอกไว้ให้เลยว่าตระกูลเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฮาร์วีย์ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”
“ถ้าคุณยังคิดจะเก็บเขาไว้ที่นี่ ฉันจะพาเฮเซลไปด้วยและฟ้องหย่ากับคุณซะ!”
จูนเริ่มรำคาญฮาร์วีย์ซึ่งมาที่นี่เพื่อเกาะเคลลี่แล้ว เธอกลัวว่าเคลลี่จะเสียเงินให้เขา
หลังจากได้รับข้ออ้างในการทำเช่นนั้นเธอก็ไม่รักษาภาพพจน์อีก เธอไม่เกรงใจฮาร์วีย์อีกต่อไป
เคลลี่โกรธมากหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น
“ฮาร์วีย์เป็นหลานชายของผม! ถ้าผมไม่ดูแลเขาแล้วใครจะดูแล?!”
“ผมจะบอกเอาไว้เลยว่าไม่เพียงแต่ผมจะพาเขาไปรอบ ๆ มอร์ดู เท่านั้น แต่ผมจะให้เขาทำงานในบริษัทและอาศัยอยู่ในวิลล่าหลังใหม่ที่ผมเพิ่งซื้อด้วย!”
"ก็ได้! ฉันเข้าใจแล้ว! ทั้งวิลล่าที่คุณเพิ่งซื้อและตำแหน่งว่างสำหรับเขา คุณทำทั้งหมดนี้เพื่อตัวซวยอย่างฮาร์วีย์ ใช่ไหม?!”
จูนหัวเราะด้วยความโกรธ
“สุดยอดไปเลย เคลลี่ มาโลน! ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเอาปลิงมาเลี้ยงแค่เพราะคุณมีเงินเหลือเฟือ! ลืมไปแล้วรึไง?!”
“แล้วถ้าผมจะต้อนรับพวกเขาแล้วมันจะทำไม?!”
เคลลี่กระแทกฝ่ามือลงบนโต๊ะ
“เมื่อก่อนผมกับเฒ่ายอร์กเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน! ถ้าไม่ใช่เพราะเขาและตระกูลคอยช่วยเหลือ เราคงอดตายไปแล้ว!”
“ตอนนี้สถานการณ์ของฮาร์วีย์ไม่สู้ดี แล้วในฐานะลุง ผมจะไม่ช่วยเขาได้ยังไง?!”
“ผมจะบอกไว้ให้เลยว่าไม่เพียงแต่ผมจะสนับสนุนเขาเท่านั้น ปต่ผมจะทำให้เขามาเป็นลูกเขยของเราด้วย!
“คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับมัน!”
“คุณบ้าไปแล้วหรือเคลลี่?!”
จูนตัวสั่นด้วยความโกรธ
“อยากให้เขาเป็นลูกเขยของเรางั้นเหรอ?! เขาคู่ควรที่จะการแต่งงานกับเฮเซลตรงไหน?!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก
ยังไม่จบใข่ไหมครับ...
ผมอ่านสองตอนวันนี้แล้วเริ่มเวียนหัว... บท... เวียนไปวนมา... ว่าจะหยุดหล่ะครับ บาย...
ผมขอเสนอแนะครับ แปลได้ 10 ตอน แล้วมาลงทีเดียวดีไหมครับ ระยะหลังมานี้ ลงครั้งละ 2 ตอน อ่านไม่ถึง 5 นาทีครับ ยังไม่ได้อรรถรสเลย บทนิยายหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ...
เนื้อเรื่องโรงพยาบาลซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบละ แค่เปลี่ยนชื่อบุคคล สถานที่ เรื่องราวนิดหน่อย อ่านมามีแต่น้ำ เนื้อเรื่องจริงๆแทบไม่กระดิกไปไหน...
เย้ๆๆ มาแล้ว ขอบคุณคับ...
นานจังรออ่านอยู่ครับ...
รออ่านหลายสัปดาห์แล้วครับ รีบๆแปลให้อ่านหน่อย...
เป็นนิยายที่หลังๆเป็นเกาเหลา(มีแต่น้ำ) จะง้างทีต้องอธิบายกันไปถึงอีกฝ่ายแอบเป็นริดสีดวง สู้กับแค่คนๆเดียวไม่ยอมจบ มาหลังๆนี้รู้เลยยิ่งไม่เคยจบ ต้องพาศิษย์ผู้พี่ ผู้น้อง ลุงป้าน้าอา ไหนจะอธิบายความในใจ สรุป นิยายดึง จบไม่เป็นไปต่อไม่ได้ จุดขายคือรอพระเแกตบ...
หลายวันเลย ไม่มีมาซักตอน เป็นกำลังใจให้ ครับ...
เช้าวันนี้ ได้อ่าน 10 ตอน บวกเพิ่มอีก 2 ตอน รวมเป็น 12 ตอน ขอบคุณอย่างมากเลยครับ...