ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1623

สตีเว่น วอล์คเกอร์ถอนหายใจ เขาเหนื่อยเกินกว่าจะต่อล้อต่อเถียงกับฮาร์วีย์ ยอร์กอีกต่อไป เขามองไปที่เคลลี่ มาโลนและพูดว่า “ลุงมาโลน ผมจะไม่บอกลุงของผมที่เป็นถึงรองหัวหน้าสาขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะเห็นแก่เฮเซลและคุณป้ามาโลน

“แต่คุณควรส่งไอ้บ้านนอกนี่กลับไปยังที่ที่เขาจากมา”

“ไม่อย่างนั้น ขืนปล่อยให้เขาออกไปพ่นเรื่องไร้สาระข้างนอก ผมคงช่วยอะไรไม่ได้”

สตีเว่นถอนหายใจ จากนั้นหันหลังกลับและจากไปหลังจากพูดคำเหล่านั้น เขาก็รู้สึกเหมือนถูกลากเข้าไปพัวพัน ถ้าเขายังอยู่ในห้องเดียวกับฮาร์วีย์

แขกคนอื่น ๆ หางตากระตุก จากนั้นทุกคนก็ยืนขึ้นและแสดงรอยยิ้มฝืน ๆ บนใบหน้า

“ซีอีโอมาโลน ผมยังมีธุระที่ต้องจัดการที่บ้าน ดังนั้นผมต้องขอกลับก่อน ครั้งหน้าผมจะเป็นเจ้ามือเอง! คราวหน้านะ!"

หลังจากพูดไม่กี่คำ แขกก็เพ่นไปเร็วยิ่งกว่ากระต่ายเสียอีก

ฮาร์วีย์พ่นเรื่องไร้สาระออกมาราวกับคนบ้า พวกแขกจะมีปัญหาเช่นกันหากมีคนจากหลงเหมินรู้เรื่องนี้

แขกทุกคนล้วนเป็นจิ้งจอกแก่เจ้าเล่ห์ ใครจะกล้าทำให้หลงเหมิน องค์กรธุรกิจและตระกูลขนาดใหญ่ขุ่นเคือง เพราะคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่พวกเขาเพิ่งพบ?

หลังจากนั้นไม่นาน ห้องจัดเลี้ยงที่คึกคักไปด้วยแขกก็เหลือเพียงฮาร์วีย์ เคลลี่และครอบครัวของเขา

ข้าวของเครื่องใช้บนโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารยังคงตั้งอยู่เช่นนั้น ทั้งห้องให้ความรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

ดวงตาของจูนกระตุก เธอจ้องฮาร์วีย์อย่างโมโหและร้องขึ้นว่า “ดูนายสิ! นายมันตัวซวย!”

“นายน้อยวอล์คเกอร์จากไปก็เพราะนาย!

“แขกก็หายไปหมดแล้ว!

“นายมาที่นี่ก็เพื่อสูบเลือกสูบเนื้อเราและทำลายตระกูลของเราจนไม่เหลือซาก!”

เคลลี่ขมวดคิ้วและตอบว่า “จูน คุณจะพูดแบบนั้นไม่ได้”

“ฮาร์วีย์เป็นวัยรุ่นเลือดร้อน เขาก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น”

“อีกอย่าง ผมไม่สนใจผู้ชายเจ้าสำอางค์อยู่แล้ว! ฮาร์วีย์ทำให้เขาโกรธก็คือว่าสมควรแล้ว!”

“คุณต้องการอะไรกันแน่?!”

จูนเดือดดาลด้วยความโกรธ