ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1629

หลังจากได้เห็นไอเดน บาวเออร์แล้วฮาร์วีย์ ยอร์กก็เข้าใจว่าทำไมจอช วอร์ดถึงต้องการเป็นพันธมิตรกับเขา

ไอเดนดูเหมือนทายาทเศรษฐีจอมเสเพล ไม่ว่าฮาร์วีย์จะมองเขาอย่างไร มันก็คงไม่ยากที่จะควบคุมคนอย่างเขา ถ้าเขาเป็นคนที่จะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งจริง ๆ

จอชยังสามารถเข้าควบคุมไคเซ็น กรุ๊ปผ่านไอเดนได้ และอาจจะควบคุมไปแม้กระทั่งทั้งตระกูลบาวเออร์

จอชมีแผนค่อนข้างดี ช่างน่าอายนักที่เขาสร้างความขุ่นเคืองให้กับคนที่ไม่ควรและต้องชดใช้ด้วยชีวิต

“วิกเตอร์ ทำไมกับอีแค่พาผู้หญิงพิการกลับไปแกถึงเสียเวลานานนัก?”

ไอเดนเดินไปข้างหน้าและตบหน้านักสู้ผู้หยิ่งผยองทันที

“แกไม่รู้หรือไงว่าถ้าแกไร้ความสามารถในการทำงาน แกจะถูกกฎแห่งตระกูลเล่นงาน?”

“ฉันถอดกางเกงลงไปครึ่งนึงแล้ว ทำไมแกยังมาเสียเวลาอยู่ที่นี่?”

“แกจะกวนประสาทฉันรึไง?”

วิคเตอร์กลัวจนหน้าซีดไปหมด เขาโค้งคำนับและตอบในทันที “นายน้อยบาวเออร์ เป็นความผิดของผมเอง มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด! ผมทำให้คุณไม่มีความสุข!”

“แต่เรื่องทั้งหมดนี้จะโทษผมฝ่ายเดียวไม่ได้! พวกบ้านนอกเหล่านี้ถือดีว่าพวกเขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่พยายามจะช่วยหญิงสาวที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก พวกเขาไม่เพียงแต่ต้องการให้ผมส่งตัวราเชล ฮาร์ดี้ไปเท่านั้น แต่พวกเขายังเรียกร้องเงินชดเชยจำนวนหนึ่งล้านดอลลาร์อีกด้วย!”

"โอ้? สมัยนี้ยังมีคนอวดดีแบบนี้อยู่อีกเหรอ?”

“ถ้าฉันจำไม่ผิด คนพวกนั้นมักจะโดนหลงเหมินกระทืบตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ไอเดนแสดงท่าทีเย่อหยิ่งและถือดี จากนั้นจึงเหล่ตามองฮาร์วีย์ ก่อนจะอุทานออกมาอย่างเย็นชา “ไอ้หนู นายกำลังขัดขวางคนของฉันและเรียกร้องเงินงั้นเหรอ? แกเป็นใครกันแน่?”

“นายคิดจริง ๆ เหรอว่าคนบ้านนอกอย่างแกจะลืมตาอ้าปากได้ในมอร์ดูได้ มาทำตัวใหญ่โตทั้งที่ไม่มีเงิน?”

“นายกำลังจะช่วยหญิงสาวที่กำลังตกที่นั่งลำบากงั้นหรือ? แกไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองด้วยซ้ำ?”

“ฉันจะบอกแกให้เอาบุญนะ ว่าฉันอาจจะฆ่าพวกโสโครกของแกไม่ได้ถึงพันคน แต่ฉันแน่ใจว่าจะฆ่าได้อย่างน้อยแปดร้อยคน!”

“อีกอย่าง มอร์ดูก็เป็นถิ่นของฉัน! ฉันมีคำสุดท้ายจะบอก!”

“ที่นี่แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยแกไม่ได้!

“แกมันไร้ประโยชน์!”

ไอเดนอยากจะจิ้มซิการ์ของเขาลงบนใบหน้าฮาร์วีย์เสียเหลือเกิน

สาว ๆ หัวเราะเบา ๆ ในขณะที่มองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

พวกเธอเคยเห็นคนเย่อหยิ่งมามาก แต่ไม่ใช่ในขณะที่ชีวิตของพวกเขาอยู่บนเส้นด้ายเช่นนี้!

'จะมีพวกบ้านนอกสักกี่คนที่กล้าท้าทายไอเดน?'

'พวกเขาคงไม่เคยได้ลิ้มรสความตายสินะ?!'

ไอเดนรู้สึกสนใจ เขาเริ่มที่ฮาร์วีย์โดยมองเขาเหมือนกับคนโง่ แล้วถามอย่างเย็นชาว่า “แกกำลังขู่ฉันเหรอ?! นี่แกกำลังขู่ฉันจริง ๆ หรอ? เด็กน้อย?!

“แกรู้ด้วยซ้ำว่าฉันเป็นใคร!”

ไอเดนนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงหน้าฮาร์วีย์ จากนั้นก็ชี้ไปที่เขา

“มา ทำให้ฉันดูหน่อยสิว่าแกจะจัดการกับฉันยังไง?! แกจะรั้งไม่ให้ฉันออกไปได้ยังไง?!”

พรรคพวกของเขาหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินคำพูดประโยคนั้น พวกเขาชอบเหยียบย่ำคนที่หยิ่งผยองผู้ซึ่งไม่รู้จักที่สูงที่ต่ำเช่นนี้

ฮาร์วีย์ไม่ได้เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย เขามองไปที่ไทสัน วูดส์และพูดอย่างใจเย็นว่า “ผมไม่ต้องการให้พวกเขาตาย”