ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1630

วูบ!

ไทสัน วูดส์ไม่เสียเวลาพูดและก้าวไปข้างหน้า เขาผลักนักสู้บางคนออกไป แล้วคว้าราเชล ฮาร์ดีซึ่งนอนอยู่บนพื้นเหวี่ยงไปทางจอร์จ ซาเบล

โอลด์ ไนเนอร์เดินไปข้างหน้าและปกป้องราเชลไว้ข้างหลังเขาโดยที่ยังไม่มีคำสั่งใด ๆ

"แกไอ้บัดซบ! กล้าต่อกรกับเราเหรอ!”

วิกเตอร์ตัวสั่นด้วยความโกรธ เขาชักปืนออกมาแล้วเล็งไปที่ไทสัน

“ตายไปซะ!”

ก่อนที่วิกเตอร์จะเหนี่ยวไก ไทสันก็หัวเราะเบา ๆ แล้วกระโจนไปข้างหน้า ก่อนที่ใครจะทันได้โต้ตอบ ในชั่วพริบตาเขาก็อยู่ต่อหน้าวิกเตอร์ ด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว ปืนก็ย้ายมาอยู่ในมือของไทสันแล้ว

แมลงตัวเล็ก ๆ เช่นนี้ไม่สมควรที่ต้องให้ถึงฮาร์วีย์ ยอร์ก

พวกเขาผ่านไทสันไปไม่ได้ด้วยซ้ำ

“อยากให้ฉันตายเหรอ?”

ไทสันไม่สนใจสถานการณ์

“ตอนที่ฉันเอาชีวิดรอดในโลกใต้ดิน แกยังเล่นโคลนอยู่เลย!”

ไทสันจับผมของวิกเตอร์แล้วทุบหน้าเขาลงบนโต๊ะหินอ่อน

ปัง!

วิกเตอร์เป็นอัมพาตอยู่บนพื้นพร้อมกับเสียงที่ดังโครมคราม เขาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้กลับ

ไอเดน บาวเออร์และคนอื่น ๆ ตกตะลึง พวกเขาดูไม่ออกเลย ไม่คิดเลยว่าฮาร์วีย์จะมีผู้คุ้มกันที่มีความสามารถระดับนี้มาด้วย

นี่คือถิ่นของพวกเขา!

ในถิ่นของพวกเขา หนึ่งในอสูรกายที่รับใช้ไอเดนถูกชายคนนี้เล่นงานเข้า!

ความแข็งแกร่งของพวกเขามาจากไหนกัน?!

พวกเขากล้าขนาดนี้ได้อย่างไร?!

ในวินาทีต่อมา ไอเดนก็โบกมือพร้อมกับแสดงสีหน้าเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

หลังจากนั้นไม่นานนักสู้ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ไอเดนก็ชักปืนออกมาชี้ไปที่ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ!

“คุกเข่า ไม่งั้นยิง!”

นอกจากคำพูดของไอเดน แล้วนักสู้ที่แข็งแกร่งทุกคนก็ปลดเซฟตี้ของปืนออก

ทุกคนพร้อมที่จะกระโดดไปจ่อปากกระบอกปืนที่คอหอยของอีกฝ่าย อาวุธปืนพร้อมจะยิงได้ทุกวินาที!

“ไทสัน คุณเริ่มสนิมเกาะแล้ว”

ฮาร์วีย์ค่อย ๆ ลุกขึ้นจากโซฟา

ในขณะนั้น อาวุธปืนประมาณสิบกระบอกก็จ่อไปที่ศีรษะของฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์จะไม่ให้โอกาสพวกเขาได้ยิงปืนอย่างแน่นอน เขาเอนร่างและพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด ก่อนที่ไอเดนจะทันได้ตอบโต้ พวกเขาก็เผชิญหน้ากันแล้ว ฮาร์วีย์จับปืนที่เอวของไอเดนอย่างไม่ตั้งใจ เขาปลดเซฟตี้ออก แล้วจ่อปลายกระบอกปืนไปที่หัวของไอเดน

"อะไรกัน?!"

ฝูงนักสู้ที่แข็งแกร่งกลับมามีสติอีกครั้ง พวกเขาไม่กล้าขยับตัวเมื่อเห็นภาพตรงหน้า แต่พวกเขาก็ถอยออกไปไม่ได้เช่นกัน เหตุการณ์นี้ค่อนข้างอึดอัด

ชายและหญิงที่สวมเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมมีเหงื่อเย็นไหลลงมาที่คอ พวกเขารีบหลบออกไป

จากนั้นฮาร์วีย์ก็พูดอย่างไม่เป็นทางการว่า “นายน้อยบาวเออร์ ฉันจะยังคงบอกนายเหมือนเดิม ทิ้งราเชล ฮาร์ดีไว้ที่นี่ จ่ายเงิน คุกเข่าอ้อนวอน แล้วก็ออกไปได้

“แต่แน่นอน นายเลือกที่จะไม่ออกก็ได้!”

ในขณะที่ฮาร์วีย์กำลังพูดอยู่นั้น เขาก็ใช้ปากกระบอกปืนจิ้มไปที่ด้านหลังศีรษะของไอเดนสองสามครั้ง ราวกับกำลังหาจุดที่เหมาะจะวางปืน

ร่างกายของไอเดนแข็งทื่อ พฤติกรรมเย่อหยิ่งของเขาหายไปนานแล้ว

ขณะนี้ ตัวตนในฐานะเพลย์บอยผู้มั่งคั่งหรือนายน้อยแห่งตระกูลบาวเออร์ไม่มีค่าอะไรเลย

ทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นภาพนั้น พวกเขาตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง

คนที่ทำตัวเย็นชาคือคนที่โหดเหี้ยม

หากมีใครทำอะไรบุ่มบ่าม คน ๆ นั้นก็จะเหนี่ยวไกทันที

นักสู้หลายสิบคนจ้องมองฮาร์วีย์ขณะที่พวกเขาตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “ปล่อยนายน้อยบาวเออร์! ปล่อยเขาไปเดี๋ยวนี้!”

“ถ้าแกแตะต้องเขา เราจะฆ่าแก!”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ และตบแก้มของไอเดนสองสามที จากนั้นฮาร์วีย์ก็ยิ้ม

“ฉันวางนิ้วบนหน้าเขาแล้ว พวกนายจะฆ่าฉันเลยรึเปล่า?”