ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1631

การแสดงออกของนักสู้เหล่านั้นดูน่ากลัว พวกเขาไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้ แต่ก็ถอยไปไหนไม่ได้เช่นกัน

ใบหน้าของไอเดน บาวเออร์บวมแดงหลังจากถูกตบหน้าหลายครั้ง รอยฝ่ามือขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขาทำให้ฝูงชนตกใจ ดวงตาของไอเดนกระตุกอย่างต่อเนื่องเพราะเหตุนี้

"แกมันสารเลว! ฉันจะบอกแกเอาไว้อย่างหนึ่ง ฉันไม่สนว่าแกจะเป็นใคร ฉันไม่สนว่าแกมาจากไหน และฉันไม่สนใจว่าใครจะอยู่เบื้องหลังแก!”

“ฆ่าฉันเดี๋ยวนี้เลย!”

“ไม่อย่างนั้น พรุ่งนี้ฉันจะฆ่าตระกูลของแกทั้งตระกูล!”

“ฉันไอเดน บาวเออร์ พูดคำไหนคำนั้น!”

ฮาร์วีย์ ยอร์กเดาะลิ้นด้วยความดูแคลน จากนั้นเขาก็เชยกรามของไอเดนขึ้นด้วยปลายปืนและตบหน้าของเขา

เพี๊ยะ!

“คิดว่าฉันจะไม่ฆ่านายเหรอ?”

เพี๊ยะ!

“คิดจะฆ่าคนทั้งตระกูลของฉันด้วยความสามารถง่อย ๆ ของตัวเองงั้นเหรอ?”

เพี๊ยะ!

“ฉันต้องกลัวนายรึไง?!”

เพี๊ยะ!

“ใครใช้ให้นายกล้าอวดดีต่อหน้าฉัน!”

ศีรษะของไอเดนส่ายอย่างรุนแรงเพราะการตบของฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็อุทานออกมาอย่างโมโหว่า “ฉันพูดคำไหนคำนั้น!”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจ ก่อนจะปรากฏยิ้มอันอบอุ่นบนใบหน้า

“ดูเหมือนว่าฉันจะเมตตาต่อนายมากเกินไป”

ฮาร์วีย์คว้าผมของไอเดนไว้และกระแทกหน้าเขาลงบนโต๊ะหินอ่อนหลังจากที่เขาพูดจบ

เสียงของรอยแตกดังลั่น พื้นผิวของโต๊ะแยกออก ไอเดนซึ่งหน้าบวมตุ่ย มีเลือดไหลออกจากศีรษะอย่างมากมาย

เพื่อนสาวที่ดูแคลนฮาร์วีย์ราวกับเขาเป็นคนโง่กลัวมากเสียจนหน้าซีดไม่เหลือสี พวกเธอถอยหลังไปสองสามก้าวเพราะความหวาดกลัว สีหน้าดูหวาดกลัวอย่างยิ่ง

วิกเตอร์และคนอื่น ๆ ต้องการหยุดฮาร์วีย์ แต่ไทสัน วูดส์ขวางพวกเขาทันทีที่พวกเขาก้าวไปข้างหน้า

ที่ไอเดนไม่จำเป็นจะต้องออกคำสั่งช วิกเตอร์ก็กดโทรหาเบอร์หนึ่งอย่างรวดเร็ว

“เราจะมีคนหนึ่งพันคน ไม่สิ หนึ่งหมื่นคนที่นี่ภายในสิบนาที!”

ไอเดนกัดฟัน เมื่อคิดว่าเขาอยู่ถิ่นของตัวเอง เขาก็รู้สึกกล้าได้กล้าเสียขึ้นมา

“แกจะสู้ฉันได้ยังไง?”

ฮาร์วีย์มองวิกเตอร์และคนอื่น ๆ อย่างใจเย็น จากนั้นพูดโดยไม่ให้คำตอบตรง ๆ ว่า “พวกโสโครกไร้ประโยชน์ที่นายมีอยู่หยุดฉันไม่ได้หรอก

“อีกอย่าง ชีวิตของเราไม่มีค่าเท่ากับชีวิตของนาย นายน้อยบาวเออร์ หากนายยอมตายไปพร้อมกับฉัน ฉันก็ไม่ขัดข้องเช่นกัน”

หากฮาร์วีย์ไม่รู้จักยั้งคิด เขาอาจจบชีวิตทุกคนได้ด้วยการถูกฟันเพียงคนละครั้ง

“ตายกับฉันเหรอ?!”

ไอเดนไอ แม้ว่าเขาจะฟกช้ำอย่างหนักและศีรษะมีเลือดออกมาก แต่สายตาที่จ้องมองไปยังฮาร์วีย์ก็เต็มไปด้วยความเดือดดาลและเกลียดชัง

“เจ้าหนู แกคิดว่าทุกอย่างจะจบลงในตอนที่แกตายไปพร้อมกับฉันงั้นหรือ?!”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะบอกแกให้เอาบุญแล้วกัน หลงเหมินจะสืบให้ได้ว่าเพื่อน พ่อ แม่ของแกเป็นใคร แม้กระทั่งหมาที่แกเป็นเจ้าของด้วย เราจะฆ่าพวกมันทั้งหมด!”