ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1632

“มีคนอย่างน้อยแปดพันคนพยายามฆ่าฉัน ไม่อย่างนั้นก็คงราว ๆ หนึ่งหมื่นคน พูดตามตรงนะ แกไม่ได้อยู่ในรายชื่อด้วยซ้ำ”

สีหน้าของฮาร์วีย์ ยอร์กยังคงเมินเฉย

“แต่แกควรจะคิดหาวิธีรักษาชีวิตกระจอก ๆ ของตัวเองไว้ในตอนนี้!”

ฮาร์วีย์คว้าซิการ์ของไอเดน บาวเออร์ในตอนพูดของเขา แล้วยัดมันเข้าไปในปากของไอเดนเพื่อปิดปากเขา

“อื้อ!”

ในตอนนี้ไอเดนไม่กล้าแม้แต่จะกรีดร้อง ร่างกายของเขากระตุกไปทั้งตัวเพราะความเจ็บปวด เขาไม่สามารถโต้ตอบกลับไปได้ในขณะนั้น

บรรดาชายและหญิงที่สวมเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมกำลังตากระตุก พวกเขาคิดว่าฮาร์วีย์บ้าบิ่นและไร้ยางอายเกินไป!

ในสถานที่อย่างมอร์ดู มีคนนอกไม่กี่คนที่กล้ายั่วยุนายน้อยบาวเออร์ถึงขนาดนี้?

ช่างน่าขัน!

คนบ้านนอกไม่กี่คนมีสิทธิ์อะไรจะมาชี้นิ้วให้นายน้อยบาวเออร์?

"ไอ้หนู! การที่แกปฏิบัติต่อนายน้อยบาวเออร์แบบนั้นแกได้ตายแน่ ฉันบอกแกแล้ว! ฉันจะฉีกแกเป็นชิ้น ๆ !”

เมื่อเห็นไอเดนอยู่ในสภาพเช่นนั้น วิกเตอร์ก็สามารถจินตนาการถึงจุดจบของตัวเองได้ในทันที

“ฉันสาบานด้วยชีวิตของฉันเลยว่าฉันจะไม่มีวันปล่อยให้แกหนีไปได้!”

ฝูงชนทั้งหมดดุร้าย

แกร๊ก!

ฮาร์วีย์จับมือซ้ายของไอเดนและหักมันออกอย่างแรง

คราวนี้ไอเดนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เสียงของเขาฟังดูคล้ายกับหมูที่ถูกเชือด

ฮาร์วีย์ยิ้มขณะมองไปที่วิกเตอร์

"อะไร? ฉันไม่ได้ยิน นายพูดซ้ำได้ไหม?”

วิกเตอร์ตัวสั่นด้วยความโกรธ

"ไอ้สารเลว กล้าดียังไงมาหักแขนนายน้อยบาวเออร์ ฉันจะบอกไว้ให้นะ…"

แคร๊ก!

ฮาร์วีย์ยกขาขึ้นแล้วกระทืบขาซ้ายของไอเดนจนหัก

ไอเดนยอมแพ้และหยุดดิ้นรนในทันทีเขายังมีเวลาอีกทั้งชีวิตรออยู่ข้างหน้าเพื่อที่จะได้เพลินเพลินไปกับเกียรติยศและความร่ำรวยของโลกทั้งใบ ทำไมเขาถึงจะต้องมายอมตายที่นี่ทำตัวน่าโอ้อวด?

เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่ากำลังจะตาย

ไม่ว่าใครจะแก้แค้นให้เขาก็ไม่สำคัญ

อีกอย่างน้องชายคนสุดท้องของไอเดนอาจให้รางวัลคนพวกนี้เป็นล้านดอลลาร์หากเขาต้องตายที่นี่!

ในตอนนี้ ไอเดนตระหนักถึงสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเขาเอง

เขาเอามือเช็ดเลือดที่ปาก จากนั้นอุทานเบา ๆ ว่า “เอาเลย!”

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือไปที่ใบหน้าของไอเดน

“วันนี้นายไม่กินข้าวเหรอ? พูดให้ดังกว่านี้!”

ไอเดนยอมแพ้ในที่สุด เขาอุทานเสียงดังว่า “เอาเลย! นายจะพูดอะไรก็เชิญเลย!

"ฉันยอมแพ้แล้ว!"