ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1644

เมื่อคำนึงถึงเรื่องนี้เฮลีย์กล่าวว่า “ลูกพี่ลูกน้องอีวอนน์ไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

“เธอแค่ไม่อยากเจอคุณ คุณฟังมาตั้งนานแล้วยังไม่เข้าใจที่ฉันพูดงั้นเหรอ?”

“ฉันต้องพูดตรง ๆ กับคุณด้วยเหรอ?”

“ยังไงก็เถอะ เธอสบายดี คุณกลับไปที่ที่คุณจากมาและอย่ามาที่นี่อีก แล้วทุกอย่างจะดีเอง!”

“รับเงินแล้วออกไปซะ! ถ้านี่ยังไม่พอ ฉันจะให้มากกว่านี้!”

บนใบหน้าของเฮลีย์ฉาบไปด้วยความจริงใจ แต่น้ำเสียงประชดประชันในคำพูดยังคงไม่ลดลง

ดวงตาของฮาร์วีย์เริ่มเย็นชา เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำ คุณจะบอกผมว่าเกิดอะไรขึ้นกับอีวอนน์และเธอมีปัญหาอะไร…”

“หรือจะให้ผมจะไปตระกูลสมิธเพื่อหาคำตอบด้วยตัวเอง?”

“คุณ…” เมื่อเห็นว่าหลังจากที่เธอพูดจนปากเปียกปากแฉะแล้วฮาร์วีย์ยังคงมีท่าทีเช่นนี้ เฮลีย์ก็โกรธจัดจนกินอะไรไม่ลง

แอนนาเย้ยหยันอีกครั้ง “คุณอยากรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของอีวอนน์เหรอ อยากจะไปเยี่ยมตระกูลสมิธ?”

“คุณคู่ควรเหรอ?”

“ถ้าได้คำตอบแล้วจะยังไงล่ะ?”

“ลูกเขยแต่งเข้าบ้านอย่างคุณจะแก้ปัญหาของเธอได้หรือไง?”

“คุณไปแก้ปัญหาของตัวเองก่อนเถอะ!”

“รีบกลับบัควู้ดไปพร้อมกับเงินนี่ซะ ไม่ต้องอาย!”

“ถ้าคุณต้องการเงิน เอาเงินไป แล้วออกไปซะ!”

แอนนายังหยิบธนบัตรอีกสองสามปึกออกมาและกระแทกมันลงบนโต๊ะ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดูหมิ่นและเหยียดหยาม

ผู้ชายที่อยู่รอบ ๆ ทำหน้าตาเยาะเย้ยฮาร์วีย์

พวกเขาฟังไม่ชัดว่าทั้งสามคนพูดถึงอะไร แต่ผู้ชายคนนี้จะรับเงินจากผู้หญิงจริง ๆ เหรอ?

ช่างน่าละอาย!

เขาคือความอัปยศของมนุษยชาติ!

“อย่างที่เขาว่ากัน ระหว่างดอกฟ้ากับหมาวัด มันเป็นไปไม่ได้!"

“ครูที่โรงเรียนประถมไม่ได้สอนคุณเรื่องนี้หรือ?”

“ถ้าคุณยังไม่ได้เรียน งั้นก็ช่วยไปเข้าเรียนชั้นประถมสามใหม่สิ ฉันจะจ่ายค่าเรียนให้คุณด้วยก็ยังได้!”

เฮลีย์อภูมิใจและความเย่อหยิ่งอย่างที่สุด สำหรับเธอแล้ว ฮาร์วีย์นั้นไร้ค่าอย่างที่สุด

แอนนาจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย้ยหยัน

เธอได้พบกับคนไร้ไหวพริบมากมาย แต่เธอไม่เคยเห็นคนที่ไร้ไหวพริบและน่ารังเกียจในเวลาเดียวกันอย่างเขา

เขาเป็นเหมือนหมากฝรั่งที่ติดพื้น ที่พวกเธอไม่อาจกำจัดเขาออกไปได้!

ทันใดนั้นเอง กลิ่นหอมเกิดบรรยายโชยมาจากรถเข็นที่เข้ามาในร้านอาหาร

“นายน้อยยอร์ก นี่คือเกี๊ยวที่ดิฉันไปเข้าคิวรอให้คุณเมื่อเช้าค่ะ”

“ทานให้อร่อยนะคะ”