ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1650

เบนจามินยิ้มอย่างเสียไม่ได้กับท่าทีของโยนา จากนั้นเขาก็มองไปที่ทิโมธีและพูดว่า “คุณก็เหมือนกัน โยนาเป็นห่วงแม่บุญธรรมของเธอ และบังเอิญเสียงดังไปหน่อยก็เท่านั้น ทำไมคุณถึงต้องเข้มงวดกับเธอขนาดนี้?”

เปลือกตาของทิโมธีกระตุก จากนั้นเขาก็พยักหน้าและพูดว่า “ผมผิดเอง พี่เขย”

“งั้นคืนนี้ผมจะชวนโยนาไปดินเนอร์เพื่อไถ่โทษกับเธอดีไหม?”

โยนาปฏิเสธอย่างเย็นชา “ไม่จำเป็น”

“คืนนี้ฉันจะทานอาหารเย็นกับนายน้อยยอร์ก”

“นายน้อยยอร์ก?” ทิโมธีจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์หลังจากที่โยนาพูดจบ ประกายประหลาดฉายวับในดวงตาของเขาครู่หนึ่ง

ก่อนที่ทิโมธีจะทันพูดอะไร โยนามองไปที่เบนจามินแล้วพูดว่า “คุณพ่อ วันนี้ฉันบังเอิญเจอนายน้อยยอร์ก ฉันเลยพาเขามาที่นี่เพื่อดูสถานการณ์ของเรา”

“นายน้อยยอร์กเคยช่วยเราแก้ปัญหามาก่อนแล้ว ฉันจึงคิดว่าเขาน่าจะมีทางออก”

เบนจามินพยักหน้าให้ฮาร์วีย์ เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “นายน้อยยอร์ก คุณช่างใจดีเหลือเกิน”

เขายังคงรู้สึกขอบคุณที่ฮาร์วีย์ช่วยชีวิตเขาไว้

ฮาร์วีย์ยิ้มตอบ “คุณพูดเกินไป นายท่านลินช์ ผมเพิ่งบังเอิญเจอโยนาพอดี ถึงกระนั้นผมก็อาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก”

"ช่วยเหรอ?! เพ่ย!”

ทิโมธีเย้ยหยันอย่างเหยียดหยาม เขาค่อนข้างรู้สึกหึงหวงที่เห็นโยนาเป็นคนพาฮาร์วีย์มาที่นี่

“พี่เขย ผมคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนโกหก!”

“คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ กล้าโกหกตระกูลลินช์ได้อย่างไร?!”

“มา เด็ก ๆ! หักขามันทิ้ง!”

"หุบปาก!" ใบหน้าของเบนจามินเย็นชา “ฮาร์วีย์เป็นคนรักษาอาการบาดเจ็บของฉัน คุณกล้ากล่าวหาเขาว่าเป็นคนโกหกได้ยังไง? คุณดูถูกสติปัญญาของผมเหรอ?”

ไม่มีทาง!

ทิโมธีไม่ยอม!

“ไม่ต้องกังวล ผมได้จัดตั้งธาตุทั้งห้าไว้ในห้องแล้ว จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”

ขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังโต้เถียงกัน ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น ประตูห้องนอนถูกเปิดออก ชายชราในชุดคลุมสีกากีเดินออกมา

เขาถือดาบไม้ท้อและจานแปดเหลี่ยมอยู่ในมือ เมื่อมองแวบแรก เขาดูเหมือนกับนักแสดงผู้เชี่ยวชาญในทีวีและภาพยนตร์

เบนจามินถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินคำพูดนั้น และรีบเข้าไปในห้องนอน เขาถอนหายใจอีกครั้งเมื่อเห็นคุณนายลินช์ซึ่งกำลังหลับลึก เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกโล่งใจ

ฮาร์วีย์ยังเดินเข้าไปดูคุณนายลินช์อย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในวินาทีต่อมา เขารีบคว้ามือของ คุณนายลินช์ และวิเคราะห์ฝ่ามือของเธอ

ใบหน้าของฮาร์วีย์เปลี่ยนไปอีกครั้ง และเขาขมวดคิ้วหลังจากที่เขาเห็นฝ่ามือของคุณนายลินช์อย่างชัดเจน