ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1652

ท่านอาจารย์ซิกเลอร์นับนิ้วของตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ไม่แปลกใจเลย นายท่านลินช์ ผมไม่รู้ว่าคฤหาสน์ของคุณเคยถูกใช้ทำอะไรหรือมีประวัติศาสตร์อะไรอยู่เบื้องหลัง…”

“แต่ผมรู้สึกได้ว่ามีจิตวิญญาณที่ขุ่นเคืองอยู่ในพื้นที่แถบนี้ ต้องมีคนตายอยู่ที่นี่”

“คุณนายลินช์เป็นผู้หญิง ร่างกายของเธออ่อนแอและเต็มไปด้วยพลังหยิน เธอต้องสัมผัสกับที่สิ่งสู่ของวิญญาณชั่วร้ายเข้าโดยบังเอิญ หรือไม่ก็เข้าใกล้มันมากเกินไป เป็นผลให้เธอต้องคำสาปและถูกผีสิง ”

ท่านอาจารย์ซิกเลอร์พูดด้วยความมั่นใจ ราวกับว่าเขารู้ทุกอย่างอย่างแท้จริง

“อย่างนั้นเหรอ?”

เบนจามินเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

“ถ้าอย่างนั้นท่านอาจารย์ซิกเลอร์พอมีวิธีไหนที่เราจะใช้กำจัดความชั่วร้ายนี้ไปได้หรือไม่?”

"แน่นอน! กรุณารอสักครู่ นายท่านลินช์”

ท่านอาจารย์ซิกเลอร์ปิดตาของเขา ร่างกายของเขาเริ่มเซไปมาอย่างช้า ๆ และเขาสวดมนต์ลึกลับบางอย่าง

เขาเริ่มกวัดแกว่งดาบไม้ท้อของเขา หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ชี้ไปที่มุมเปลี่ยวที่สวนหลังบ้าน

“นั่นไง นายท่านลินช์! ถ้าผมจำไม่ผิด ที่นั่นน่าจะมีบ่อน้ำที่แห้งเหือดถูกปิดตายอยู่ตรงนั้น”

“มีกองกระดูกอยู่ในบ่อ ส่งคนไปน้ำกระดูกเหล่านั้นขึ้นมาและเตรียมกระดาษเงินกระดาษทองไว้ด้วย ผมจะปลดปล่อยวิญญาณที่ติดอยู่ภายในนั้นออกมา หลังจากนั้นสถานการณ์ของคุณนายลินช์ก็จะค่อย ๆคลี่คลายลง”

“จะทำแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?”

โยนางุนงง ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกว่านักบวชแปลกหน้าคนนี้อาจกำลังเล่นละครต่อหน้าทุกคน

เบนจามินเองก็ไม่ค่อยเชื่อเช่นกัน แต่เขายังคงโบกมือเป็นสัญญาณให้ทิโมธีและคนอื่น ๆ ไปดูที่บ่อน้ำ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทิโมธีก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาตกใจจนสั่นไปทั้งตัว

"พี่เขย! มีกองกระดูกอยู่ในบ่อน้ำที่แห้งไปแล้วจริง ๆ! คาดว่ามันคงมีอายุไม่ต่ำกว่าร้อยปี!”

เบนจามินและคนอื่น ๆ เข้าไปในสวนหลังบ้าน ทันทีที่พวกเขาเห็นกองกระดูกพวกเขาก็ตกตะลึง

เบนจามินถอนหายใจโล่งอก เขาประสานมือต่อหน้าท่านอาจารย์ซิกเลอร์เพื่อแสดงความเคารพอย่างสุภาพ

ทุกคนเตรียมออกไปข้างนอก

จู่ ๆ ฮาร์วีย์ก็ถามคำถามขึ้นมา “ท่านอาจารย์ซิกเลอร์ ขอผมถามคุณอีกครั้ง คุณแน่ใจมากหรือว่าคุณนายลินช์ถูกสาป และสาเหตุของมันเป็นเพราะกระดูกเหล่านั้น?”

ท่านอาจารย์ซิกเลอร์จ้องมองที่ฮาร์วีย์เกรี้ยวกราดอย่างเย็นชา เด็กส*รเลวนี่มาจากไหนก็ไม่รู้ แถมยังเอาแต่ถามเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ส*รเลว ผมไม่รู้ว่าคุณทำอะไรหรอก”

“ผมไม่สนว่าคุณกำลังพยายามหลอกลวงคนอื่น หรือกำลังจะเกาะคนอื่นกินรึไม่”

“แต่ยังไงก็ตาม คุณไม่มีสิทธิ์มาถามผม”

“บอกไว้เลย”

“ผมจะจัดการกับปัญหาของคุณนายลินช์ และจะแก้ปัญหาทุกอย่างก่อนพระอาทิตย์ตกดิน!”

“ใครก็ตามที่กล้าถามผมอีก ต้องขอโทษด้วย แต่ผมจะหยุดและออกไปแน่!”