ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 166

ฮาร์วีย์พูดไม่ออกเมื่อเห็นร่างกายของโรซาลีสั่น ‘มิสโรซาลีโปรดอย่าทำตัวแบบนี้ได้ไหม? คนอื่นอาจจะคิดว่าผมแกล้งคุณ'

‘ผมมีภรรยาแล้ว ผมไม่ใช่คนแบบนั้น!’

โรซาลีเม้ปากและพูดเบา ๆ ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูด “ฉันได้ยินมา... แม้ว่าคุณจะแต่งงานกับภรรยาของคุณมาสามปีแล้ว... คุณทั้งสองยังไม่เคยทำแบบนั้นมาก่อนและคุณไม่เคยสัมผัสมือเธอเลยด้วยซ้ำ... จริงหรือ?"

“ทำอะไร” ฮาร์วีย์ถามออกมา

แก้มของโรซาลีเป็นสีแดง “ก็สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างสามีภรรยา!”

ฮาร์วีย์ยิ่งพูดไม่ออก ‘เธอ ช่างเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสากำลังมองมาที่ผมด้วยดวงตากลมโตคู่นั้นและถามคำถามแบบนั้นกับผม ผมไม่รู้จะตอบยังไง!

อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์รู้สึกหมดหนทางหลังจากถูกโรซาลีจ้องมองมาเป็นเวลานาน ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจและพูดว่า “อืม คุณไม่ผิด…”

“ดีจริง!” โรซาลีอุทานเบา ๆ

“ฮะ?” ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว ‘มันดียังไงที่เธอรู้เรื่องที่น่าอับอายของผม? อย่าเป็นแบบนี้ได้มั้ย?’

“ฉันจะติดต่อคุณล่วงหน้าเมื่อคุณปู่ของฉันมา ถ้าคุณมีเวลาเราอาจจะทานอาหารด้วยกัน คุณจะไม่ปฏิเสธใช่ไหม?” ในตอนนี้โรซาลีมีความสุขมากและไม่ใช่จิ้งจอกจอมเย็นชาอีกต่อไป

ฮาร์วีย์คิดสักพักแล้วยิ้มและพยักหน้า “ตกลง”

ตระกูลไนส์เวลล์ค่อนข้างมีอิทธิพลในเซาท์ไลท์โดยเฉพาะอาจารย์ไนส์เวลล์เป็นบุคคลที่ควรค่าแก่การเข้าหาและเขาจะไม่ทิ้งโอกาสนี้อย่างแน่นอน

“เอาล่ะ ฉันจะติดต่อคุณเร็ว ๆ นี้ ตอนนี้ฉันคงจะไม่รบกวนคุณแล้ว…คุณพ่อ!” โรซาลีกระซิบคำสุดท้ายแล้วรีบเดินหนีจากไป

ฮาร์วีย์มองไปที่ด้านหลังของเธอ นั่นหมายความว่าอย่างไร? ถ้าเธอเรียกเขาว่าพ่อในระหว่างที่ทำแบบนั้น... ฮาร์วีย์ตัวสั่น เขาไม่ควรคิดเรื่องนี้

ทั้งอีวอนน์และแมนดี้จ้องมองเขาเมื่อเขาเดินกลับมาหาพวกเขา ฮาร์วีย์ยักไหล่และพูดว่า “อาจารย์ไนส์เวลล์กำลังจะมาที่นิอัมมี่ เขาเชิญผมไปพบเขา”

อีวอนน์พยักหน้า ท่านประธานของเธอยอดเยี่ยมมาก แม้แต่อาจารย์ไนส์เวลล์ก็อยากพบเขา

แมนดี้อยากรู้อยากเห็นจึงถามว่า “ฮาร์วีย์ ทำไม? เป็นเพราะคุณสามารถตรวจสอบภพวาดนั้นได้ใช่หรือไม่?”

“ผมก็คิดอย่างนั้น” ฮาร์วีย์ยิ้ม

อีวอนน์รู้สึกได้ว่าฮาร์วีย์ไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้เธอจึงพูดว่า “ให้ฉันไปส่งคุณสองคนกลับบ้านก่อนดีไหม? หลังจากนั้นฉันมีสิ่งที่ต้องทำ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถทานอาหารค่ำร่วมกับพวกคุณได้”

ลิเลียนและซีนเธียร์รออยู่ในห้องนั่งเล่นแล้วเมื่อพวกเขากลับมา

แวดวงสังคมชั้นสูงไม่ได้ใหญ่โตอะไร พวกเขาสองคนรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ฮาร์วีย์โชคดีนั่น เขาสามารถมอบแหวนเพชรรักนิรันดร์ให้กับแมนดี้ได้

ซีนเธียร์เป็นคนแรกที่กระโดดเข้าไปหแมนดี้และจับมือซ้ายของเธอเมื่อทั้งสองคนเข้ามาในบ้าน ซีนเธียร์มองไปทางซ้ายและขวาจากนั้นถามอย่างมีความสุข “พี่สาว นี่คือแหวนเพชรรักนิรันดร์ในตำนานใช่ไหม?”

“ใช่” แมนดี้พยักหน้าเล็กน้อยยิ้มอย่างมีความสุข ไม่เพียงแต่ฮาร์วีย์ยอมแลกภาพนั่นกับแหวนวงนี้เพื่อเธอ แต่เขายังคว้าโอกาสทำความรู้จักกับอีวอนน์ที่ซึ่งเป็นเลขาของท่านประธานยอร์ก

นี่เป็นครั้งแรกที่แมนดี้รู้สึกว่าสามีที่อาศัยอยู่ของเธอมีความน่าเชื่อถือหลังจากแต่งงานกันมาได้สามปี

“นี้เป็นของที่พี่เขยของเธอมอบให้พี่” แมนดี้พูดอย่างเขินอาย

ซีนเธียร์คร่ำครวญและพูดว่า “พี่สาว ฉันได้ยินเรื่องนี้ว่า ลูกเขยคนนี้ช่างโชคดี เขาสามารถประมูลภาพวาดที่มีชื่อเสียงนั้นได้ในราคาเพียงสิบห้าดอลลาร์และยังสามารถแลกเป็นแหวนเพชรรักนิรันดร์ได้อีก มีอะไรยอดเยี่ยมงั้นเหรอ? พูดตรงไปตรงมาเขาให้ของขวัญพี่ที่มีมูลค่าเพียงสิบห้าดอลลาร์ พี่สาวต้องไม่เปลี่ยนมุมมองที่เคยมีต่อเขา เขาเป็นแค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์และนั่นจะไม่เปลี่ยนแปลง!”

ลิเลียนยังคงพูดอย่างเคร่งขรึมหลังจากเห็นใบหน้าที่มีความสุขของแมนดี้ “แมนดี้ อย่าหวั่นไหวเพราะเรื่องแค่นี้ นอกจากนี้อย่าย่ามใจไป ฮาร์วีย์! ของขวัญราคาสิบห้าดอลลาร์มีอะไรดี? ถ้าเขาซื้อแหวนเพชรวงนี้ด้วยเงินของตัวเองแม่ก็จะยอมรับในความสามารถของเขา แต่นี่เป็นเพียงแค่ความโชคดีเท่านั้น ฮึ่ม…”

“แมนดี้ ลูกยังต้องหย่ากับเขา เข้าใจไหม?”