ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 165

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ฮาร์วีย์ คุณคิดว่าตัวเองสูงส่งมากนักเหรอ?” เจคหัวเราะ “ถ้าคุณเก่งจริง แล้วทำไมไม่ขอเธอตอนนี้เลยล่ะ? ทำไมไม่ให้เธอไปส่งคุณที่บ้าน? ถ้าคุณทำได้ละก็ พบจะคุกเข่าให้คุณเดี๋ยวนี้!”

อีวอนน์รีบเดินเข้าไปหาฮาร์วีย์ไปขณะที่เจคกำลังพูด

“มิสเตอร์ยอร์ก ฉันได้แจ้งให้ท่านประธานของเราทราบเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนภาพวาดแล้ว เขาขอให้ฉันบอกคุณว่าดูเหมือนเราจะเอาเปรียบคุณ เพื่อแสดงความขอโทษเราจะร่วมลงทุนที่มิซิมเมอร์เสนอมา เธอสามารถไปที่บริษัทและเซ็นเอกสารได้เลยในวันพรุ่งนี้” อีวอนน์พูดต่อ “นอกจากนี้ถ้าคุณไม่รังเกียจฉันอยากจะไปส่งคุณกลับบ้าน เราเพิ่งเสร็จสิ้นการเรจาธุรกิจกัน ฉันควรที่จะต้องไปส่งคุณกลับบ้านอย่างปลอดภัย”

“ตกลงครับ ขอบคุณแล้วมิสซาเวียร์ ผมตอบรับคำเชิญนี้” ฮาร์วีย์ยิ้มแล้วมองไปที่เจค

อะไรนะ? อีวอนน์มาบอกว่าจะไปส่งเขางั้นหรือ? ท่านประธานของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ต้องการแสดงความขอบคุณเขางั้นหรือ? ในที่สุดเขาก็สามารถพลิกสถานการณ์ได้อีกแล้วงั้นหรือ?

เจครู้สึกหัวหมุนทั้งยังมีสีหน้าบูดบึ้ง

เป็นไปได้อย่างไร? เหตุใดเจ้าลูกเขยคนนี้ถึงโชคดีเสมอ นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง!

“มิสเตอร์เซอร์เรย์ คุณจำสิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ได้ไหม? คุณจะคุกเข่าลงต่อหน้าผมตอนนี้เลยไหม? หรือคุณต้องการเวลาเตรียมตัวและทำมันในวันหลัง” ฮาร์วีย์ถามด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ

“คุณ…” ใบหน้าของเจคเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มทันที และเขาก็เดินจากไป “ฮาร์วีย์ อย่าภูมิใจในตัวเองมากนัก มันยังไม่จบแค่นี้แน่!”

เซซิเลียลังเลอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็รีบเดินตามเจคไป

สำหรับแมนดี้เธอไม่ใส่ใจความคิดของเจคเลย เหตุผลในการพบกับเจคก็เพื่อทำความรู้จักกับผู้บริหารระดับสูงของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เพื่อขอรับเงินลงทุนนั้น หากยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ตกลงที่จะให้เงินลงทุนแก่พวกเขา เธอก็คงไม่ต้องให้ความสนใจเจคอีกต่อไป

ไวแอตต์ก็รีบถอยกลับอย่างรวดเร็วเมื่อเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่ต้องการยั่วยุคนอย่างอีวอนน์ แต่สำหรับโรซาลี…

ในขณะที่ไวแอตต์ยังคงฝันกลางวันอยู่โรซาลีก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออกไปที่หมายเลขหนึ่ง จากนั้นเธอก็เดินไปที่ข้าง ๆ ของฮาร์วีย์ด้วยท่าทางแปลก ๆ และกระซิบว่า “มิสเตอร์ยอร์ค…ฉันขอพูดหน่อยได้ไหม?”