ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1687

หากพวกเขาทำงานตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ฮาร์วีย์ ยอร์กก็จะไม่ทำให้เรื่องมันยากสำหรับพวกเขา เขาไม่รังเกียจที่จะบอกถึงตัวตนของเขาให้คนเหล่านั้นฟัง

แต่เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าเลนนี่ ทอมป์สันมาที่นี่เพื่อสตีเว่น บาวเออร์ ฮาร์วีย์จะยอมอยู่เฉยได้อย่างไร?

“คุณพูดถึงความกล้าหาญชาญชัยงั้นเหรอ?”

“เจ้าหนุ่ม ผมไม่ต้องใช้สิ่งนั้นมาจัดการกับคุณหรอก

“แต่พูดถึงว่าทำไมคุณถึงทำแบบนี้?”

เลนนี่มองฮาร์วีย์ราวกับว่าเขาเป็นคนเลวที่กู่ไม่กลับ

“ในเมื่อคุณเป็นแค่ชนชั้นรากหญ้าที่ไม่ได้อยู่ในวงสังคมชั้นสูงนี้ คุณก็ไม่ควรไปเข้ามาที่โดยไม่ได้รับเชิญสิ!

“คุณควรรู้ว่านอกจากจะทำให้ตัวเองต้องขายหน้าด้วยการมาที่นี่ทั้งที่ไม่รู้จุดยืนของตัวเองแล้ว คุณจะไม่ได้อะไรเลย

“คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม?

“ถ้าคุณเต็มใจจะออกไปจากที่นี่แต่โดยดี ผมจะออกค่าแท็กซี่ให้คุณด้วย

“ฉันก็ไม่อยากให้เรื่องราวบานปลายในพาราเมาท์เหมือนกัน เข้าใจใช่ไหม?”

จากนั้นเลนนี่ก็ดึงธนบัตรหนึ่งร้อยดอลลาร์ออกมาจากกระเป๋าและกระแทกมันลงบนโต๊ะของฮาร์วีย์

“พรวด!”

เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังได้ทุกที่หลังจากที่ฝูงชนไม่อาจกลั้นหัวเราะได้

“วันนี้เขาต้องโชคดีแน่ ๆ! เขาทั้งได้กินและได้ดื่มฟรี ๆ แถมเขายังได้เงินหนึ่งร้อยดอลลาร์แถมไปอีกด้วย!

“ผู้จัดการเลนนี่เปลี่ยนไปแล้ว ถ้าเป็นเลนนี่คนเก่า เขาคงหักแขนหักขาไอ้สารเลวนี่ไปนานแล้ว!

“เฮ้อ อย่าเพิ่งโกรธกันนะทุกคน งานเลี้ยงยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ ใครก็ได้ช่วยหาอะไรแก้เบื่อให้เราที

“มา ๆ ให้เงินกับชายคนนั้นกันสักหน่อย!”

จากนั้น ผู้คนรอบ ๆ ตัวฮาร์วีย์ก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อหาเศษเงินและโยนมันไปใส่ฮาร์วีย์

“เฮ้ เจ้าหนู เลิกพูดจาเลอะเทอะได้แล้ว หยิบเงินนั้นแล้วออกไปให้พ้นสายตาผม! ผมจะไม่พูดซ้ำ!” เลนนี่อุทานออกมาอย่างเย็นชา

ฮาร์วีย์หรี่ตาเล็กน้อยแล้วตอบอย่างเย็นชา “คุณแน่ใจเหรอว่าผมไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ร่วมงานเลี้ยงนี้?”

“ไม่ แต่ผมควรพาคุณออกไปตรวจสอบประวัติเพื่อความปลอดภัยของงานเลี้ยง

“แน่นอนว่า หากคุณพิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่ ผมจะเชิญคุณกลับเข้าไปข้างในด้วยตัวเองทีเดียว!”

เสียงโครมครามดึงดูดความสนใจของทุกคนในห้องโถง

ทุกคนค่อนข้างตกตะลึงเมื่อได้เห็นฮาร์วีย์ตบเลนนี่อย่างนั้น

เลนนี่อยู่ในโลกใต้ดินมาระยะหนึ่งแล้ว เขาเพิ่งลาออกมาเป็นผู้จัดการห้องโถงในพาราเมาท์ได้ไม่นาน

แม้ว่าผู้คนที่อยู่ที่นั่นจะเป็นชนชั้นสูง แต่พวกเขาก็ยังจำเป็นต้องให้ความเคารพเลนนี่อยู่ไม่น้อย

ถึงกระนั้นฮาร์วีย์กลับกล้าที่จะโจมตีเขา

“ขอโทษที ผมมือลื่น”

ฮาร์วีย์แสดงท่าทางขอโทษอย่างจริงใจ

"ผมขอโทษ คุณควรจะยกโทษให้ผมได้นะ”

“คุณบอกเองนี่ว่าคำขอโทษมันมีค่า”

"คุณ!"

เลนนี่ยืนขึ้นด้วยสีหน้าอนาถ จากนั้นก็ตวาดอย่างโกรธเกรี้ยวขณะชี้ไปยังฮาร์วีย์ “มาที่นี่เดี๋ยวนี้! จัดการผู้ชายคนนี้และโยนเขาออกไปจากที่นี่!”