ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1701

“เอาล่ะ ทีนี้คุณมีอะไรจะพูดไหมครับคุณผู้จัดการทอมป์สัน?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความใจเย็น

เลนนี่ที่กำลังจะเดินจากไปชะงักในฝีก้าวของเขาและหันไปมองทามารา ผู้สมรู้ร่วมคิดที่ไร้ประโยชน์ของเขาก่อนที่จะหายใจเข้าลึก ๆ และถามด้วยความเย็นชาว่า “คุณหมายความว่ายังไงเหรอฮาร์วีย์?

“ก็เธอเพิ่งจะยอมรับเองว่าเธอเป็นคนเอาเพชรมาใส่กระเป๋าผมด้วยความตั้งใจว่าจะใส่ร้ายผม

“คุณไม่มีอะไรจะอธิบายจริง ๆ เหรอ?”

ฮาร์วีย์พูดต่อด้วยร้อยยิ้มที่เย้ยหยัน

“เหรอ? คุณเอโบนี่พูดอย่างนั้นเหรอ?” เลนนี่แสร้งทำเป็นตกใจ “พวกคุณได้ยินเหมือนกันไหม?”

ไบรอันเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นและออกความคิดเห็น “ก็ไม่นะ!”

“ใช่ คุณเอโบนี่คือเหยื่อ เธอจะเป็นคนเอาเพชรไปใส่กระเป๋าคุณได้ยังไง?

“ในกระเป๋าคุณก็ไม่ได้มีของกลางสักหน่อย คุณพูดมาได้ยังไงว่าเธอตั้งใจจะใส่ร้ายคุณ?”

สตีเว่นตอบโต้อย่างฉะฉาน

ทามาราใช้โอกาสนี้ในการแก้ไขข้อผิดพลาดของตนเองและตะโกนด้วยความโกรธว่า “หยุดเหลิงได้แล้วยอร์ก! ฉันแค่หลุดปากพูดไปเฉย ๆ!”

“เหตุผลเดียวที่คุณเข้ามาในพาราเมาท์ได้เป็นเพราะฉัน ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันจะให้คนมาไล่คุณออกไปเดี๋ยวนี้!”

เลนนี่ส่งเสียงเยาะเย้ย “ใช่แล้วคุณเอโบนี่ คุณคือคนที่ชวนเขามา ถ้าคุณไม่อยากให้เขาอยู่ที่นี่แล้ว เราสามารถไล่เขาออกไปทุกเมื่อ!”

ทามาราเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว “ใช่แล้ว! ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขา พาเขาออกไป!”

เลนนี่ส่งยิ้มร้ายกาจให้ฮาร์วีย์และทำท่าทางอ้อนวอน “เชิญคุณยอร์ก เราออกไปคุยกันดี ๆ ข้างนอกดีกว่า”

ฮาร์วีย์ไม่สะทกสะท้าน เขาเพียงแต่มองหน้าเลนนี่ด้วยความสนใจแทนและพูดว่า “นี่ผมเข้าใจถูกแล้วใช่ไหมว่าผู้จัดการทอมป์สันไม่เพียงแต่จะไม่อธิบายอะไรให้ผมฟัง แต่คุณยังจะไล่ผมออกไปด้วย?”

“นี่คือกฏของพาราเมาท์ที่เขาลือกันว่าเหนือกฏหมายอีกอย่างนั้นเหรอ?”

เลนนี่ตะคอกอย่างเย็นชา “ถูกต้องแล้ว นี่คือกฎของพวกเรา!”

“ที่นี่คือพาราเมาท์และคุณจะต้องทำตามกฏไม่ว่าคุณจะเห็นชอบด้วยหรือไม่!”

“ทีนี้คุณจะยอมตามผมไปดี ๆ หรือคุณจะรอให้คนของผมมาลากคุณออกไป?”

ฮาร์วีย์ยังคงยิ้มเหมือนเดิม “ในเมื่อผู้จัดการทอมป์สันไม่ยอมให้คำอธิบายกับผม ผมจะหาความจริงด้วยตัวเอง!”

เพี๊ยะ!

เมื่อพูดจบ ฮาร์วีย์ก็ก้าวไปข้างหน้าและส่งทามาราลงพื้นด้วยการตบ

“สนุกใช่ไหมที่เอาของมาใส่กระเป๋าผมเพื่อที่จะใส่ร้ายผม?”